ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΩΡΩΝ

ΟΙ ΩΡΕΣ Edward Poynter, 1896

Οι Ώρες  θυγατέρες του Δία και της Θέμιδος, αδελφές των τριών Μοιρών και των Νυμφών που κατοικούσαν στον Ηριδανό ποταμό.

Ο Ησίοδος τις αναφέρει ως Ευνομία, Δίκη, και  Ειρήνη.

Στην Αθήνα αναφέρονταν ως Θαλλώ, Αυξώ και Καρπώ.

Έργο τους ήταν να παρακολουθούν τα έργα των ανθρώπων.
Οι  Ώρες ήταν οι πρώτες που υποδέχτηκαν την Αφροδίτη στην Κύπρο και, αφού την έντυσαν με όμορφα φορέματα,.Της έβαλαν στέμμα χρυσό στο κεφάλι και πέρασαν στα τρυπημένα αυτιά της λουλούδια από ορείχαλκο και χρυσό. Της φόρεσαν στο λαιμό περιδέραια κι έτσι ολόλαμπρη την παρουσίασαν στους αθάνατους θεούς στον Όλυμπο.
Ηταν βοηθοί του θεού Ήλιου και επιπλέον βοηθούσαν την θεά Χλωρίδα στο έργο της, στην βλάστηση της γης, ρυθμίζοντας τις Εποχές του Χρόνου.
Από τον Όμηρο  στην Ιλιάδα, μαθαίνουμε πως άνοιγαν και έκλειναν τις πύλες του Ολύμπου, με τα σύννεφα, και φρόντιζαν το άρμα  της Ήρας.
Οι Ώρες ήταν θεότητες καλόγνωμες, καλοπροαίρετες κι ευεργετικές. Χάριζαν στους ανθρώπους χαρές κι ήταν φύλακες των έργων τους· ήταν αρμόδιες να κάνουν το χρόνο να κυλά, γι' αυτό και φρόντιζαν να εισπράττουν οι άνθρωποι, τη στιγμή που έπρεπε, τους καρπούς των μόχθων τους.

 Κάθονταν συνήθως κοντά στον Δία, μαζί με τους άλλους θεούς και τραγουδούσαν, παίζοντας φόρμιγγα. 

 Τέλος, οι Ώρες βρίσκονταν στην ακολουθία της Περσεφόνης, κάθε φορά που εκείνη ανέβαινε στον Επάνω Κόσμο.

Περιποιήθηκαν το θεό Ερμή μόλις γεννήθηκε και στεφάνωσαν με κισσό το νεογέννητο Διόνυσο.

 Εκείνες επίσης ανέλαβαν ν' αναθρέψουν τον Αρισταίο, το γιο του Απόλλωνα και της Νύμφης Κυλλήνης, με διαταγή των θεών.
 

 Οι Ώρες αναλαμβάνουν να είναι φρουροί των έργων των ανθρώπων μόνον όταν και οι ίδιοι οι άνθρωποι τις σέβονται. Όταν φροντίζουν να τηρούν τους νόμους και να βγάζουν δίκαιες αποφάσεις. Ηταν αρμόδιες να κάνουν το χρόνο να κυλά, γι' αυτό και φρόντιζαν να εισπράττουν οι άνθρωποι, τη στιγμή που έπρεπε, τους καρπούς των μόχθων τους.

 

Στο κέντρο της Αγοράς της Αρχαίας Αθήνας δέσποζε το άγαλμα της θεάς Ειρήνης, προσωποποίηση της ειρηνικής κατάστασης των πραγμάτων, να κρατάει ένα μικρό αγοράκι τον Πλούτο, με το δεξί του χέρι απλωμένο προς το πρόσωπο της θεάς…. Ενώ με το αριστερό του χέρι να κρατάει το κέρας της Αμαλθείας που είναι σύμβολο της αφθονίας.

 

Ο Ευριπίδης και ο Αριστοφάνης την παρουσιάζουν στα έργα τους ως φορέα της ευφορίας και του πλούτου. Πολύ γνωστό γλυπτό είναι αυτό του Κηφισόδοτου, πατέρα του Πραξιτέλη των αρχών του 4ου αιώνα π.χ. που αναπαριστά την Ειρήνη να κρατά στην αγκαλιά της τον Πλούτο. Βοηθούσε να κυβερνηθεί η κοινωνία με εξισορρόπηση και σταθερότητα.

ΡΩΜΑΙΚΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΟΥ ΚΗΦΙΣΟΔΟΤΟΥ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΜΟΝΑΧΟΥ

Οι Αρχαίοι Έλληνες πολύ συχνά ίδρυαν βωμούς προς αυτήν μετά το πέρας των εχθροπραξιών. Γνωστά της επίθετα ήταν τα «Γλυκεία», «Βαθύπλουτος», «Πλουτοδότειρα», κ.λ

 Τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων να θέλουν την Ειρήνη και την Δικαιοσύνη να συμβαδίζουν, την έχει επιβεβαιώσει και η σύγχρονη ιστορία. «Η ειρήνη είναι η μεγαλύτερη ευλογία όταν μας εγγυάται την τιμή μας και τα νόμιμα δικαιώματα μας. Αλλά όταν έχει σαν επακόλουθο το χάσιμο της εθνικής μας ανεξαρτησίας και το λέρωμα της δοξασμένης μας ιστορίας, τότε δεν υπάρχει τίποτε το πιο ατιμωτικό και το πιο καταστροφικό για τα πραγματικά μας συμφέροντα.» ΠΟΛΥΒΙΟΣ «Να αγαπάς την Ειρήνη» ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ (Δελφικό παράγγελμα) «Ειρήνη είναι η στοργική μάνα της Γης» ΗΣΙΟΔΟΣ

 Το ουσιαστικό Ειρήνη εικάζεται ότι προέρχεται από το ρήμα είρω (λέγω – συνδέω). Ειρήνη => είρω = ενώνω, λέγω + συνδέω + νους

 Στην Αθήνα η θεά  Εύκλεια λατρευόταν μαζί με την Ευνομία, σε ναό που χτίστηκε με τα λάφυρα της μάχης του Μαραθώνα.

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΟΠΕΡΑ