Τρώες και Μνηστήρες

Ποιοι είναι οι Τρώες ποιοι είναι οι Μνηστήρες και τι κάνουν


Οι Τρώες είναι άνθρωποι που πηγαίνουν σε κάποιες χώρες, σε κάποια σπίτια ή σε κάποια νησιά, φιλοξενούνται και φεύγοντας κλέβουν ό,τι όμορφο και ωραίο μπροστά τους βρουν, θησαυρούς γυναίκες ακόμη και …..“Ονόματα και Ιστορία”.
Το χαρακτηριστικό των Τρώων είναι τα Τείχη τα ψηλά που χτίζουν τα απόρθητα και βρίσκονται πάντα σε στεριά.
Έχουν μία ιεραρχία σεβάσμια με τον εξαγορασμένο Πρίαμο σεβαστή αντιπροσωπεία και όλη την θρησκευτική τελετουργία.
Έχουν ένα χαρακτηριστικό πρότυπο status quo, τον Έκτορα χρισμένο ιππότη, κτήτορα καλόν οικογενειάρχη πιστό σύζυγο καλό γιο και αφοσιωμένο αδερφό, και έχουνε και ένα δειλό Πάρη γελοίο και παρδαλό.
Οι Τρώες βρίσκονται ανατολικά,ακόμη και όταν δεν βρίσκονται ανατολικά, έχουν ανατολίτικη νοοτροπία θεοκρατία θεοσοφία με όλα τα θρησκευτικά βιβλία. Μαζί με αυτά έχουν και πολλά λεφτά για αυτό είχε χτίζουν τα τείχη τα ψηλά να προφυλάξουν τα κλεμμένα αγαθά.
Τα λεφτά δεν είναι δικά τους, ούτε τα αγαθά, τα έχουν κλέψει καταχρηστικά.
Και η Ομηρική Τροία αλλά και η Α΄ Ρώμη, και η Β΄ Ρώμη και Βυζαντινή Αυτοκρατορία και κατόπιν Οθωμανική αυτοκρατορία και η Γ΄ Ρώμη η Ρωσία μαζί φυσικά με τη Μεγάλη Βρετανία, υπήρξαν ληστρικές αποικιοκρατίες.
Βασικό χαρακτηριστικό της Τροίας, είναι η αυτοκρατορία φεουδαρχία οι αυτοκρατορίες και η απομύζηση η λεηλασία και η κλοπή που συντηρεί την θεϊκή αυτοκρατορία.
Όλες οι αυτοκρατορίες είχαν και έχουν μία ανατολίτικη νοοτροπία, προσκυνήματα, ήθη και έθιμα ανατολικής Λεμουρίας, ακόμη και η Γαλλική και η Γερμανική και Αυστριακή , βρίσκονται φυσικά Ανατολικά του Γκρίνουιτς, έτσι όπως είχε οριστεί από την Μεγάλη Βρετανία, την Νέα του Βρούτου, Τροία.
Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ, δεν υπήρξε ποτέ αυτοκρατορία, ούτε μπορεί να γίνει, γιατί δεν μπορεί να γίνει Τροία. Η Ελλάδα δεν λήστεψε ποτέ καμία αποικία ούτε στην Αφρική ούτε στην Αμερική και την Ασία.
Ο Αλέξανδρος απλώς σταμάτησε την ασιατική επέλαση και κυριαρχία γκρέμισε τα τείχη και δεν τα έχτισε νέα.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Τροίας είναι η υπεραστικοποίηση. 

Οι Τρώες όχι μόνον κλέβουν τα αγαθά από τις άλλες χώρες και πολιτείες αλλά, χτίζουν και πόλεις ΤΕΡΑΤΑ με ΤΕΙΧΗ όπως ήτανε και η πρώτη Ρώμη αλλά και η δεύτερη Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη.
Και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες της Α΄ Ρώμης αλλά και της Β΄ Ρώμης μετέφεραν πολλούς από τους θησαυρούς στις πρωτεύουσες τους, αφού ρήμαξαν και γκρέμισαν τους ναούς άλλων πόλεων, ερήμωσαν την ύπαιθρο και την επαρχία και συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό μέσα στα τείχη.
Αυτό ήταν και ένα λάθος που αποδεικνύεται ολέθριο και καταστροφικό για τους Τρώες.
Σαν ακρίδες ερημώνουν την γη και την ύπαιθρο από όπου περνούν και χτίζουν μετά τείχη για να κρυφτούν. Αργά ή γρήγορα θα πολιορκηθούν και είναι θέμα χρόνου, οι αδικημένοι, να ζητήσουν πίσω τα αγαθά και την Ωραία Ελένη.
Είναι θέμα χρόνου οι Ινδοί ζητήσουν πίσω το διαμάντι από την Μεγάλη Βρετανία και οι Έλληνες τα γλυπτά του Παρθενώνα από την τρωαδίτικη νοοτροπία.
Επίσης, ένα άλλο χαρακτηριστικό της Τροίας γύρω από τα τείχη που χτίζουν, είναι μεγάλες «πεδιάδες » γη, της Γαίας. Είναι εύκολο εκεί να τρέξουν “άλογα” , ακόμη πιο εύκολο είναι να στηθεί Δούρειος Ίππος, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί στην Ιθάκη, δεν έχει τόση έκταση και γη, είναι ένα μικρό νησί.
Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της Τροίας, είναι οι αρχιτέκτονες ΄ Τέκτονες» των τειχών της. Χτίζουν τα τείχη της, ο Απόλλων και ο Ποσειδώνας, θεοί και ο Αιακός μαζί, ένας θνητός.
Αυτό, γιατί για να χτιστεί μία Τροία, χρειάζεται πάντα μία Θεοκρατία Θεοσοφία και πολλοί θνητοί να την προσκυνούν.
Ο θεός δεν είναι μόνο η θρησκεία, μπορεί να είναι και το σεξ και τα λεφτά μεγάλη εξουσία και μεγάλος Θεός , τα τείχη όμως, παραμένουν ψηλά.
Παραδείγματος χάρη, τα ψηλά τείχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ, της Wall Street και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, απόρθητα.
Έχετε δει ποτέ κανέναν Έλληνα να είναι πρόεδρος αντιπρόεδρος και γραμματέας των οργανισμών αυτών; Μόνο Ευρωπαίοι αποικιοκράτες, Αφροασιάτες και Άτλαντες.
Μεταξύ τους μοιράζουν τις θέσεις, τους τίτλους, τα οφίτσια και τα λεφτά.
Οι Έλληνες δεν μπορούν να γίνουν Τρώες, μπορούν όμως να καταντήσουν Μνηστήρες, δυστυχώς, μέσα από κραιπάλες διαφθορά και ατασθαλίες.
Τα χαρακτηριστικά των Μνηστήρων είναι ότι είναι “Έλληνες”. Έλληνες που εκμεταλλεύονται Έλληνες, που αδικούν Έλληνες, πού πολιορκούν τις γυναίκες των Ελλήνων, που προσπαθούν να σκοτώσουν τα παιδιά των Ελλήνων τον Τηλέμαχο, που χρησιμοποιούν τις γυναίκες των Ελλήνων σαν δούλες, ελεεινές Ελεεινίδες, που τρώνε και πίνουν από το βράδυ έως το πρωί και γλεντοκοπούν μέχρι αηδίας. Είναι δειλοί «Έλληνες».

Και οι Έλληνες και οι Τρώες, είναι ατλαντικά φύλα και έχουν μία κοινή καταγωγή ,ως Πελασγοί και λαοί της θάλασσας, αφού δημιουργήθηκαν μετά την καταβύθιση του τελευταίου κομματιού της Ατλαντίδας.
Οι Έλληνες ενώθηκαν στον πόλεμο τον Τρωικό και αποτέλεσαν το κινουμένον Ελληνικόν. Συνειδητοποίησαν την Ελληνική τους ταυτότητα μέσα από τα λάθη τους τα προτερήματα και τα ελαττώματα.
Και οι Μνηστήρες και οι Τρώες είναι κλεισμένοι μέσα. Οι Τρώες μέσα στα τείχη και οι Μνηστήρες μέσα στους τοίχους του παλατιού, όταν κλείνει την πόρτα ο Οδυσσέας.
Τι είναι αυτό που τους κλείνει μέσα
Είναι η περιορισμένη ευρύτητα του πνεύματος τους, η έλλειψη συνείδησης και η απουσία αυτογνωσίας.
Έτσι κλείνονται μέσα σε τοίχους και τείχη από υπερβολική απληστία λαιμαργία και φιλαυτία.
Ούτε που κατάλαβαν τον ήχο μιας πόρτας που κλείνει πίσω τους, όπως λέει ο ποιητής Καβάφης. Δεν τον άκουσαν.
Και οι Τρώες και οι Μνηστήρες, είναι μαστροποί νταβατζήδες, μαφίες και εγκληματικές οργανώσεις, εκμεταλλεύονται την φιλοξενία και την απουσία κάποιων ανθρώπων για να στρωθούν πρώτο τραπέζι πίστα και για να κλέψουν την περιουσία τους κλέβοντας τις ζωές τους.
Η λύση είναι μία
Ποτέ δεν είναι αργά να καταλάβει κανείς τα λάθη του και να διορθώσει την αδικία. Ούτως ή άλλως οι Πόρτες και οι Πύλες της Γης έχουν κλείσει για όλους μας και όλες τις επιλογές μας, με ή, χωρίς Φαιά Ουσία.
Η Τροία είναι πάντοτε η άλλη πλευρά , του χρήματος που τον άνθρωπο δούλο ποιεί. Πέφτει και ξανακτίζεται ξανά. ΄ Έχουμε πολλές ΤΡΟΙΕΣ και συμβολικά, αλλά και ιστορικά. Έχει να κάνει με την άπληστη αρπακτική και υλιστική φύση του ανθρώπου που θα χρησιμοποιήσει τη γνώση, τις θρησκείες για τις εξουσίες και κλέβει της ζωής μας την ομορφιά.
Η Τροία δεν είναι ρομαντική μορφή του Ρομπέν των Δασών που κλέβει για να τα δώσει στους πτωχούς, είναι η ληστρική μορφή της χρηματοπιστωτικής εξουσίας.
Δεν είναι οι επαναστάτες " κλέφτες και αμαρτωλοί", αλλά άθλιοι τραπεζίτες και βολεμένοι αστοί. Αυτοί πρέπει να μας πουν που τα βρήκαν τα λεφτά και δανείζουν και χρεώνουν με τόκο και που κρατούν κρυμμένη την Ελένη.
Θα ποινικοποιήσουμε τον πλούτο;
Όχι τον πλούτο. 

Ο άνθρωπος είναι πλούσιος από τη γέννηση του. Θα ποινικοποιήσουμε αυτούς που τον κλέβουν, ληστεύουν τον άνθρωπο, τον οδηγούν στη ζητιανιά και του δίνουν ψίχουλα ψεύτικης φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης.
Μπορούμε να δούμε την Τροία και τους Τρώες να έχουν κλέψει όλη την ομορφιά, τους θησαυρούς, την τεχνογνωσία την τεχνολογία, και να έχουν κλειστεί στα τείχη τα ψηλά των πολυεθνικών αγορών ( τα πολλά παιδιά του εξαγορασμένου Πρίαμου ) και όλος ο υπόλοιπος κόσμος να βυθίζεται στην φτώχεια και στην απελπισία.
Οι μνηστήρες και οι δούλοι στην Ελλάδα να τρώνε και πίνουν εις βάρος της ανθρωπιάς με την εγκληματικότητα την ανεργία και τις αυτοκτονίες σε έξαρση . Το ίδιο κάνουν οι μνηστήρες σε κάθε λαό, χώρα και φυλή.
Γι αυτό θεωρώ τα Ομηρικά Έπη σημαντικά, γιατί κάθε φορά μια ΣΚΗΝΗ από αυτά, παίζεται στην παγκόσμια σκηνή της ιστορίας και λειτουργούν και σε προσωπικό επίπεδο και σε συλλογικό σημειολογικά.
Ας τα συμβουλευόμαστε προσεκτικά ειδικά ως προς το συμβολικό τους νόημα.
Μας λέει πολλά.
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ να εκστρατεύσουν ενωμένοι για τα ΤΕΙΧΗ μιας άπληστης Τροίας με ηγέτη τον Αχιλλέα και ο κάθε λαός να δει τι θα κάνει με τους ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ του με σύμβουλο τον σοφό Οδυσσέα. Ο επόμενος σταθμός της ανθρωπότητος θα είναι ο Ηρακλής και ο άνθρωπος ο αξιοπρεπής.

Αυτό μας διδάσκει ο Όμηρος με τη μεγάλη του διαχρονική ποιητική αλληγορία


Γιατί καίγεται η Τροία


Καίγονται γιατί, οι ΤΡΩΕΣ αποκτούν μια εμμονή, μονομερώς, σταθερή και ληστρική, με τον τόκο, το κέρδος, την ύλη και τα υλικά αγαθά. Όλο συσσωρεύουν, συσσωρεύουν κλέβοντας της γνώσης, την ομορφιά. Όλο θησαυρίζουν σε βάρος των άλλων, ληστρικά και αρπακτικά. Όλο για διάφορες “ισότητες” μιλούν δήθεν φιλανθρωπικά. Υποκριτικά και ιησουϊτικά. Ποτέ όμως για ΙΣΟΤΗΤΑ σε θέματα οικονομικά. Η μεγαλύτερη μορφή “ρατσισμού” είναι η φτώχεια και ποτέ δεν λένε, που και πως τα βρήκαν τα λεφτά και φτιάξανε τα ΤΕΙΧΗ, τα ψηλά. Έτσι λοιπόν μια μέρα που συγκεντρώνουν όλα τα λεφτά τους σε τράπεζες ιερές και μή, σε θησαυροφυλάκια σταθερά, όλα καίγονται από στοιχεία, παρορμητικά και μεταβλητά. Πως; Από το φως του Ήλιου σε κάτοπτρα αδίστακτης, ληστρικής, αυτάρεσκης, αυτοανάκλασης μυθιστορικά. Κάτι ξέρει να μας πει ο Αρχιμήδης για αυτά και η "μη πράξη" του Ομήρου, σε άλογα του Επειού, μυθικά.

Πως σκοτώνει ο Ομηρος του Μνηστήρες

108 Μνηστήρες, παράσιτα, στην ηλικία του Οδυσσέα που δεν πήγαν να πολεμήσουν για την τιμή και την αξιοπρέπειά της πατρίδας τους, τρώνε και πίνουν στην αυλή του παλατιού της Ιθάκης, ξεκοκαλίζουν τη δημόσια περιουσία, σφάζουν όλα τα ζώα της πανίδας, βόδια μοσχάρια πρόβατα και γουρούνια και συνουσιάζονται με τις δούλες του άστεος.
Με την διαχρονική όραση του οραματιστή ποιητή μας
Αστική αυτοπεποίθηση και απίστευτο θράσος ανθρώπων που δεν έχουν να παρουσιάσουν κανένα έργο, κανένα αξιοσημείωτο σταθμό, καμία διαδρομή εκτός από πτυχία Ιησουίτικων πανεπιστημίων
και περγαμηνές Ναϊτών εγκληματιών τραπεζικών υπαλλήλων

Ο Όμηρος τους σκοτώνει ως Οδυσσέας στο πνευματικό επίπεδο όχι στο φυσικό. Στο φυσικό σκοτώνονται από μόνοι τους με την άδεια ζωή τους, άδεια κελύφη, «περιπατώντες νεκροί «. Μεγάλος πολεμιστής του πνεύματος και του φωτός, τους εγκαλεί με τα ΟΝΟΜΑΤΑ τους, τους σκοτώνει περιγράφοντας τον χαρακτήρα τους και τα ελαττώματα τους και μετά καλεί τον Λαό σαν Λαέρτης στο ΚΤΗΜΑ του, «κτήμα εσαεί» για την ανθρωπότητα και ΔΩΡΟ να υπογράψουν την ΕΙΡΗΝΗ.

Ο Όμηρος ως μεγάλος πολεμιστής του Πνεύματος επιθυμεί την ΕΙΡΗΝΗ , δεν είναι πολεμόχαρος,αλλά όπως και ο κάθε μεγάλος πολεμιστής μπορεί να την υπερασπίζεται και ξέρει να ΠΟΛΕΜΑ.

Για την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά.

Ο Οδυσσέας Όμηρος, είναι ο αγαπημένος της ΑΘΗΝΑΣ, της θεάς που αντιπροσωπεύει την νόηση υπέρτατη αρχή του ανθρώπου, την σοφία που αποκτά από τις εμπειρίες της ζωής και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ της τέχνης του πολέμου.Της θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα γιατί η σοφία είναι πάντα ένοπλη και η δικαιοσύνη κρατά σπαθί διαφορετικά θα ήταν απλώς με την ζυγαριά μπακαλική.

«Η ανθρωπιά άοπλη συντρίβεται και ένοπλη αυτοαναιρείται».

Ο ΛΟΓΟΣ του είναι ΕΝΟΠΛΟΣ και ΆΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ. Εύστοχος και αποτελεσματικός με ΟΠΛΙΣΜΟ όπως και η μουσική. Άλλωστε ο Απόλλων όταν δεν κρατά τον ΤΟΞΟ έχει το δοξάρι του λυράρη και το σύμπαν με τις νότες ακτίνες του δονεί.

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ στην Οδύσσεια του , αρχίζει με τις επισκέψεις εξερευνήσεις σε βάρβαρους ΚΙΚΟΝΕΣ λαούς και τελειώνει στην Ιθάκη του, εκεί που τον στέλνουν οι αλκίνοες σκέψεις των Φαιάκων με τα λευκά συνταγματικά χαρτιά της Λευκοθέης και τα ταχύτατα τηλεπικοινωνιακά πλοία τους. Αρχίζει και τελειώνει με τις Ομηρικές Ραψωδίες ενός πλούσιου ΛΟΓΟΥ δυνατού πολύ για να ξαναρχίσει με ένα ελεύθερο ποιητή που παίρνει πίσω ό,τι του ανήκει ΝΕΟΣ πάντα λαμπερός φωτεινός εύστοχος, σαν άρχων του Λόγου Ερμής θεός και κύριος του ΤΟΞΟΥ Απόλλων Δήλιος της συνείδησης μιας ακτίνας ΦΩΤΟΣ, ΈΜΜΟΥΣΟΣ αρμονικά ευθυγραμμιστικός.

«Την χελώνα την έκανε λύρα ο Ερμής, ο κύριος του Λόγου και την χάρισε στον Απόλλωνα, τον κύριο του Τόξου, έτσι ο λόγος όταν δεν είναι ράβδος και σπαθί γίνεται αρμονία σφαιρών, Μνήμη ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ και μελωδική Μουσική.»

20 Αιώνες και μία Ημέρα
Από δω έως την Αιωνιότητα του Ομηρικού Διηνεκούς

Ελλάδα- Ιθάκη στον Αιώνιο Χρόνο του Τώρα

Η καταγωγή των Τρώων

Ομοιότητες και διαφορές Τρώων και Μνηστήρων

Οι τεμπέληδες της εύφορης Ελλάδας

Το τέλος της εποχής των Μνηστήρων

 Γουίλιαμ Χάμιλτον. 1803. Ο Οδυσσέας σκοτώνει τους μνηστήρες . The Trustees of the British Museum


Τι σημαίνει βίος τόξο και ΖΩΗ

Να ζει έτσι κανείς  ή να μη ζει.

Ποιο είναι το έγκλημα των Μνηστήρων στο νησί της Ιθάκης
Για ποιο πράγμα κατηγορούνται;
Ο Ευρύμαχος διαμαρτύρεται και λέει στον Οδυσσέα:
Γιατί μας κατηγορείς, για τα λίγα γουρουνάκια που φάγαμε;
Δεν ήταν τα λίγα γουρουνάκια που φάγανε το έγκλημα τους και δεν ήταν λίγα, ήταν πολλά, όλα. Συνεχή γλέντια, τραπέζια καφέδες και ποτά, μαζί με τα όργια τα σεξουαλικά με τις δούλες, τα σκουπίδια και την βρωμιά, στην αυλή ενός παλατιού και ενός νησιού που θα έπρεπε όλα να είναι όμορφα τακτοποιημένα και καθαρά.
Ήταν η σπατάλη των πόρων του νησιού, των ενεργειακών αποθεμάτων του νησιού, η κατάχρηση, η μεγάλη διαπλοκή και διαφθορά. Ήταν η καταστροφή της οικονομίας, του εθνικού τονάλ, του δημόσιου χρήματος , της πατρίδας του Οδυσσέα και της περιουσίας ενός βασανισμένου λαού και του μυθικού νησιού του.
Αυτό ήταν το έγκλημα των Μνηστήρων και αυτό εξακολουθεί να είναι διαχρονικά.
Και δεν είναι θέμα ηθικολογίας, είναι θέμα σωστής διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας , αισθητικής και δεοντολογίας.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΤΩΝ ΜΝΗΣΤΗΡΩΝ ΜΙΑΣ ΛΑΜΠΡΗΣ ΧΩΡΑΣ

Τι κάνανε οι Μνηστήρες , ποιοι είναι οι χαρακτήρες τους, ποια ήταν τα χαρακτηριστικά τους
ποιες οι ασχολίες τους και η ζωή τους, πώς περνούσαν τη μέρα τους

Ποιοι ήταν οι αγήνορες οικονομολόγοι, πως διαχειρίστηκαν τους πόρους και τα ενεργειακά αποθέματα του νησιού
Ποια ήταν η περιουσία του Οδυσσέα

Ο Όμηρος μας πληροφορεί πως η περιουσία του Οδυσσέα ήταν άσπετος, ανείπωτος ,πάρα πολύ μεγάλη, πράγμα που σημαίνει ότι η Ιθάκη ήταν ένα πλούσιο νησί που βασίζονταν κυρίως στην γεωργία και στην κτηνοτροφία. Είχε δηλαδή πρωτογενή παραγωγή. Ο Λαέρτης καλλιεργούσε τα κτήματα του γεωργός και καλλιεργητής, αν και βασιλιάς, Ο Εύμαιος φρόντιζε τους χοίρους,ο Φιλοίτιος τα βόδια, η Ευρύκλεια την Πηνελόπη, η Πηνελόπη τον Τηλέμαχο και το σπίτι. Ο Οδυσσέας έλειπε γιατί πήγε στον πόλεμο. Όταν φεύγουν οι Πολεμιστές από το νησί, χορεύουν οι λύκοι οι κατσαρίδες και οι ακρίδες κάνουν πάρτι. Ο Τηλέμαχος μεγάλωνε και πήγε στην Πύλο και τη Σπάρτη να αναζητήσει τον πατέρα του.
Όλοι κάτι κάνανε, εργαζόταν, εκτός από τους Μνηστήρες που δεν κάνανε απολύτως τίποτα, με κανένα ένσημο εργασίας αν και αγήνορες, πρόσωπα του νησιού υψηλά, high society και Vips της Ιθάκης.
Οι Μνηστήρες δεν πήγαν στον πόλεμο, αν και συνομήλικοι του Οδυσσέα, ήταν φαίνεται φιλειρηνικοί τύποι. Μαζί με τα παιδιά των λουλουδιών προτιμούσαν να κάνουν έρωτα με τις δούλες και όχι πόλεμο και να πίνουν γλυκό ναρκωτικό κρασί.
Όλοι τους είναι άγονοι, αν και σε ηλικία γάμου και τεκνοποίησης, πλαγιάζουν μεταξύ τους, πλαγιάζουν με τις δούλες, με καρπούζια με ψυγεία, με ό,τι βρουν μπροστά τους, τρώνε και πίνουν ξαπλωμένοι φαρδιά, όταν δεν παίζουν ανόητα παιχνίδια μαζικά.
Πολιορκούν την Πηνελόπη με μανία, επιδιώκουν να σκοτώσουν τον Τηλέμαχο σε καρτέρι. Του δώσανε πλοίο να φύγει και τον περιμένανε με δόλο στο γυρισμό.

Οι Μνηστήρες ξεκινούσαν το πρωί με ένα πλούσιο πρωινό και όλη την ημέρα, τρώνε του σκασμού και συνεχώς.
Δεν είναι κακό το φαγητό, ούτε το να φάει κανείς, είναι απαραίτητο για να μείνεις ζωντανός.
Το θέμα είναι πόσο θα φας, θα τρως συνέχεια, θα τα φας όλα; Ό,τι βρεις ότι βρίσκεις μπροστά σου θα το τρως, ακρίδα θα καταντήσεις.
Η κύρια ασχολία των Μνηστήρων είναι τα τραπέζια, τα γκαλά, οι συνταγές, τα φαγητά, οι διακοπές, από διακοπές σε διακοπές σε παραδεισένια νερά νησιά και τα γούστα τα ακριβά. Ακριβά γελοία ρούχα, ακριβά αυτοκίνητα, ακριβά γιοτ, ιν μαγαζιά.
Μοιάζουν εδώ πολύ με τους Λωτοφάγους στο νησί των Ταύρων..
Τόση άκρατη ευδαιμονία οδηγεί σε μία συβαρίτικη καταστροφική κοινωνία μαλθακών ηλίθιων ανθρώπων που περνούν τη ζωή τους με σέξι πόζες στα social media και σε χαζοχαρούμενα τηλεοπτικά πρωινά.
Η άλλη κύρια σχόλια των Μνηστήρων είναι το σεξ. Σεξ παντού και πορνό. Σεξ με τις δούλες, πληρωμένες ή εξαναγκασμένες, με κύριο θέμα το σεξ και τις στάσεις στον έρωτα. Πόσο ερωτεύσιμο είναι αυτό το θέαμα που καταντάει αηδιαστικό και για ένα ανθρώπινο ον, θλιβερό.
Θα κάνεις έρωτα και σεξ ως ενήλικας, είναι απαραίτητο στη ζωή, δεν είναι ούτε αμαρτία, ούτε ενοχή. Μη γίνεσαι και γουρούνι.
Το θέμα είναι πόσο σεξ θα κάνεις, με ποιους και πώς;
Θα κάνεις σεξ με γυναίκες που τις πληρώνεις, που τις εξαναγκάζεις, που τις νοικιάζεις το σώμα και την μήτρα τους, που τις βιάζεις ,που τις εκβιάζεις, με ανήλικα παιδιά, με συγγενείς αδερφούς και αδερφές;
Πόσο σεξ θα κάνεις;;;;;

Σεξ και φαγητό, οι κύριες ασχολίες των Μνηστήρων. Μοιάζουν με της Κίρκης, τον Σταθμό. Οι σύντροφοι του Οδυσσέα από το πολύ σεξ, μεταμορφώνονται σε γουρούνια και οι Μνηστήρες τρώνε τους χοίρους και γίνονται ιθακίσια χοιρίδια.

Οι Μνηστήρες, ακρίδες και κατσαρίδες, τρώνε τα πάντα, βόδια, γουρουνάκια, καρότα, λαχανικά και πάσης φύσεως ζαρζαβατικά. Όχι μόνο τρώνε, αλλά φλυαρούν, μιλάνε ασταμάτητα και για το φαγητό και με πόσες συνταγές μπορείς να μαγειρέψεις ένα αρνάκι άσπρο και φτωχό.

Εκτός από το σεξ και το φαγητό, οι Μνηστήρες ασχολούνται με τα σπορ τα παιχνίδια και τον τζόγο. Παίζουν ηλίθια παιχνίδια και τζογάρουν συνεχώς. Τα κύρια χαρακτηριστικά των Μνηστήρων είναι η ανηθικότητα, η απληστία, η λαγνεία, η φιλαυτία, οκνηρία, λαιμαργία, ο έκλυτος βίος, η μεγάλη διαφθορά, η διαπλοκή και ο εκφυλισμός που οδηγεί σε θερμοδυναμικό θάνατο, μια ολόκληρη κοινωνία.
Όταν οι άλλοι άνθρωποι στο νησί της Ιθάκης ξεκινούν ένα δύσκολο εργασιακό πρωινό στα χωράφια στα κτήματα στα εργοστάσια, οι Μνηστήρες αρχίζουν την κραιπάλη χωρίς σταματημό. Σε άκρατο ευδαιμονισμό με το σλόγκαν ,σε όλες τις κλίσεις, να κρατεί τον χορό.,
Να περνάω καλά, να περνάει καλά, να περνάμε καλά, να περνάτε καλά, να περνάτε καλά…λαλαλα.
Αυτό είναι το κύριο μότο των Μνηστήρων, να περνάνε καλά, με άφθονο σεξ ,παιχνίδια πολλά και μπόλικο φαγητό
Δεν υπάρχουν πιο ελεεινοί χαρακτήρες στα Ομηρικά Έπη, από τους Μνηστήρες. Ακόμη και τα τρωκτικά, οι Τρώες, μπροστά τους μοιάζουν επιβλητικοί αρουραίοι. Ο Έκτορας, το πρωτοπαλίκαρο των Τρώων, είναι μεγάλος πολεμιστής, αγαπάει τη γυναίκα του, λατρεύει το παιδί του, σέβεται την Ελένη, υπερασπίζει την πόλη του, προστατεύει τον παρδαλό και δειλό αδερφό του.
Δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις στον αντίπαλο με την εντιμότητα ενός πολεμιστή, ένα καλό του χαρακτηριστικό, όταν το διαθέτει.
Οι Μνηστήρες δεν είναι Τρώες είναι Αχαιοί, Ιθακίσιοι ή Ζακυνθινοί, στην καταγωγή είναι έλληνες, μικροί και ποταποί, ΕΦΙΑΛΤΕΣ πραγματικοί, προδότες του Εαυτού τους, της χώρας τους και του νησιού τους.
Αντί να πάνε πολεμήσουν για την τιμή της Ελλάδος, προτίμησαν να μείνουν στο νησί μαζί με τα γυναικόπαιδα, αξιοθρήνητοι δειλοί και να κυνηγούν τις δούλες στο κελάρι. Αντί να προστατεύσουν το νησί με την απουσία του Οδυσσέα , να στηρίξουν την Πηνελόπη, ( ούτε οι Τρώες δεν συμπεριφέρθηκαν έτσι σε μια γυναίκα και στην Ελένη ), να βοηθήσουν τον Τηλέμαχο, να εργαστούν κάνοντας παράγοντας κάτι ωφέλιμο για τον τόπο και καλό,, τι κάνουν αυτοί;;;
Τρώνε και πίνουν από το βράδυ ως το πρωί. Ξεκοκαλίζουν την περιουσία του Οδυσσέα και όλα τα ενεργειακά αποθέματα της ΙΘάκης.
Ούτε ένα τραπέζι με τα χέρια τους δεν έχουνε φτιάξει και δεν μπορούν να βιδώσουν μία βίδα και ένα καρφί. Ο Οδυσσέας έφτιαξε το κρεβάτι μόνος του , την σχεδία με τα χέρια του.
Τα σεξουαλικά τους όργια και τα μεροβίγγεια πάρτι με τις δούλες, ξεπουπουλιασμένες «κότες «αφήνουν εποχή σε Ντόλτσε Βίτα γλυκιά ζωή με τα Μάτια ερμητικά κλειστά.
Αυτοί είναι οι Μνηστήρες. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά τους και αυτή είναι η ζωή, ο βίος, οι ημέρες τους ή, αυτό που λένε “ζωή”.
Πιστεύει κανείς, ότι η ζωή είναι να ξυπνάς το πρωί και να τρέχεις από πάρτι σε πάρτι, από τραπέζι σε τραπέζι, από τηλεπαράθυρο σε τηλεπαράθυρο, από φαγητό σε φαγητό και από μία σελίδα πορνό σε άλλη;
Πιστεύει κανείς, ότι είναι ζωή να μην κάνεις ποτέ και τίποτα και κάτι καλό και δημιουργικό;
Πιστεύει κανείς, ότι είναι ζωή να κάνεις σεξ με μία γυναίκα να την οδηγείς στην πορνεία , να την εξαναγκάζεις, να τη βιάζεις, να την αναγκάζεις να σε ανεχτεί;
Πιστεύεις , ότι μπορεί να έχεις παιδί από αυτή τη γυναίκα που σε σιχαίνεται και σε περιφρονεί;
Ή πιστεύεις κανείς, ότι έτσι μπορεί να λύσεις το δημογραφικό πρόβλημα σε ένα νησί.
Οι Μνηστήρες δεν καταστρέφουν μόνο την περιουσία του Οδυσσέα, τη δημόσια περιουσία του νησιού, καταστρέφουν και το εθνικό τονάλ μαζί με το προσωπικό, γιατί αποτελούν το χειρότερο παράδειγμα για έναν παιδί και ένα νέο άνθρωπο, ένα νεαρό. Αυτό είναι το χειρότερο. Οικονομία, που βασίζεται στο σεξ των χοίρων, τα τραπέζια, το φαγητό, τα ναρκωτικά του κρασιού, την δουλεία και τα πορνό, δεν είναι ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, είναι οργανωμένη μαφία, εγκληματική οργάνωση με ένα διεφθαρμένο ΝΟΝΟ.
Τι βλέπει ένα παιδί και ένας νέος άνθρωπος , σε αυτή την διεφθαρμένη Αυλή των Αγήνορων Κυβερνητών του νησιού;, Μια ατέλειωτη διαφθορά των σκουπιδιών που καμία αξία δεν επικρατεί; Ποιο είναι το παράδειγμα των Κεφαλών ;
Τους Μνηστήρες να πίνουν και θα γλεντούν, τις δούλες να πηγαινοέρχονται για να τους εξυπηρετούν.
Ποιο είναι το μέλλον αυτού του νησιού; Ποιο είναι το μέλλον της Ιθάκης;
Ποιο είναι το μέλλον αυτού του παιδιού;
Οι Μνηστήρες, σκιές στον Άδη, σαν νυχτερίδες τσιρίζουν και παραπονιούνται στον Αγαμέμνονα πως τους σκότωσε ο Οδυσσέας, σε έναν ομηρικό υπερρεαλισμό σουρεαλισμό. Στην πραγματικότητα όμως, στο πραγματικό ρεαλισμό, αυτό που σκότωσε τους Μνηστήρες και τους σκοτώνει πάντα, είναι αυτή τους η επιλογή για τον διεφθαρμένο έκλυτο βίο που διάγουν και δεν είναι, ούτε λέγεται ΖΩΗ.
Στην πραγματικότητα οι Μνηστήρες είναι νεκροί, πριν τους σκοτώσει ο Οδυσσέας και άλλος «κανένας «. Ήταν περιπατώντες νεκροί και ….εξακολουθούν να είναι. Το έχουνε ξεχάσει, αλλά κάποιος πρέπει να τους το πει και να τους θυμίσει. Τους το θύμισε ο μεγάλος μας Ποιητής …με τον τρόπο του. Και το θυμίζει πάντα σε ευθυτενές βέλος στο διηνεκές της αιωνιότητας και μιας ημέρας.

"Η Odyssey Symphony είναι η δεύτερη συμφωνική συμφωνική μπάντα του Robert W. Smith .

Ο Smith χρησιμοποιεί ένα τύμπανο με ελατήριο, ραβδιά ανέμου και σφυρίχτρες ανέμου για να προσομοιώσει τον ήχο ενός τόξου που κορδώνεται και βελών που απελευθερώνονται, όλα ολοκληρώνονται από τις επαναλήψεις του "Theme Odysseus"

Ιθάκη"Ο Οδυσσέας και το βέλος"Για να παράγει τον ήχο των βελών που απελευθερώνονται/πετούν, το τμήμα κρουστών χτυπά ένα τύμπανο ελατηρίου με ένα μεγάλο τρίγωνο χτυπητήρι και λυγίζει μια πίσσα τιμπάνι προς τα πάνω καθώς το τόξο κορδώνεται. Όταν τα βέλη περνούν, οι σφυρίχτρες του ανέμου και τα ραβδιά του ανέμου παίζουν διαδοχικά, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση των βελών που σφυρίζουν με μεγάλες ταχύτητες."

Η οικονομία στο νησί της Ιθάκης την Εποχή των Μνηστήρων