Τρώες και Μνηστήρες

Ποιοι είναι οι Τρώες ποιοι είναι οι Μνηστήρες και τι κάνουν


Οι Τρώες είναι άνθρωποι που πηγαίνουν σε κάποιες χώρες, σε κάποια σπίτια ή σε κάποια νησιά, φιλοξενούνται και φεύγοντας κλέβουν ό,τι όμορφο και ωραίο μπροστά τους βρουν, θησαυρούς γυναίκες ακόμη και …..“Ονόματα και Ιστορία”.
Το χαρακτηριστικό των Τρώων είναι τα Τείχη τα ψηλά που χτίζουν τα απόρθητα και βρίσκονται πάντα σε στεριά.
Έχουν μία ιεραρχία σεβάσμια με τον εξαγορασμένο Πρίαμο σεβαστή αντιπροσωπεία και όλη την θρησκευτική τελετουργία.
Έχουν ένα χαρακτηριστικό πρότυπο status quo, τον Έκτορα χρισμένο ιππότη, κτήτορα καλόν οικογενειάρχη πιστό σύζυγο καλό γιο και αφοσιωμένο αδερφό, και έχουνε και ένα δειλό Πάρη γελοίο και παρδαλό.
Οι Τρώες βρίσκονται ανατολικά,ακόμη και όταν δεν βρίσκονται ανατολικά, έχουν ανατολίτικη νοοτροπία θεοκρατία θεοσοφία με όλα τα θρησκευτικά βιβλία. Μαζί με αυτά έχουν και πολλά λεφτά για αυτό είχε χτίζουν τα τείχη τα ψηλά να προφυλάξουν τα κλεμμένα αγαθά.
Τα λεφτά δεν είναι δικά τους, ούτε τα αγαθά, τα έχουν κλέψει καταχρηστικά.
Και η Ομηρική Τροία αλλά και η Α΄ Ρώμη, και η Β΄ Ρώμη και Βυζαντινή Αυτοκρατορία και κατόπιν Οθωμανική αυτοκρατορία και η Γ΄ Ρώμη η Ρωσία μαζί φυσικά με τη Μεγάλη Βρετανία, υπήρξαν ληστρικές αποικιοκρατίες.
Βασικό χαρακτηριστικό της Τροίας, είναι η αυτοκρατορία φεουδαρχία οι αυτοκρατορίες και η απομύζηση η λεηλασία και η κλοπή που συντηρεί την θεϊκή αυτοκρατορία.
Όλες οι αυτοκρατορίες είχαν και έχουν μία ανατολίτικη νοοτροπία, προσκυνήματα, ήθη και έθιμα ανατολικής Λεμουρίας, ακόμη και η Γαλλική και η Γερμανική και Αυστριακή , βρίσκονται φυσικά Ανατολικά του Γκρίνουιτς, έτσι όπως είχε οριστεί από την Μεγάλη Βρετανία, την Νέα του Βρούτου, Τροία.
Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ, δεν υπήρξε ποτέ αυτοκρατορία, ούτε μπορεί να γίνει, γιατί δεν μπορεί να γίνει Τροία. Η Ελλάδα δεν λήστεψε ποτέ καμία αποικία ούτε στην Αφρική ούτε στην Αμερική και την Ασία.
Ο Αλέξανδρος απλώς σταμάτησε την ασιατική επέλαση και κυριαρχία γκρέμισε τα τείχη και δεν τα έχτισε νέα.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Τροίας είναι η υπεραστικοποίηση. 

Οι Τρώες όχι μόνον κλέβουν τα αγαθά από τις άλλες χώρες και πολιτείες αλλά, χτίζουν και πόλεις ΤΕΡΑΤΑ με ΤΕΙΧΗ όπως ήτανε και η πρώτη Ρώμη αλλά και η δεύτερη Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη.
Και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες της Α΄ Ρώμης αλλά και της Β΄ Ρώμης μετέφεραν πολλούς από τους θησαυρούς στις πρωτεύουσες τους, αφού ρήμαξαν και γκρέμισαν τους ναούς άλλων πόλεων, ερήμωσαν την ύπαιθρο και την επαρχία και συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό μέσα στα τείχη.
Αυτό ήταν και ένα λάθος που αποδεικνύεται ολέθριο και καταστροφικό για τους Τρώες.
Σαν ακρίδες ερημώνουν την γη και την ύπαιθρο από όπου περνούν και χτίζουν μετά τείχη για να κρυφτούν. Αργά ή γρήγορα θα πολιορκηθούν και είναι θέμα χρόνου, οι αδικημένοι, να ζητήσουν πίσω τα αγαθά και την Ωραία Ελένη.
Είναι θέμα χρόνου οι Ινδοί ζητήσουν πίσω το διαμάντι από την Μεγάλη Βρετανία και οι Έλληνες τα γλυπτά του Παρθενώνα από την τρωαδίτικη νοοτροπία.
Επίσης, ένα άλλο χαρακτηριστικό της Τροίας γύρω από τα τείχη που χτίζουν, είναι μεγάλες «πεδιάδες » γη, της Γαίας. Είναι εύκολο εκεί να τρέξουν “άλογα” , ακόμη πιο εύκολο είναι να στηθεί Δούρειος Ίππος, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί στην Ιθάκη, δεν έχει τόση έκταση και γη, είναι ένα μικρό νησί.
Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της Τροίας, είναι οι αρχιτέκτονες ΄ Τέκτονες» των τειχών της. Χτίζουν τα τείχη της, ο Απόλλων και ο Ποσειδώνας, θεοί και ο Αιακός μαζί, ένας θνητός.
Αυτό, γιατί για να χτιστεί μία Τροία, χρειάζεται πάντα μία Θεοκρατία Θεοσοφία και πολλοί θνητοί να την προσκυνούν.
Ο θεός δεν είναι μόνο η θρησκεία, μπορεί να είναι και το σεξ και τα λεφτά μεγάλη εξουσία και μεγάλος Θεός , τα τείχη όμως, παραμένουν ψηλά.
Παραδείγματος χάρη, τα ψηλά τείχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ, της Wall Street και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, απόρθητα.
Έχετε δει ποτέ κανέναν Έλληνα να είναι πρόεδρος αντιπρόεδρος και γραμματέας των οργανισμών αυτών; Μόνο Ευρωπαίοι αποικιοκράτες, Αφροασιάτες και Άτλαντες.
Μεταξύ τους μοιράζουν τις θέσεις, τους τίτλους, τα οφίτσια και τα λεφτά.
Οι Έλληνες δεν μπορούν να γίνουν Τρώες, μπορούν όμως να καταντήσουν Μνηστήρες, δυστυχώς, μέσα από κραιπάλες διαφθορά και ατασθαλίες.
Τα χαρακτηριστικά των Μνηστήρων είναι ότι είναι “Έλληνες”. Έλληνες που εκμεταλλεύονται Έλληνες, που αδικούν Έλληνες, πού πολιορκούν τις γυναίκες των Ελλήνων, που προσπαθούν να σκοτώσουν τα παιδιά των Ελλήνων τον Τηλέμαχο, που χρησιμοποιούν τις γυναίκες των Ελλήνων σαν δούλες, ελεεινές Ελεεινίδες, που τρώνε και πίνουν από το βράδυ έως το πρωί και γλεντοκοπούν μέχρι αηδίας. Είναι δειλοί «Έλληνες».

Και οι Έλληνες και οι Τρώες, είναι ατλαντικά φύλα και έχουν μία κοινή καταγωγή ,ως Πελασγοί και λαοί της θάλασσας, αφού δημιουργήθηκαν μετά την καταβύθιση του τελευταίου κομματιού της Ατλαντίδας.
Οι Έλληνες ενώθηκαν στον πόλεμο τον Τρωικό και αποτέλεσαν το κινουμένον Ελληνικόν. Συνειδητοποίησαν την Ελληνική τους ταυτότητα μέσα από τα λάθη τους τα προτερήματα και τα ελαττώματα.
Και οι Μνηστήρες και οι Τρώες είναι κλεισμένοι μέσα. Οι Τρώες μέσα στα τείχη και οι Μνηστήρες μέσα στους τοίχους του παλατιού, όταν κλείνει την πόρτα ο Οδυσσέας.
Τι είναι αυτό που τους κλείνει μέσα
Είναι η περιορισμένη ευρύτητα του πνεύματος τους, η έλλειψη συνείδησης και η απουσία αυτογνωσίας.
Έτσι κλείνονται μέσα σε τοίχους και τείχη από υπερβολική απληστία λαιμαργία και φιλαυτία.
Ούτε που κατάλαβαν τον ήχο μιας πόρτας που κλείνει πίσω τους, όπως λέει ο ποιητής Καβάφης. Δεν τον άκουσαν.
Και οι Τρώες και οι Μνηστήρες, είναι μαστροποί νταβατζήδες, μαφίες και εγκληματικές οργανώσεις, εκμεταλλεύονται την φιλοξενία και την απουσία κάποιων ανθρώπων για να στρωθούν πρώτο τραπέζι πίστα και για να κλέψουν την περιουσία τους κλέβοντας τις ζωές τους.
Η λύση είναι μία
Ποτέ δεν είναι αργά να καταλάβει κανείς τα λάθη του και να διορθώσει την αδικία. Ούτως ή άλλως οι Πόρτες και οι Πύλες της Γης έχουν κλείσει για όλους μας και όλες τις επιλογές μας, με ή, χωρίς Φαιά Ουσία.
Η Τροία είναι πάντοτε η άλλη πλευρά , του χρήματος που τον άνθρωπο δούλο ποιεί. Πέφτει και ξανακτίζεται ξανά. ΄ Έχουμε πολλές ΤΡΟΙΕΣ και συμβολικά, αλλά και ιστορικά. Έχει να κάνει με την άπληστη αρπακτική και υλιστική φύση του ανθρώπου που θα χρησιμοποιήσει τη γνώση, τις θρησκείες για τις εξουσίες και κλέβει της ζωής μας την ομορφιά.
Η Τροία δεν είναι ρομαντική μορφή του Ρομπέν των Δασών που κλέβει για να τα δώσει στους πτωχούς, είναι η ληστρική μορφή της χρηματοπιστωτικής εξουσίας.
Δεν είναι οι επαναστάτες " κλέφτες και αμαρτωλοί", αλλά άθλιοι τραπεζίτες και βολεμένοι αστοί. Αυτοί πρέπει να μας πουν που τα βρήκαν τα λεφτά και δανείζουν και χρεώνουν με τόκο και που κρατούν κρυμμένη την Ελένη.
Θα ποινικοποιήσουμε τον πλούτο;
Όχι τον πλούτο. 

Ο άνθρωπος είναι πλούσιος από τη γέννηση του. Θα ποινικοποιήσουμε αυτούς που τον κλέβουν, ληστεύουν τον άνθρωπο, τον οδηγούν στη ζητιανιά και του δίνουν ψίχουλα ψεύτικης φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης.
Μπορούμε να δούμε την Τροία και τους Τρώες να έχουν κλέψει όλη την ομορφιά, τους θησαυρούς, την τεχνογνωσία την τεχνολογία, και να έχουν κλειστεί στα τείχη τα ψηλά των πολυεθνικών αγορών ( τα πολλά παιδιά του εξαγορασμένου Πρίαμου ) και όλος ο υπόλοιπος κόσμος να βυθίζεται στην φτώχεια και στην απελπισία.
Οι μνηστήρες και οι δούλοι στην Ελλάδα να τρώνε και πίνουν εις βάρος της ανθρωπιάς με την εγκληματικότητα την ανεργία και τις αυτοκτονίες σε έξαρση . Το ίδιο κάνουν οι μνηστήρες σε κάθε λαό, χώρα και φυλή.
Γι αυτό θεωρώ τα Ομηρικά Έπη σημαντικά, γιατί κάθε φορά μια ΣΚΗΝΗ από αυτά, παίζεται στην παγκόσμια σκηνή της ιστορίας και λειτουργούν και σε προσωπικό επίπεδο και σε συλλογικό σημειολογικά.
Ας τα συμβουλευόμαστε προσεκτικά ειδικά ως προς το συμβολικό τους νόημα.
Μας λέει πολλά.
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ να εκστρατεύσουν ενωμένοι για τα ΤΕΙΧΗ μιας άπληστης Τροίας με ηγέτη τον Αχιλλέα και ο κάθε λαός να δει τι θα κάνει με τους ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ του με σύμβουλο τον σοφό Οδυσσέα. Ο επόμενος σταθμός της ανθρωπότητος θα είναι ο Ηρακλής και ο άνθρωπος ο αξιοπρεπής.

Αυτό μας διδάσκει ο Όμηρος με τη μεγάλη του διαχρονική ποιητική αλληγορία


Γιατί καίγεται η Τροία


Καίγονται γιατί, οι ΤΡΩΕΣ αποκτούν μια εμμονή, μονομερώς, σταθερή και ληστρική, με τον τόκο, το κέρδος, την ύλη και τα υλικά αγαθά. Όλο συσσωρεύουν, συσσωρεύουν κλέβοντας της γνώσης, την ομορφιά. Όλο θησαυρίζουν σε βάρος των άλλων, ληστρικά και αρπακτικά. Όλο για διάφορες “ισότητες” μιλούν δήθεν φιλανθρωπικά. Υποκριτικά και ιησουϊτικά. Ποτέ όμως για ΙΣΟΤΗΤΑ σε θέματα οικονομικά. Η μεγαλύτερη μορφή “ρατσισμού” είναι η φτώχεια και ποτέ δεν λένε, που και πως τα βρήκαν τα λεφτά και φτιάξανε τα ΤΕΙΧΗ, τα ψηλά. Έτσι λοιπόν μια μέρα που συγκεντρώνουν όλα τα λεφτά τους σε τράπεζες ιερές και μή, σε θησαυροφυλάκια σταθερά, όλα καίγονται από στοιχεία, παρορμητικά και μεταβλητά. Πως; Από το φως του Ήλιου σε κάτοπτρα αδίστακτης, ληστρικής, αυτάρεσκης, αυτοανάκλασης μυθιστορικά. Κάτι ξέρει να μας πει ο Αρχιμήδης για αυτά και η "μη πράξη" του Ομήρου, σε άλογα του Επειού, μυθικά.

Πως σκοτώνει ο Ομηρος του Μνηστήρες

108 Μνηστήρες, παράσιτα, στην ηλικία του Οδυσσέα που δεν πήγαν να πολεμήσουν για την τιμή και την αξιοπρέπειά της πατρίδας τους, τρώνε και πίνουν στην αυλή του παλατιού της Ιθάκης, ξεκοκαλίζουν τη δημόσια περιουσία, σφάζουν όλα τα ζώα της πανίδας, βόδια μοσχάρια πρόβατα και γουρούνια και συνουσιάζονται με τις δούλες του άστεος.
Με την διαχρονική όραση του οραματιστή ποιητή μας
Αστική αυτοπεποίθηση και απίστευτο θράσος ανθρώπων που δεν έχουν να παρουσιάσουν κανένα έργο, κανένα αξιοσημείωτο σταθμό, καμία διαδρομή εκτός από πτυχία Ιησουίτικων πανεπιστημίων
και περγαμηνές Ναϊτών εγκληματιών τραπεζικών υπαλλήλων

Ο Όμηρος τους σκοτώνει ως Οδυσσέας στο πνευματικό επίπεδο όχι στο φυσικό. Στο φυσικό σκοτώνονται από μόνοι τους με την άδεια ζωή τους, άδεια κελύφη, «περιπατώντες νεκροί «. Μεγάλος πολεμιστής του πνεύματος και του φωτός, τους εγκαλεί με τα ΟΝΟΜΑΤΑ τους, τους σκοτώνει περιγράφοντας τον χαρακτήρα τους και τα ελαττώματα τους και μετά καλεί τον Λαό σαν Λαέρτης στο ΚΤΗΜΑ του, «κτήμα εσαεί» για την ανθρωπότητα και ΔΩΡΟ να υπογράψουν την ΕΙΡΗΝΗ.

Ο Όμηρος ως μεγάλος πολεμιστής του Πνεύματος επιθυμεί την ΕΙΡΗΝΗ , δεν είναι πολεμόχαρος,αλλά όπως και ο κάθε μεγάλος πολεμιστής μπορεί να την υπερασπίζεται και ξέρει να ΠΟΛΕΜΑ.

Για την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά.

Ο Οδυσσέας Όμηρος, είναι ο αγαπημένος της ΑΘΗΝΑΣ, της θεάς που αντιπροσωπεύει την νόηση υπέρτατη αρχή του ανθρώπου, την σοφία που αποκτά από τις εμπειρίες της ζωής και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ της τέχνης του πολέμου.Της θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα γιατί η σοφία είναι πάντα ένοπλη και η δικαιοσύνη κρατά σπαθί διαφορετικά θα ήταν απλώς με την ζυγαριά μπακαλική.

«Η ανθρωπιά άοπλη συντρίβεται και ένοπλη αυτοαναιρείται».

Ο ΛΟΓΟΣ του είναι ΕΝΟΠΛΟΣ και ΆΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ. Εύστοχος και αποτελεσματικός με ΟΠΛΙΣΜΟ όπως και η μουσική. Άλλωστε ο Απόλλων όταν δεν κρατά τον ΤΟΞΟ έχει το δοξάρι του λυράρη και το σύμπαν με τις νότες ακτίνες του δονεί.

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ στην Οδύσσεια του , αρχίζει με τις επισκέψεις εξερευνήσεις σε βάρβαρους ΚΙΚΟΝΕΣ λαούς και τελειώνει στην Ιθάκη του, εκεί που τον στέλνουν οι αλκίνοες σκέψεις των Φαιάκων με τα λευκά συνταγματικά χαρτιά της Λευκοθέης και τα ταχύτατα τηλεπικοινωνιακά πλοία τους. Αρχίζει και τελειώνει με τις Ομηρικές Ραψωδίες ενός πλούσιου ΛΟΓΟΥ δυνατού πολύ για να ξαναρχίσει με ένα ελεύθερο ποιητή που παίρνει πίσω ό,τι του ανήκει ΝΕΟΣ πάντα λαμπερός φωτεινός εύστοχος, σαν άρχων του Λόγου Ερμής θεός και κύριος του ΤΟΞΟΥ Απόλλων Δήλιος της συνείδησης μιας ακτίνας ΦΩΤΟΣ, ΈΜΜΟΥΣΟΣ αρμονικά ευθυγραμμιστικός.

«Την χελώνα την έκανε λύρα ο Ερμής, ο κύριος του Λόγου και την χάρισε στον Απόλλωνα, τον κύριο του Τόξου, έτσι ο λόγος όταν δεν είναι ράβδος και σπαθί γίνεται αρμονία σφαιρών, Μνήμη ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ και μελωδική Μουσική.»

20 Αιώνες και μία Ημέρα
Από δω έως την Αιωνιότητα του Ομηρικού Διηνεκούς

Ελλάδα- Ιθάκη στον Αιώνιο Χρόνο του Τώρα

Η καταγωγή των Τρώων

Ομοιότητες και διαφορές Τρώων και Μνηστήρων

Οι τεμπέληδες της εύφορης Ελλάδας

Ομηρικές Ανθρώπινες Πολιτείες

Η κατάκτηση της ύλης στα Ομηρικά Έπη αρχίζει με την Ιλιάδα και μία πράξη πολέμου. Ο ημίθεος Αχιλλέας, ο αλαζονικός Αγαμέμνων, ο μετριοπαθής Μενέλαος, ο σοφός Νέστωρ, ο κραταιός Αίας, ο πολυμήχανος Οδυσσέας θα πολιορκήσουν σθεναρά τα τείχη της ύλης μέχρι να τα κατακτήσουν. Η Τροία θα πέσει μετά από πολιορκία ετών και το σχέδιο των Επειών. 

Είναι νομοτελειακό προαγγελθέν γεγονός, γιατί αν δεν πέσει, δεν υπάρχει άνθρωπος και ύπαρξη, δεν υπάρχει Οδύσσεια , δεν υπάρχει Επιστροφή.
Το τι είναι το Ίλιον , τι αντιπροσωπεύει και ποιοι είναι οι Τρώες, σε άλλο άρθρο έχει αναφερθεί αναλυτικά. Με λίγα λόγια εδώ θα υπογραμμισθεί, πως η Τροία είναι μια μορφή εξουσίας πολιτική και θρησκευτική, που κλέβει τη γνώση και την ομορφιά της και δημιουργεί μια δύναμη οικονομική και καταδυναστευτική. Με αυτή, κτίζει τα τείχη τα ψηλά, για τα οποία ο ποιητής Καβάφης, μας μιλάει αλληγορικά.
Έτσι λοιπόν αυτοί που έχουν την γνώση δημιουργούν συστήματα εξουσιαστικά ληστρικά και μαζί με τον Έκτορα ΚΤΗΤΟΡΑ, τον ΠΑΡΙ που όλα παίρνει και τα άλλα, του εξαγορασμένου ΠΡΙΑΜΟΥ, τα παιδιά, δηλ. 50 και πλέον οικονομικές θεωρίες και άλλες τόσες θρησκευτικές αιρέσεις και οργανώσεις που κρατούν την κλεμμένη της ζωής μας, ομορφιά. Διαχρονικά αυτή η ληστεία εις βάρος των ανθρώπων συστηματοποιήθηκε σε συστήματα χρηματοπιστωτικά και σε τράπεζες μέσα από δείπνα μυστικά και ιησουϊτικά. Είναι πρωτίστως αφαίμαξη ενεργειακή και κατόπιν χρηματική.
Η Τροία είναι δύσκολη. Οι περισσότεροι άνθρωποι να πέσουν έξω από τα τείχη νεκροί και δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεκινήσουν ένα ταξίδι με οδυσσειακή επιστροφή, γιατί δεν θα μπορέσουν να κατακτήσουν τα χρειώδη προς το ζην.
Αυτοί που θα μπορέσουν και θα την κατακτήσουν, θα αντιμετωπίσουν νέες προκλήσεις, ύπουλες παγίδες και θα περάσουν από δύσκολους σταθμούς. Αναλόγως με τον χαρακτήρα τους και τις επιλογές τους να μείνουν και θα ξεμείνουν ή θα προχωρήσουν με άκαμπτο στόχο και οδυσσειακές προοπτικές.


Οι Λωτοφάγοι, είναι ένας από τους πρώτους κόμβους του ταξιδιού, της επιστροφής. Είναι μια μορφή ευδαιμονισμού και χυδαίου υλισμού. Ο άνθρωπος που έχει πάρει την Τροία, έχει κουραστεί πολύ και κάπου θέλει να μείνει και να αναπαυτεί. Έχει μια δουλίτσα, ένα σπίτι, ένα ίσως εξοχικό, ένα αυτοκίνητο και αράζει σε συνταγές μαγειρικής, σεξ, ζαμαφουτισμό και αβάσταχτο μικροαστισμό, για τον οποίο μας μιλάει ο ποιητής Κατσαρός, χωρίς να αντιστέκονται. Το φβ είναι γεμάτο από αυτούς τους τύπους, γιατί οι άλλοι δεν έχουν, να πληρώσουν το ιντερνέτ και στη Τροία ακόμη χαροπαλεύουν χωρίς σκοπό.
Το νησί του Ηλίου, είναι αναβαθμισμένος ευδαιμονισμός. Έχουμε επίστρωμα κουλτούρας, δήθεν προβληματισμός, απέραντη διανόηση χωρίς ουσία και φλύαρος αμοραλισμός. Θεάματα σε μέγαρα με κρατικό πακτωλό, ακριβά αυτοκίνητα, επιδείξεις και φθηνός νεοπλουτισμός σε ακριβά καγιέν και ηλίθιο μεσοαστισμό.
Οι Φαίακες είναι ευδαιμονισμός υψηλού πνευματικού επιπέδου. Στον κήπο του Αλκίνοου όμως, ο Οδυσσέας δεν ζει "λάθε βιώσας", αλλά σε αγόρευση μυθιστορική εξηγεί, πώς να ζει κανείς σε ανάληψη ύπαρξης, φανερή.


Η Αλκίνοος Πολιτεία είναι μια ιδανική πολιτεία, του πνεύματος για πνεύματα, αλλά όχι για ανθρώπους που πρέπει να ισορροπήσουν το πνεύμα και την ύλη, τη γνώση και την αυτογνωσία.
Ο Οδυσσέας θα φύγει και θα πάρει μαζί του πολλά, από τα αλκίνοα όντα τα φιλικά, κυρίως τις αρχές της αρετής και της σοφίας , διαβατήριο για την Ιθακίσια νομολογία.
Ευδαιμονισμός, επικουρισμός, μαρξισμός,φιλευθερισμός, καπιταλισμός, πολιτεύματα, καθεστώτα σε σύγχρονη αναλογία. Δικτατορία, απολυταρχία δημοκρατία, αριστοκρατία πεφωτισμένη δεσποτεία;;;;
Τι πολίτευμα μπορεί να έχει μια σύγχρονη Ιθάκη Πολιτεία;
Ποιος θα κυβερνά και με ποια εξουσία;
Το σκήπτρο του Διός που ο Αγαμέμνων κρατά, βυθίζεται και σπάζει στην αλαζονεία. Ο Οδυσσέας, μόνο το ραβδί κηρύκειο, κρατά μαζί με τον Τηλέμαχο, που στους Ιθακίσιους πολίτες αλληγορικά, μιλά.
Μία πολιτεία για να κυβερνηθεί σωστά, απαιτεί αρμονία, δικαιοσύνη και ευφυή των στοιχείων αναλογία.
Σωστή χρήση της ύλης και των υλικών αποθεμάτων και σοφή χρήση της ενέργειας και των ενεργειακών πηγών.
Σε αυτή την περίπτωση το αποτέλεσμα είναι η Ευδαιμονία σε ρεαλισμό χωρίς όρια, αλλά με ορατή τη φαιά ουσία.
Αυτή η πολιτεία ανήκει σε Ευδαίμονες Πολίτες με αληθινή ηγεσία.
Εδώ, ο Ηρακλής πιάνει τον Ταύρο από τα κέρατα, σε ταυροκαθάψια, δεν τον σφάζει, όπως ο Οδυσσέας δεν σφάζει τα Βόδια του Ήλιου , τον αφήνει ελεύθερο σε πράσινα λιβάδια να τρέχει χωρίς να δακρύζει και να τραγουδά την ρήση του Ηρακλείτου με χαρούμενη ομηρογνωσία."Αν η ευτυχία βρίσκονταν μόνο στις σωματικές απολαύσεις , θα λέγαμε ευτυχισμένα τα βόδια που βόσκουν σε βοσκοτόπια".

Ο Οδυσσέας δεν είναι βόδι, ούτε ταύρος είναι, ούτε χοίρος , ούτε βόσκει στα βοσκοτόπια του Φιλοίτιου, αλλά είναι ένα Ον με ενσυνείδητη διαδρομή και πορεία.
Τι είναι Ευδαιμονία;
Είναι μια ισορροπία. Μια αρμονία και αφορά την Ιθάκη, μια Ομηρική Πολιτεία. Σε αυτή την πολιτεία, η ύλη δεν θεοποιείται σε οικονομικές θεωρίες, και ο θεός δεν προσωποιείται σε ανθρωπομορφικές ιδεοληψίες θρησκοληψίες.
Ο Οδυσσέας απεχθάνεται τους Λωτοφάγους του χυδαίου υλισμού, τον Κύκλωπα του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, την Καλυψώ του θεοκρατικού ηγεμονισμού. Εκτιμά όμως τα Όντα και τους Ανθρώπους του Πνεύματος των Φαιάκων, αλλά μαζί του δεν μπορεί να τα πάρει στην Ιθάκη. Θα πάρει όμως τα Δώρα τους, γιατί έχει την Αρετή και την Σοφία σε διάταξη ενεργειακή στο σώμα του και την σωστή δομή.
Με αυτά θα κτίσει την καινούργια πολιτεία ευδαίμονων ανθρώπων σε καταπράσινα λιβάδια μια χαρούμενη αυγή.

Φλόγες ανθρώπινες ψυχές θα σταθούνε μπροστά στον ουρανό και θα μετρήσουν όλα τα αστέρια με τα Ελληνικά Ονόματά τους και θα τα βρουν σωστά. Όσα ήταν, όταν ξεκίνησε αυτό το μεγάλο ταξίδι της γνώσης και της περιπέτειας της με τα ελάφια της, τα μαγικά.

Η Ευδαιμονία των Ομηρικών Επών

Η Ενεργός πλευρά του Ομήρου

Homer Singing His Homeric Poems at the Gate of Athens, 1811Guillaume Guillon Lethière
Homeric


Όλες οι θρησκείες είναι μυθολογίες, αλλά η Ελληνική Μυθολογία έχει μια υπεροχή νόησης ευφυίας και ελευθερίας σκέψης γι αυτό και η είναι η πληρέστερη και η μοναδική, κατανοητή μόνο από Homo sapiens ανθρωπίδες του καινούργιου αιώνα.



Όλες οι θρησκείες είναι μυθολογίες με επιρροές δάνεια και αντιδάνεια μεταξύ τους.Οι μυθολογίες είναι κωδικοποιημένες πληροφορίες παλαιών ιερατείων γιατί την εποχή που δημιουργήθηκαν την εξουσία, την είχαν τα ιερατεία καθιερώνοντας τις θρησκείες προς χειραγώγηση του πλήθους και της μεγάλης μάζας των ανθρωπίδων.
Η πρώτη μορφή εξουσίας είναι θρησκευτική και μεγάλη εξουσία.
Ξεκίνησε από την παλιά Λεμουρία Αυτοκρατορία της Ανατολής με πρώτο εξουσιαστή τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του και έκοψε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, τον ευνούχισε. Οι θρησκείες είναι «ο ευνουχισμένος Ουρανός» και όλες τους έχουν ευνούχους στην αυλή τους, ειδικά οι ανατολικές.
Από κει έμεινε και η περιτομή που κάνουν κάποιοι λαοί μουσουλμάνοι Αιθίοπες Αιγύπτιοι και συνήθως οι Εβραίοι .
Ο Κρόνος δεν τρώει μόνο τα παιδιά του αλλά ζητάει και τις θυσίες των παιδιών για αυτό και βιβλικός Θεός ΓΙΑΧΒΕ ( είναι μόνο 4 σύμφωνα, δεν υπήρχαν φωνήεντα τότε) ζητά την θυσία του Ισαάκ και κανείς έρμος ανθρωπίδης δεν διαμαρτύρεται για το παράλογο του θεού.
Οι πρώτοι ανθρωπίδες δεν μιλούσαν ούτε γράφανε στριγγλίζανε και μουγκρίζανε μόνο σύμφωνα υπήρχαν, αργότερα τραγουδούσαν. Το τραγούδι είναι πολύ παλιά ικανότητα του ανθρώπου. Τραγουδούσαν σαν πουλιά.
Ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης στριγγλίζει τσιρίζει και λαλεί και τα Ομηρικά Έπη είναι μελ-ωδία ραψ-ωδίες δηλαδή τραγούδια. Πρώτα τραγουδήθηκαν και μετά γράφτηκαν.
Οι Έλληνες είναι ατλαντικό φύλο Πελασγικό , όπως και οι Τρώες, όχι μόνο πρόσθεσαν τα φωνήεντα στο φοινικικό Λεμουριακό αλφάβητο αλλά ανάπτυξαν και τη νοημοσύνη με ένα ιδιαίτερο τρόπο, τη λογική και τον ορθολογισμό.
Ο Οδυσσέας αρχέτυπο homo sapiens έβγαλε την ανθρωπότητα από το σπήλαιο τη φάτνη της Λεμουρίας και τύφλωσε τον Κύκλωπα. Έζησε και στην Ατλαντίδα γιατί η Καλυψώ είναι ατλαντική κόρη και του έμαθε πολλά και….. αστρολογία . 

Πάντα η Δύση έχει την τεχνογνωσία, η Ανατολή δεν μπορεί. πχ οι Κινέζοι είναι καλοί στην αντιγραφή, δεν έχουν εφευρετικότητα πρωτογενή.
Έχουν διαφορετική ΠΗΓΗ εκπόρευσης τα Ομηρικά Έπη από την Βίβλο.
Η Βίβλος είναι Εποχής Λεμουρίας πολύ παλιά, τα Ομηρικά Έπη είναι Εποχής Ατλαντίδας, νεότερα για αυτό και δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά από τους ανατολικούς λαούς, μόνο η Δύση έχει τα Ομηρικά Έπη περί πολλού, γιατί οι ανατολικοί δεν μπορούν να τα κατανοήσουν.

Πριν 2 χρόνια, όταν οι αρχαιολόγοι αντίκρισαν μετά από μια επιφανειακή έρευνα στην περιοχή πέριξ του ιερού της αρχαίας Ολυμπίας, μια πήλινη πλάκα πάνω στην οποία χαραγμένοι ήταν στίχοι από την Οδύσσεια του Ομήρου.με 13 στίχους της ξ Ραψωδίας.

Ένας «θησαυρός» αμύθητης αξίας: Η σπουδαιότερη αρχαιολογική ανακάλυψη της 10ετίας στην Ελλάδα

Η πιο παλιά εκδοχή της Οδύσσειας μπροστά στα μάτια μας

Παρά την συγκρατημένη και επιστημονικώς ορθή στάση των ερευνητών πάντως που θέλουν ακόμη περισσότερα στοιχεία μέχρι να δημοσιοποιήσουν επίσημα τα αποτελέσματα της εργασίας τους, το περιοδικό «Archaeology» έσπευσε να συμπεριλάβει την πλάκα με τους στίχους του Ομήρου στη λίστα με τα 10 πιο σημαντικά ευρήματα του 2018 παγκοσμίως, αξιολογώντας αντίστοιχα το σπάνιο αυτό εύρημα.

Ο Όμηρος είναι ένας άνθρωπος της ΓΝΩΣΗΣ, φορέας της γνώσης, μύστης  του χρυσού γένους της ανθρωπότητος.  Ο Ομηρος , ο ποιητής των Ελλήνων ,ονειρεύτηκε τον Ορθιο Άνθρωπο  που θα ξαναβρεί τον πρώτο του εαυτό, θα ενωθεί ξανά  μαζί του , και είναι το δώρο του στην Ανθρωπότητα , για όσους μπορούν να συλλάβουν τα μηνύματα των καιρών.

Αναζητώντας τον Όμηρο

Συγκρητικές μυθολογίες και ερμηνείες

ΟΜΗΡΙΚΑ ΔΩΡΑ

 Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟΥΣ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ LORDON Pierre Jérôme  19 AIVN  Sainte-Menehould ; musée d'Art et d'Histoire

Κοσμήματα «δώρα», «δαίδαλα», «κόσμος» και «αγάλματα», Ισθμιον ,  λέξεις που χρησιμοποιεί ο  Όμηρος  σε αρκετούς στίχους στην Ιλιάδα, την Οδύσσεια και στους Ύμνους και γίνεται αναφορά σε συγκεκριμένα είδη κοσμημάτων και στον λόγο για τον οποίο τα φορούσαν οι κάτοχοι τους .

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΗΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ  

Στη ραψωδία ο της Οδύσσειας (στίχ. 459-463) ο Εύμαιος,  διηγείται στον «ξένο» Οδυσσέα πως έφτασε στην Ιθάκη, όταν  ένας Φοίνικας ήρθε στο σπίτι του. Ένας «πολύιδρις» άνδρας , περίτεχνος έμπειρος ,επισκέπτεται το σπίτι του Εύμαιου, και για να αποσπάσει την προσοχή των γυναικών του σπιτιού ,παρουσίασε ένα Όρμο (κολιέ), χρυσό  που είχε πάνω του κεχριμπάρια,για να τον πουλήσει. Ετσι βρήκε την ευκαιρία η Φοινικιώτισα να ξεφύγει παίρνοντας  μαζί και  τον μικρό Εύμαιο.

        ἢλυθ’ ἀνὴρ πολύϊδρις ἐμοῦ πρὸς δώματα πατρὸς

       χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ δ’ ἠλέκτροισιν ἔερτο.

        Τὸν μὲν ἄρ’ ἐν μεγάρῳ δμῳαὶ καὶ πότνια μήτηρ

        Χερσὶν τ’ ἀμφαφόωντο καὶ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶντο,

        ὦνον ὑπισχόμεναι.

Χρυσό στεφάνι χαρίζει και ο Διόνυσος στην Αριάδνη, έργο του Ηφαίστου. Άλλοι λένε πως ήταν δώρο της Αφροδίτης και των Ωρών στο γάμο του Διόνυσου με την Αριάδνη.

Στη ραψωδία Σ της Ιλιάδας, όπου γίνεται αναφορά στο χορό των παλικαριών και των παρθένων πριν τη θυσία τους στο Μινώταυρο, οι κοπέλες φορούσαν ωραία στεφάνια, ενώ οι νέοι είχαν μαχαίρια με χρυσούς και αργυρούς τελαμώνες (στίχ. 593-598).

 Οι περόνες, στα Ομηρικά έπη   αποτελούσαν  απαραίτητο συμπλήρωμα της ενδυμασίας, καθώς με αυτές έδεναν την  χλαίνη  , ωστόσο θεωρούνται κοσμήματα.

Χρυσή περόνη  φορούσε και ο Οδυσσέας, όταν έφυγε από την Ιθάκη.

Στη ραψωδία τ,  ο Οδυσσέας-ζητιάνος ακόμη συνομιλεί  με την γυναίκα του , που δεν τον αναγνωρίζει ακόμη, και της μιλά ότι είδε τον Οδυσσέα, περιγράφοντας της την φορεσιά του Κόκκινο χιτώνα που είχε καρφίτσα ολόχρυση με σκαλίσματα και δύο θηλυκωτήρια (τ,  225-227). Η Πηνελόπη αναγνωρίζει αυτό το στολισμό και λέει πως μόνη της την έραψε.

Διπλὴ χλαίνη μαλλινη καὶ πορφυρένια φορούσε

ὁ θεῖος Δυσσέας καὶ μὲ χρυσὴ κόπτσα ποὺ εἶχε θηλύκι
διπλότρυπο, κι ἀπὸ μπροστὰ λαμπρῆς δουλειᾶς στολίδι·
σκύλος ζαρκάδι παρδαλὸ στὰ μπροστινά του κράτα,
καὶ κοίτα το ποὺ σπάραζε· κι αὐτὸ θαμάζαν ὅλοι,
πώς, ὄντας ἀπὸ μάλαμα, κοιτάει καὶ πνίγει ὁ σκύλος

τὸ ζῶ, ποὺ μὲ πόδια του σπαράζει νὰ ξεφύγη.
Θυμᾶμαι καὶ φανταχτερὸ χιτώνα στὸ κορμί του,
ποὺ σὰν τὴ φλούδα γυάλιζε ποὺ ἔχει ξερὸ κρομμύδι·
τόσο ἤτανε ψιλόφτιαστος καὶ λιόλαμπρος συνάμα.»

Δώρα προσφέρουν, όμως και οι μνηστήρες στην Πηνελόπη για να την κάνουν να διαλέξει τον καλύτερο, Δώρα πανάκριβα και εντυπωσιακά , προηγμένης τεχνολογίας και αισθητικής

Έτσι ο Αντίνοος προσφέρει ένα πέπλο με δώδεκα χρυσές περόνες,( Περικαλλέα πέπλον) εδώ ο ποιητής αφιερώνει τρείς στίχους για να το περιγράψει

 ο Ευρύμαχος έναν χρυσό όρμο με κεχριμπάρια, (Πολυδαίδαλον  όρμον  ηέλιον)

 ο Ευρυδάμαντας δύο ενώτια-σκουλαρίκια, τρίπετρα    (χάρις απελάμπετο πολλή από τα ενώτια),

 ο Πείσανδρος ένα περιδέραιο,( περικαλλές άγαλμα) .

Για τα τρία τελευταία δώρα ο Ομηρος αφιερώνει δύο στίχους

(σ, 292-300).

 Ο στόχος βέβαια της  Πηνελόπης ήταν να μαζέψει δώρα από τους μνηστήρες, για  όλα αυτά που έφαγαν και λεηλάτησαν όλα αυτά τα χρόνια στο παλάτι, και ο Οδυσσέας που παρακολουθούσε αναγνώρισε την πρόθεση της .

Ὦ Πηνελόπη φρόνιμη, τοῦ Ἰκάριου θυγατέρα,
ὅποιος ἐδῶ ἀπ' τοὺς Ἀχαιοὺς θέλει νὰ φέρνη δῶρα,
δέχου τα· δὲν εἶναι καλὸ χαρίσματα ν' ἀρνιέσαι·
μὰ ἐμεῖς, μήτε στὰ χτήματα, μήτε κι ἀλλοῦ δὲν πᾶμε,
πρὶ νὰ διαλέξης ἄντρα σου τῶν Ἀχαιῶν τὸν πρῶτο. ”

Αὐτά 'πε ὁ Ἀντίνος, κι ἄρεσαν τὰ λόγια του στοὺς ἄλλους,
κι ἔστειλαν ὅλοι κήρυκα τὰ δῶρα νὰ τοὺς φέρη.
Τοῦ Ἀντίνου πέπλο φέρανε πανώριο καὶ μεγάλο,
καὶ πλουμιστό, μὲ δώδεκα μαλαματένιες κόπτσες
ποὺ στὰ θηλύκια ταίριαζαν τὰ ὀμορφολυγισμένα.

Τοῦ Εὐρύμαχου περίτεχνη τοῦ φέραν ἁλυσίδα,
κεχριμπαρένια καὶ χρυσή, ποὺ ἔφεγγε σὰν τὸν ἥλιο.
Οἱ δοῦλοι τοῦ Εὐρυδάμαντα δυὸ σκουλαρίκια φέραν,
μὲ τρία σὰ μοῦρα, ὁλόλαμπρα, πετράδια τὸ καθένα.
Κι ὁ βασιλέας ὁ Πείσαντρος, ὁ γιὸς τοῦ Πολυχτόρου,

δῶρο ἔστειλε πανόμορφο σφανταχτερὸ γιορντάνι.
Ὅμοια κι οἱ ἄλλοι οἱ Ἀχαιοὶ προσφέρνανε στολίδια.

Κοσμήματα όμως φορούσαν και οι θεές, όπως μας περιγράφει ο Ομηρος.

Στον Ύμνο εις την  Αφροδίτη, όταν η θεά θαμπωμένη από την ομορφιά  του Αγχίση θέλοντας να προκαλέσει την ερωτική επιθυμία του ντύνεται και στολίζεται σαν νύφη:

 στιχ. 87-90

                          Εἶχε δ’ ἐπιγναμπτάς ἕλικας κάλυκάς τε φαεινὰς,

                        ὅρμοι δ’ ἀμφ’ ἁπαλῇ δειρῇ περικαλλέες ἦσαν

                        καλοὶ χρύσειοι παμποίκιλοι ὡς δὲ σελήνη

                        στήθεσιν ἀμφ’ ἁπαλοῖσιν ἐλάμπετο, θαῦμα ἰδέσθαι.

Πρόκειται για ελικοειδή κοσμήματα κατασκευασμένα από μέταλλο, όπως δηλώνει και το επίθετο «φαεινάς».Γύρω από το λαιμό της η Αφροδίτη φόρεσε «όρμους», που ο ποιητής χαρακτηρίζει με τέσσερα επίθετα: περικαλλέες, καλοί, χρύσειοι και παμποίκιλοι, και τελειώνει με την φράση « θαῦμα ἰδέσθαι».

Στην Ιλιάδα η Αφροδίτη θέλοντας να προστατέψει το γιο της Αινεία τραυματίζεται από το γιο του Τυδέα. Η Αθηνά, που δεν θεωρεί άξια την Αφροδίτη στα πολεμικά έργα, βρίσκει την ευκαιρία να την ειρωνευτεί μπροστά στο Δία λέγοντας πως η Αφροδίτη τραυμάτισε το «λεπτό» της χέρι σε χρυσή περόνη, καθώς έσπρωχνε τις Αχαιές να πάνε με τους Τρώες (Ε στίχ. 422-425):

            ἦ μάλα δὴ τινα Κύπρις Ἀχαιϊάδων ἀνιεῖσα

          Τρωσὶν ἅμα σπέσθαι, τοὺς νῦν ἔκπαγλα φίλησε,

          Τῶν τινα καρρέζουσα Ἀχαιϊάδων ἐϋπέπλων

           Πρὸς χρυσῇ περόνῃ καταμύξατο χεῖρα ἀραιὴν.

Οι Αχαιές φορούν ωραία πέπλα που στερεώνονται με περίτεχνη περόνη, όπως μας μαρτυρούν τα ευρήματα από τους μυκηναϊκούς τάφους .  Σπειροειδή κοσμήματα, όπως περιβραχιόνια, σφηκωτήρες και πόρπες .

 Έτσι η Ήρα στολίζεται με ενώτια, περόνες και με μια ζώνη από την οποία κρέμονται εκατό φούντες  για να παρουσιαστεί μπροστά στο Δία.

Στην Ιλιάδα η Ήρα προσπαθεί να προκαλέσει την ερωτική επιθυμία του άνδρα της ώστε να πλαγιάσει μαζί της , για να μπορέσουν   οι Αχαιοί να νικήσουν τους Τρώες.

 Έτσι λοιπόν για να τον ξεγελάσει στολίζεται με χρυσές καρφίτσες, φορά μια ζώνη με εκατό φούντες και περνά στα αυτιά της σκουλαρίκια με τρία πετράδια σφιγμένα σαν φραγκοστάφυλα (Ιλιάδα Ξ, 180-182). Επιλέγει χρυσές ενετές, ένα είδος πόρπης που συγκρατούσε το πέπλο .

  Κοσμήματα «δαίδαλα πολλά»,  προσφέρει  ο Ήφαιστος στη Θέτιδα και την Ευρυνόμη ως αντάλλαγμα για να τις ευχαριστήσει που τον έσωσαν όταν εκδιώχτηκε από τον Όλυμπο (Ιλιάδα Σ 400-402).

Ένας όρμος ως γυναικείο δώρο  αναφέρεται και στον Υμνο εις τον Απόλλωνα. Όταν η Λητώ γεννούσε τον Απόλλωνα οι θεές αποφασίζουν να στείλουν την Ίριδα στον Όλυμπο να μηνύσει την Ειλείθυια να έρθει. Για να μην καταλάβει η Ήρα και για να καλοπιάσουν την Ειλείθυια της υπόσχονται έναν όρμο εννέα πήχεις μακρύ, πλεγμένο με χρυσά νήματα, αρκεί μόνο να πάει γρήγορα κοντά στη Λητώ.

              Στίχ. 101   Αἱ δ’ ἶριν προὔπεμψαν ἐϋκτιμένης ἀπὸ νήσου

                          ἀξέμεν Εἰλείθυιαν, ὑποσχόμεναι μέγαν ὅρμον

                          χρυσείοισι λίνοισιν ἐερμένον ἐννεάπηχυν.

Χρυσό όμως είναι και το στεφάνι που φορά η Σελήνη στον Ύμνο εις Σελήνην όπου εμφανίζεται καταστόλιστη και με μια λαμπρότητα εκτυφλωτική λόγω των κοσμημάτων της αλλά κυρίως εξαιτίας της χρυσής στεφάνης που φορεί.

 (στίχ. 4-6):

                          ..      πολὺς δ’ ὑπὸ κόσμος ὄρωρεν

                          Αἴγλης λαμπούσης στίλβει δὲ τ’ ἀλάμπετος ἀὴρ

                           Χρυσέου ἀπὸ στεφάνου.

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ

500 B.C-401B.C. Louvre Museum

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΠΟΥ ΤΕΝΤΩΝΕΙ ΤΟ ΤΟΞΟ

ΔΑΙΔΑΛΟΝ Ποίκιλμα ενδύματος, κόσμημα όπως η πόρπη, ο όρμος, το ίσθμιον  Ξ178, τ227, Σ400

Ε60 ο λογος περι τεχνης τεκτονος.

ΑΓΑΛΜΑ , το κόσμημα, το καλλώπισμα Δ144, γ274, μ347, τ257

ΔΩΡΟΝ Α390, Γ65, Ι576, Ω425, α316,η132,ω74.

ΔΩΤΗΡ χορηγός θ325

ΚΟΣΜΟΣ στολίδι, Δ145, Ξ187

ΟΡΜΟΣ περιδεραιο Σ402, ο460,σ295

ΙΣΘΜΙΟΝ  περιλαιμιο σ 300

"ΟΜΗΡΕΙΟΝ"

Ο ΜΕΛΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΕΊΝΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ, ΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ ΠΛΑΙΣΙΩΝΕΙ Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΚΑΡΑΒΑΝΙΩΝ.

Ο ποταμός Μέλης είναι συνδεδεμένος με τον Ομηρο και μάλιστα λέγεται ότι υπήρχε στις όχθες του ένας ναός αφιερωμένος το "ΟΜΗΡΕΙΟΝ"

Η ακριβής τοποθεσία γέννησης του ποιητή δεν είναι σίγουρη αφού εφτά ελληνικές πόλεις διεκδικούν τον Όμηρο ως δικό τους παιδί. . «Επτά πόλεις μάρνανται σοφήν δια ρίζαν Ομήρου, Κύμη, Χίος, Κολοφών, Σμύρνη, Πύλος, Άργος, Αθήνη». Πιο πιθανή πατρίδα του όμως θεωρείται η Σμύρνη, Αιολική αποικία, που αργότερα προστέθηκε στην ιωνική συμπολιτεία. Σύμφωνα με τον Πρόκλο στο "Χρηστομαθεία" επειδή κάθε πόλη θα ήθελε να είναι πατρίδα του, εύλογα θα μπορούσε να ονομαστεί κοσμοπολίτης. Αβεβαιη είναι επίσης και η ημερομηνία γέννησης του, ενώ ο Ηρόδοτος (484-425 π.Χ.), τοποθετεί τον Όμηρο γύρω στο 850 π.Χ.

Η ιδιαίτερη διάλεκτος των ομηρικών επών μας οδηγεί στην Μικρά Ασία και ειδικότερα στην Ιωνία

"Άφησε την Χίο και πήγε στην Σάμο και όταν ήλθε η άνοιξη, πήρε ένα όμιλο παιδιών που τον ακολουθούσε από πόρτα σε πόρτα στα σπίτια των πλουσίων και τραγουδούσε μ...αζί τους την Ειρεσιώνη. Αργότερα πήρε το καράβι για την Αθήνα. Στην διάρκεια αρρώστησε και αναγκάστηκε να αποβιβαστεί στην Ίο, όπου πέθανε σε προχωρημένη ηλικία.
Οι σύντροφοι του τον θάψανε στο ακρογιάλι και χαράξανε στο μνήμα του αυτούς τους δύο στίχους:
Ετούτη η γη, την κεφαλή την ιερή
σκεπάζει του θείου Ομήρου
που έψαλλε τις δόξες των ηρώων.

Αυτό είναι το παραμύθι για τον Όμηρο, όπως το διηγόταν στην αρχαιότητα.

Πρόλογος από το βιβλίο "ΟΜΗΡΟΣ" Γιάννης Οικονομίδης

ΜΩΣΑΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΜΥΡΝΗ (ΔΥΤΙΚΗ ΖΕΥΓΜΑ)

Η Σμύρνη υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές πόλεις της Μικράς Ασίας από την αρχαιότητα μέχρι τους νεώτερους χρόνους.

Οι παραδόσεις αναφέρουν ότι η πόλη ιδρύθηκε από την αμαζόνα Σμύρνα ή Σμύρνη ή από τον Θησέα.  Η πρώτη αυτή εποίκηση χρονολογείται το 3000π.Χ. και πιθανολογείται ότι έγινε από Κάρες και Λέλεγες. Γύρω στο 1000π.Χ. οι Αιολείς έφτασαν στην περιοχή, έδιωξαν τους παλιούς κατοίκους και εγκαταστάθηκαν στον παλιό οικισμό τον οποίο περιτοίχισαν. Σώζονται μέχρι σήμερα κατοικίες ελειψοειδούς μορφής κατασκευασμένες με πλίνθους και λίθινα θεμέλια. Τον 8ο αι. Ίωνες από την Κολοφώνα,  εγκαταστάθηκαν στην Σμύρνη και την έκαναν μέρος της Ιωνικής Δωδεκάπολης.

Μεγάλη ακμή , γνώρισε η πόλη και το λιμάνι της, το Ναύλοχον, κατά τους αρχαϊκούς χρόνους.

Την εποχή αυτή κόπηκαν τα πρώτα νομίσματα από ήλεκτρο, τα οποία κοσμήθηκαν με το

έμβλημα της πόλης , ένα κεφάλι λιονταριού.

 Το σημαντικότερο μνημείο που σώζεται από αυτήν την εποχή, είναι το ιερό της Αθηνάς που χρονολογείται τον 7ο αι. και είναι ένα από τα ωραιότερα.

 Ο ναός αυτός καταστράφηκε όταν ο Γύγης, βασιλιάς της Λυδίας, επιτέθηκε για να καταλάβει την πόλη το 600π.Χ. Οι Σμυρναίοι τον επισκεύασαν και επεξέτειναν το ιερό, το οποίο όμως καταστράφηκε οριστικά, όταν ο Αλυάτης επιτέθηκε εκ νέου στην πόλη, η οποία και υπέκυψε.

ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΟΣ ΠΑΓΟΣ

BOISSONNAS, Frédéric. L’Image de la Grèce. Smyrne. Photographies de Edmond Boissonnas.

 Κατά την εκστρατεία του Μ.Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών, ο μεγάλος στρατηλάτης αποκοιμήθηκε στο όρος Πάγος. Στον ύπνο του έλαβε εντολή από την θεά Νέμεση, να κτίσει εκεί μια καινούργια πόλη και να εγκαταστήσει τους κατοίκους της Σμύρνης που

στο μεταξύ, είχαν διασκορπιστεί σε κώμες.

 

ΤΟ ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ  BOISSONNAS, Frédéric ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αυτό ακριβώς, έκαναν μόνοι τους οι ίδιοι οι Σμυρναίοι στα τέλη του 4ου αι.

Η νέα πόλη κτίστηκε στους πρόποδες του Πάγου και έκτοτε γνώρισε μεγάλη ακμή. Ο Στράβωνας την περιγράφει, ως την ωραιότερη πόλη της Μ.Ασίας. Αναφέρεται δε, ότι

Βασικά  σημεία της  καθημερινής ζωής της πόλης, είναι δύο μεγάλοι κεντρικοί δρόμοι, η Χρυσή οδός και η Ιερά οδός με κατεύθυνση ανατολή- δύση. Η πόλη προστατευόταν από Λυσιμάχεια τείχη με τρεις πύλες και την ακρόπολη στην νότια ράχη του όρους Πάγος.  καθώς και το λιμάνι της  στον ΕΡΜΑΙΚΟ ΚΟΛΠΟ, γύρω από το οποίο, βρίσκονται στοές, ιερά και μνημεία (το Μητρώον και το Γυμνάσιον).

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΜΕΣΙΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΠΑΓΟΣ ΡΩΜΑΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ 245 Π.Χ


Στις κλιτές του Πάγου βρισκόταν το θέατρο, η ιατρική σχολή, το στάδιο, η βιβλιοθήκη, το Στρατονικείον, το Βουλευτήριο, το πρυτανείο, οι ναοί της Αθηνάς, της Κυβέλης, του Απόλλωνος, καθώς και το Ομήρειον.

Κατά την ρωμαϊκή περίοδο, στην πόλη, υπήρξε έντονη εμπορική δραστηριότητα και

ταυτόχρονα διατηρήθηκε η αυτονομία της (190π.Χ). Καταστράφηκε από σεισμούς το 178π.Χ. και ανοικοδομήθηκε το 180.

«Σμύρνη ξανά, γεννήτριες είναι οι μοίρες

Χτυπήστε Ομήρων ιωνικές οι λύρες»! Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ

ΟΜΗΡΟΥ ΑΣΠΙΔΑ

Έμβλημα της 31ης Μοίρας Ειδικών Επιχειρήσεων, Πολεμική Αεροπορία.
 
Η Μοίρα Ειδικών Επιχειρήσεων από το έτος ιδρύσεως της έχει ως έδρα της την αεροπορική βάση Ελευσίνας.

Το έμβλημα της κοσμούν η ασπίδα του Αχιλλέα, ο Αετός του Δία (σύμβολο δύναμης και υπεροχής, συμβολίζει την από αέρος διάσωση) και το φίδι, που ως σύμβολο αναγέννησης παραπέμπει στην παροχή Πρώτων Βοηθειών. Το «Α» προέρχεται από τη λέξη «Αχιλλέας» και είναι το χαρακτηριστικό κλήσης ειρηνικής περιόδου, ενώ ο κεραυνός συμβολίζει τις τηλεπικοινωνίες και την ταχύτητα αντίδρασης. Το Γαλάζιο που περιβάλει την όλη σύνθεση είναι το χρώμα του Ελληνικού Εναέριου Χώρου και της Πολεμικής Αεροπορίας.

Το ρητό «Των δ’ επιλέκτων η Αρετή» αποτελεί μέρος από την ρήση του Αριστοτέλη:

«…των πολλών επιδίωξη η Ηδονή
Των εκλεκτών η δόξα
Των δ’ επιλέκτων η Αρετή»

Οι μελετητές του Ομήρου συχνά παρατηρούν ότι τη στιγμή που ο Αχιλλέας επιλέγει το θάνατο ο θεός του δίνει μια ασπίδα που γνώρισμά της είναι η ίδια η ζωή.
Αυτή βέβαια δεν είναι η μόνη αντίθεση που χαρακτηρίζει την ομηρική περιγραφή. Η ίδια η ασπίδα κατασκευάζεται με βάση μια σειρά από αντιθέσεις:
Κόσμος - Άνθρωπος
Ειρήνη - Πόλεμος
Πόλη -Ύπαιθρος
Ευτυχία -Κίνδυνος
Θρήνος -Τραγούδι
Μόχθος -Γιορτή

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

 

 

 

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ ΔΗΛΟΣ έκθεση φωτογραφίας «Ναοί στο σχήμα του ουρανού…»,  ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΨΗΣ

"Θα με ξεκούραζε το σιωπηλό χάδι της ομίχλης στα κρόσσια του ονείρου· 

αυτός ο κόσμος δεν είναι ο δικός μας, είναι του Ομήρου, 

η καλύτερη φράση που άκουσα γι’ αυτό τον τόπο."

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, «ΣΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ (ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΙΔΥΛΛΙΟ)»

 

Από στίχους του W.H auden 

"..The eyes of the crow and the eye of the camera open On to Homer’s world, not ours." "..

τα μάτια τουπλήθους και το μάτι της κάμερας ανοιχτά στον κόσμο του Ομήρου όχι τον δικό μας..."

ΔΙΟΝ ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΨΗΣ

 

 

ΟΜΗΡΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Αν, ο Οδυσσέας,είναι το  ηλιακό Ηλεκτρόνιο με φορτίο αρνητικό που γυρίζει συνέχεια  ταξιδεύει και δομεί την ύλη η Πηνελόπη είναι το πρωταρχικό  Πρωτόνιο θετικά φορτισμένο στον πυρήνα της ύπαρξης από τον οποίο δεν φεύγει ποτέ μαζί με το  νέο Νετρόνιο κοντά της στην αγκαλιά της , τον Τηλέμαχο το τρίτο ουδέτερο φορτίο.
Άτομο! Δημοκράτειο δημοκρατικό ενδελεχές αριστοτελικό πνευματικά πλατωνικό..... ταξιδιάρικο σαν σύννεφο στο ουρανό.
Η αυτοσυνείδηση στο ταξίδι της συνείδησης, στο κόσμο της ύλης στο πεδίο της ενέργειας στον χώρο στον χρόνο στον ο χορό των  ηλεκτρονίων των ιόντων των χημικών και φυσικών ατόμων.

Το ομηρικό ταξίδι ενός ηλεκτρονίου και  οι 113 μνηστήρες χημικά στοιχεία, της Ελένης και της Πηνελόπης  από το Υδρογόνο μέχρι το Ουνούτριο και το  118 Ουνουνόκτιο
.... ευγενές αέριο περιοδικών κυκλικών πολιτικών κοινωνικών ιστορικών υλικών ενεργειακών φαινομένων.

Η Οδύσσεια του Ομηρικού Πνεύματος
Το ταξίδι της Επιστροφής, το Όνειρο
ΟΙ ΙΔΕΑΛΙΣΤΕΣ

Ανατέλλουσα η Ηώς...Οδύσσεια δύο χιλιάδες......

 

 

 

Αναζητώντας τον Άνθρωπο σε Οδύσσειες της ΎΛΗΣ
στο πόλεμο της Τροίας.
ΟΙ ΥΛΙΣΤΕΣ

Ταξιδεύοντας στο διάστημα...Οδύσσεια 2001

 

 

 

Αναζητώντας τον Άνθρωπο
Homo sapiens (Άνθρωπος ο Έμφρων)

Από την αρχή..... Οδύσσεια 2001

 

Η ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ, προσωπική συλλογική ιστορική ΟΙ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΤΕΣ

 

Ομηρικόν Ταξείδιον