ΤΟ ΑΝΤΡΟ ΤΩΝ ΝΥΜΦΩΝ

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΩΝ ΝΥΜΦΩΝ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΝΗΤΟΥΣ

Η σπηλιά των Νυμφών (άνδρο των νυμφών Ναϊάδων) ή Μαρμαροσπηλιά βρίσκεται σε υψόμετρο 190 μ. πάνω από τον όρμο Δεξά, ένα χιλιόμετρο από το Βαθύ (στη θέση αυτή άφησαν οι Φαίακες κοιμισμένο τον Οδυσσέα). Σύμφωνα με τον Όμηρο ο Οδυσσέας μετέφερε εδώ τα δώρα που του χάρισε ο βασιλιάς Αλκίνοος κατά την αποχώρησή του από το βασίλειο των Φαιάκων. Έχει δύο εισόδους. Μέσω μίας σκάλας και με κάθοδο στα δέκα μέτρα προσεγγίζεται το σπήλαιο που είναι γεμάτο με σταλακτίτες. Κατά τις ανασκαφές του 1805 ήρθαν στο φως πολλά αγγεία και πήλινα αγαλματίδια. Στο μέσον της σπηλιάς υπάρχει μία μαρμάρινη βάση, όπου πρέπει να υπήρχε το άγαλμα κάποιου λατρευόμενου θεού.

"αυτάρ επί κρατός λιμένος τανύφυλλος ελαίη, αγχόθι δ' αυτής άντρον επήρατον ηεροειδές, ιρόν νυμφάων αι νηιάδες καλέονται

"Λοιπόν στην άκρη του λιμανιού μακρόφυλλη ελιά (είναι), κοντά δε σε αυτήν άντρο (σπήλαιο) ωραίο σκοτεινό, ιερό (των) Νυμφών που Ναϊάδες καλούνται

 

δύω δε τε οι θύραι εισίν, αι μεν προς βορέαο καταβαταί ανθρώποισιν, αι δ' αυ προς νότου εισί θεώτεραι · ουδέ τι κείνη άνδρες ε(ι)σέρχονται, αλλ' αθανάτων οδός εστιν."

[Δύο δε, και οι θύρες (του σπηλαίου) είναι, απο τις οποίες η μία είναι προς Βορρά και είναι κατάβαση ανθρώπων, ενώ η άλλη είναι προς τον Νότο η Θεία · απο εκείνη δεν εισέρχονται άνδρες (άνθρωποι) αλλά των Αθανάτων δρόμος είναι" ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΡΑΨ.ν 96-112

Η λέξη ΘΥΡΑ είναι αυτή που χρησιμοποιεί ο Ομηρος στην ΡΑΨ.ν ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, στην αλληγορίαν του ΑΝΤΡΟΥ ΤΩΝ ΝΥΜΦΩΝ.

« Βρίσκονται και δύο θύρες, που η μια τους βλέπει στο Βοριά και την περνούν οι άνθρωποι, ενώ η άλλη η θεικιά κοιτάει κατά τον Νότο.Απ΄αυτήν όμως δεν μπαίνουν οι θνητοί, παρά είναι των αθανάτων το διάβα.»

Ο Ελληνικός Λόγος συμφωνεί απόλυτα με την άποψη του Ομήρου, σχετικά με τις δύο Θύρες, γιατί οι δύο λέξεις ΒΟΡΕΑΣ ΚΑΙ ΝΟΤΟΣ , αναπτυσσόμενες εκπλήσσουν με την εσωτερική τους ερμηνεία καθώς ωθούν τις ψυχές στην ανέναον κίνησή τους.

Η Θύρα που βλέπει στον Βοριά την κατεβαινουν οι άνθρωποι, είναι η Θύρα των επανενσαρκώσεων. Η αύρα =ψυχή χρησιμοποιεί εναλλάξ την νέαν με την παλαιά θύραν και αλλάζει πεδίον ύπαρξης.

Η Βόρειος θύρα είναι το Θερινόν Ηλιοστάσιο, όπου ο Ηλιος διέρχεται από το ζώδιο του καρκίνου, ενώ η Νότια είναι το Χειμερινό Ηλιοστάσιο όπου ο Ηλιος διέρχεται απο το ζω΄διο του Αιγόκερου.

Πορφύριος στο"Περί του εν Οδυσσεία των Νυμφών Άντρου"  «Τον δε νότον θεοίς νέμοντες ισταμένης της μεσημβρίας εν τοις ναοίς των θεών ταπαραπετάσματα έλκουσι, το Ομηρικόν δε τούτο φυλάσσοντες παράγγελμα, ως κατά την εις νότον έγκλισιν του θεού ου θέμις ανθρώπους εισιέναι εις τα ιερά, αλλ’ αθανάτων οδός εστιν. ιστασιν ουν το σύμβολον της μεσημβρίας και του νότου επί τη θύρα μεσημβριάζοντος του θεού. ουκούν ουδ’ επί των άλλων θυρών εφ’ οποίας ουν ώρας εξόν λαλείν ως ιεράς ούσης θύρας, και δια τούθ’οι Πυθαγόρειοι και οι παρ’ Αιγυπτίοις σοφοί μη λαλείν απηγόρευον διερχομένους ή θύρας ή πύλας, σεβομένους υπό σιωπής θεόν αρχήν των όλων έχοντα.»

«Επειδή όμως ο νότος έχει αποδοθεί στους θεούς, κατά την μεσημβρία τραβάνε στους ναούς τις κουρτίνες μπροστά από τα αγάλματα των θεών, τηρώντας την ομηρική εντολή, ότι όταν ο ήλιος πηγαίνει κατά τον νότο δεν επιτρέπεται να μπαίνουν άνθρωποι στους ναούς, αλλά αυτό είναι των αθανάτων πέρασμα.

Τοποθετούν λοιπόν το σύμβολο της μεσημβρίας και του νότου στις πύλες των ναών, όταν ο θεός Ηλιος βρίσκεται στο μεσουράνημα του.

Αλλά και στις άλλες πύλες δεν επιτρεπόταν να μιλάνε καθόλου σε οποιαδήποτε ώρα, επειδή οι πύλες θεωρούνταν ιερές.

ΘΥΡΑ=Θ+ΑΥΡ(Α)  είναι ο ξυνός λόγος ο συνδέων την κάθοδον στο  υλικό σώμα (Θάνατον) της ψυχής με το Θείον. Το σύμφωνο Θ περιέχει και τον σταυρό, των 4 στοιχείων της Υλης, περιοριζόμενος από τον κύκλο που εκπροσωπεί το απρόσωπον Θείον.

Ο αριθμός ΕΝ-ΝΕΑ συμπίπτει με το σύμφωνο Θ-ΗΤΑ του αρχαίου Αλφαβήτου, που χαρακτηρίζει τρείς μεγάλες έννοιες, που σχηματίζουν την ουσία της καθ΄ολοκληρίαν αγωνίας του  ανθρώπινου όντος. Θ-ΕΙΟΝ, Θ-ΥΡΑ, Θ-ΑΝΑΤΟΣ (ενσαρκώσεις). Μεταξύ του Θ=9 και Ι=10 εντοπίζεται η πρώτη Π- ύλη,  και το 9 είναι η Θύρα που διαχωρίζει το Θείον από την ενσαρκωμένην ψυχήν, ακινητοποιημένη στα στενά χωρο-χρονικά πλαίσια.

Ο Ομηρος και στα δύο του Επη αναφέρει το διάστημα το απαιτούμενο να διαλυθεί ο αιθερικός φορές που περιβάλλει το σώμα. ΙΛΙΑΔΟΣ ΡΑΨ.Ω 602-613 τα τέκνα της Νιόβης που έμειναν άταφα για εννέα μέρες. Όταν ο Πρίαμος ζητά από τον Αχιλλέα εκεχειρία εννέα ημερών για να κλάψουν τον Εκτορα  ΡΑΨ.Ω ΣΤΙΧ 659-667 και ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΡΑΨ.ω   58-73 όταν οι εννέα Μούσες μοιρολογούν επί εννέα μέρες τον θάνατον του Αχιλλέα.

Η εσωτερική ερμηνεία των αριθμών ΕΝΝΕΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, σχετίζεται με την χρονική περίοδο που ολοκληρώνεται ο κύκλος από την έναρξη μέχρι την επιστροφή στο σημείο αυτό. Ο Ομηρος αλλά και  ο Ησίοδος στα κείμενά τους σημειοδοτούν τα μεγάλα γεγονότα με τους αριθμούς αυτούς. Η  πολιορκία της Τροίας, που κράτησε 9 χρόνια, τελειώνει με την άλωση της κατά το δέκατο έτος και το ίδιο γίνεται με τον Οδυσσέα που επιστρέφει στην Ιθάκη το δέκατο έτος.

Στην θεογονία του ο Ησίοδος  αναφέρει ότι τα ύδατα της Στυγός τα εννέα δέκατα ρέουν στον Ωκεανό και ένα δέκατο , μεγάλη συμφορά για τους θεούς κυλά από τον βράχο.

Η μάχη των Τιτάνων και Ολυμπίων διήρκησε δέκα έτη και εννέα συζύγους έχει ο Ζεύς (εκτός από την Σεμέλη που ήταν θνητή).

«Εννέα μερόνυχτα χαλκωματένιο αμόνι πέφτοντας απ΄τον ουρανό φθάνει στη γή τις δέκα. Και εννέα πάλι μερόνυχτα χαλκωματένιο αμόνι κάνει απ΄την γή, τη δέκατη στον Τάρταρο να φθάσει»

Όλα αφορούν κύκλους που ολοκληρώνονται πάντα μεταξύ των αριθμών εννέα και δέκα, προκειμένου να επέλθει αλλαγή πεδίου συνειδητότητας ή κάποια κοσμογονική αλλαγή.

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ