ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

 

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΣ by Marcantonio Franceschini  Liechtenstein Palace Vienna

ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΑΡΤΕΜΙΣ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΤΕΚΝΑ

Ανακτες τόσο του θείου φωτός, ο Απόλλων, όσον και του αμιγούς, αλλά αμυδρά και εξ αντανακλάσεως προερχόμενου η Αρτεμις.

ΖΕΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΠΑΝΤΩΝ, Η ΠΑΝΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΚΕΡΑΥΝΙΟΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΔΙΑ-ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ-ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΜΗ ΔΥΟΝΤΟΣ ΦΩΤΟΣ

Συνευρισκόμενος ο ΝΟΥΣ/ΖΕΥΣ μετα του σκότους /ΛΗΤΟΥΣ=ΤΟ ΛΕΙΟΝ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ (ΚΡΑΤΥΛΟΣ), ΤΟ Φως ΕΚ-ΔΗΛΟ-ΥΤΑΙ στο νοητόν Σύμπα στην Νήσο ΔΗΛΟ, με την γέννηση των Διδύμων
Από το σκότος στο ημίφως και προοδευτικά στο φώς.
ΜΗΤΕΡΑ ΛΗΤΩ (Ληθώ/Λήθη/Σκότος)
Μητέρα σκότος/λήθη/ΛΗΤΩ είναι η ρίζα των αναβαθμίσεων της όρασης. Έλλειψη μνήμης, η λήθη, είναι η έλλειψη Φωτός εις τον Νούν, ο οποίος δεν έχει πρόσβαση στον νοητόν κόσμο. Βρίσκεται στο σκοτάδι της ανυπαρξίας και της άγνοιας, διότι η «η θέα του Αγαθού βρίσκεται στο τέλος των αισθητών και φαίνεται με μεγάλη δυσκολία». Δεν είναι συνεπώς προσιτή σε όλους δια να ενεργοποιήσει τα αποθέματα των αναμνήσεων, τα οποία γεννούν την ΝΟΗΣΗ και την ΑΛΗΘΕΙΑ (ΠΛΑΤΩΝ). Σύμφωνα με τον ίδιον, η φυσική, αισθητή πραγματικότητα, ουδέποτε θα πραγματώσει την Αλήθεια, με την σημασία της αποκαλυπτικότητας, ούτε θα οδηγήσει την ψυχή στην κατανόηση του Οντος της φύσης του Αγαθού.
ΛΗΤΩ, η αιτία του Μέλλοντος για να γεννηθεί το ΦΩΣ, πρέπει να συζευχθεί με την πρώτη αιτία, του ΝΟΥ/ΔΙΟΣ, για να επέλθει η σταδιακά προσλαμβανόμενη πρώτη Φωτιση/Γνώση, δια των οπτικών παραστάσεων του Σύμπαντος-Κόσμου, Φυσικού και Νοητού, Ορατού και Αοράτου, Πυκνού και Λεπτοφυούς.

Αρχική εν δυνάμει πηγή φωτός είναι το σκοτάδι, και το αμυδρό φώς της Σελήνης προελαύνει εις το Φώς, όπως και στην διάνοια, η γνώση από την άγνοια και αμάθεια προσλαμβάνεται σταδιακά  και απαιτεί το Λείον του ήθους, την ΛΗΘΩ για να φωτιστεί η ψυχή.
ΣΚΟΤΟΣ αλληγορικά σημαίνει άγνοια, αμάθεια, δοκησισοφία και δογματισμό
ΦΩΣ σημαίνει γνώση, νοημοσύνη, κατανόηση διαλεκτική σκέψη μετά ορθού Λόγου
Την έκτη και εβδόμη Θαργηλιώνος (20 και 21 Μαίου) γιορτάζονται τα γενέθλια της Αρτεμης και του Απόλλωνα αντίστοιχα. Η Αρτεμις γεννήθηκε μία μέρα πριν από τον αδελφό της και μάλιστα βοήθησε στην γέννηση του.
Η γέννησή της συμπίπτει στην 29^ην μοίρα του Ταύρου η οποία σηματοδοτείται από το πιο λαμπρό αστέρι του τον Αλντεμπαράν . Ο Λαμπαδίας που απεικονίζει το μάτι του Διός/Ταύρου.  Ο Αστερισμός παριστά τον ταύρο την μορφή που πήρε ο Ζεύς όταν άρπαξε την Ευρώπη.
Φαεσφορίη η θεά Αρτεμις είναι αυτή που φέρνει το μυστικό φώς στην ψυχή των ελλόγων όντων και συνέχεται επίσης και με την Μεγάλη Αρκτον, την οποία έχει υπό την εποπτεία της.
Όταν στην διάνοια ανατέλλει ο Αστερισμός των Διδύμων, επέρχεται η Θεία Ενότητα στον εν-θεον άνθρωπο. Ο  αστερισμός αυτός περιέχει δύο λαμπρούς αστέρες τους Διόσκουρους τους άλλους δίδυμους του Διός, αφού η Αφροδίτη τον μεταμόρφωσε σε Κύκνο, με την Λήδα.
ΑΡΤΕΜΙΣ και ΑΠΟΛΛΩΝ , οι Δίδυμοι του Φωτός, εκπέμπουν ΣΗΜΑΤΑ ΦΩΤΟΣ, στην ίδια πάντα συχνότητα, προς όλες τις συνειδήσεις. Το φως του Α-ΠΟΛ-ΛΩΝΑ καθιστά ευκρινείς τις μακρινές δυσδιάκριτες αποτυπώσεις/ιδιότητες των ονομάτων των Θεών, για να επικοινωνούν μαζί τους και να μην λησμονηθούν ποτέ ξανά.
Ο Νούς λοιπόν φωτίζεται με το νοητόν Φώς των , και η φύση των σημάτων τους είναι διττή. Καθαρότης Ψυχής (Αρτεμις) και Νοητική Κάθαρσις (Απόλλων).