Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΑΩΝ

Η Κοιλάδα των Ελληνικών ναών στη Σικελία.. είναι εξαίρετο δείγμα του αρχαίου κλασικού πολιτισμού.
Το Agrigento,ξεκίνησε ως ελληνική αποικία του 6ου π.Χ. αιώνα (με το όνομα Ακράγαντας) και εξελίχθηκε σε κέντρο καλλιτεχνών και μια από τις κορυφαίες πόλεις της Μεσογείου.
Τα περισσότερα μνημεία – ναοί και νεκροπόλεις – διατηρήθηκαν σχεδόν άθικτα μέχρι τις μέρες μας. Η UNESCO δανείστηκε το σχήμα του Ναού της Ομόνοιας για το λογότυπό της!

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΗΡΑΣ ΛΑΚΙΝΙΑΣ
Η μεγάλη θεότητα στην οποία είναι αφιερωμένο το ιερό φαίνεται να εμφανίζεται εκεί μετά τα γεγονότα που σχετίζονται με το πέρασμα του Ηρακλή και έπειτα με την επιστροφή των ηρώων που είχαν λάβει μέρος στον Τρωικό πόλεμο. Το ιερό της Λακινίας Ήρας, τιμούσαν όλοι οι γύρω πληθυσμοί. Εκεί ένα ιερό άλσος, γεμάτο δένδρα και περικυκλωμένο από ψηλά έλατα, είχε πλούσια βοσκοτόπια και διάφορα είδη ζώων, ιερά της θεάς. Ο ναός ήταν διάσημος όχι μόνο για την ιερότητά του αλλά και για τα πλούτη του.

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ
Κτίστηκε το 500 π.Χ. περίπου κοντά στην κύρια είσοδο της αρχαίας πόλης. Οι λίγοι κίονες που σώζονται αναστηλώθηκαν το 1924. Είναι χρονικά ο προτελευταίος ναός που ανεγέρθηκε στον Ακράγαντα με αρχιτεκτονική που καινοτομεί στην Σικελία. Στην αρχαιότητα φημίζονταν για το άγαλμα του Ηρακλή αλλά και για ένα έργο ζωγραφικής του Ζεύξη που απεικόνιζε τον Ηρακλή βρέφος να πνίγει τα φίδια. Οι διαστάσεις του είναι 67 x 25 μέτρα και είχε 6 κολόνες στη μικρή πλευρά και 15 κολώνες στη μεγάλη.

Ο ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΔΙΟΣΚΟΥΡΩΝ (Κάστορα & Πολυδεύκη):
Οι τέσσερεις κίονες του ναού, αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια το έμβλημα του Αγκριτζέντο. Η σημερινή τους μορφή οφείλεται στην αναστήλωση που έκανε τον περασμένο αιώνα ο γλύπτης Β. Βιλλαρεάλε μαζί με τον αρχιτέκτονα Σ. Καβαλλάρι. Ο ναός οικοδομήθηκε τον 5ο π.Χ. αιώνα και ξεχώρισε για τις ιδιαίτερες διακοσμήσεις που ακόμη σώζονται στο επιστύλιο. Αφιερώθηκε στους Διόσκουρους, τους δίδυμους γιους του Δία και της Λήδας.

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ
Tempio della Concordia βρίσκεται στο κέντρο του λόφου των ναών και διατηρείται σε άριστη κατάσταση. Επιλέχθηκε για το σήμα της UNESCO πριν χρόνια. Το περιστύλιο του αποτελείται από 34 κίονες, πάνω σε βάση με 4 σκαλοπάτια αντί για 3 που είχαν οι ναοί στην Ελλάδα. Θεά Ομόνοια δεν υπήρχε αλλά ένας αρχαιολόγος που ανακάλυψε μια επιγραφή, διάβασε τη λέξη ομόνοια που ήταν γραμμένη και έδωσε αυτό το όνομα στο ναό. Αργότερα ο ναός αυτός ανακατασκευάστηκε ως χριστιανική βασιλική αλλά και πάλι γλύτωσε την καταστροφή.

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΔΙΟΣ

Κτίστηκε προς τιμήν του Δία το 480 π.Χ. Ο ναός του Δία στον Ακράγαντα αποτελεί το μεγαλύτερο δωρικό ναό όλης της αρχαιότητας. Έχει μήκος 105μ. και πλάτος 18 περίπου. Ταυτόχρονα διακρινόταν και για την πρωτοτυπία του καθώς και στην εξωτερική του διακόσμηση των Γιγάντων, που κρατούσαν σε στάση Άτλαντα, τη στέγη του ναού.

 

Ο ΠΕΣΜΕΝΟΣ ΑΤΛΑΝΤΑΣ ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΙΟ ΕΔΑΦΟΣ (ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΔΙΟΣ)
Στον Ακράγαντα μπορεί ακόμη κανείς να δει:
α) Τα ερείπια αρχαίων ιδιωτικών οικημάτων,  με θαυμάσια ψηφιδωτά στο δάπεδό τους, που  ανήκουν στους Ελληνιστικούς χρόνους.
β) Το εξαιρετικά ενδιαφέρον Αρχαιολογικό Μουσείο. δίπλα στη μεσαιωνική εκκλησία του Αγίου Νικολάου, με  μεγάλη συλλογή αγγείων εξαίρετης τέχνης. Μια ψηλή αίθουσά του έχει ειδικά κατασκευαστεί έτσι, ώστε να στεγάζει όρθιο τον έναν από τους πανύψηλους Γίγαντες- Άτλαντες, που είχαν  το μισό ύψος του όλου ναού. 
γ) τα μνημεία των τυράννων Φάλαρη και Θήρωνα.
δ) Το αρχαίο τείχος της πόλης.
Η κοιλάδα των Ναών στον Ακράγαντα είναι μια ορθογώνια έκταση 12 χιλιομέτρων που παρουσιάζει ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της Magna Grecia προσφέροντας ένα θέαμα που κόβει την ανάσα τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα που όλοι οι ναοί φωταγωγούνται και αποτελεί μια τεραστια κληρονομιά της ανθρωπότητας.

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΑΣΤΡΑΠΗ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ   Man in Armour  Rembrandt Kelvingrove Art Gallery and Museum 1655

Ο Μέγας Αλέξανδρος έμεινε στην ιστορία  ο μεγαλύτερος στρατηλάτης του κόσμου και διακρίθηκε για την σοφία του, την αστραπιαία εξυπνάδα, την τόλμη του, μα πάνω από όλα για τις πολεμικές ικανότητες ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές.

 ΤΟ ΦΙΛΙΠΠΕΙΟ ΑΦΙΕΡΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟ Β΄ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΠΕΡΑΤΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ   (Απέναντι από την είσοδο, στο μέσο του σηκού, επάνω σε ημικυκλικό βάθρο ήταν στημένες 5 χρυσελεφάντινες πλαστικές εικόνες, που απεικόνιζαν τα μέλη της βασιλικής οικογένειας: του Μ. Αλεξάνδρου, των γονέων του, Φιλίππου και Ολυμπιάδας, και των γονέων του Φιλίππου, Αμύντα και Ευρυδίκης.)

Σε ηλικία 18 χρονώνο Αλέξανδρος πήρε μέρος στην πρώτη μεγάλη μάχη έδωσε στη Χαιρώνεια το 338 π.Χ. στο πλεύρό του πατέρα του Φιλίππου Β'  βασιλιά του μακεδονικού βασιλείου  '. Η μάχη ήταν καθοριστική και στόχος ήταν η νίκη που θα διαμόρφωνε την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Ο Αλέξανδρος πολέμησε διοικώντας το Θεσσαλικό ιππικό.
Η Τιμόκλεια ήταν μια Θηβαία αρχοντοπούλα, αδελφή του στρατηγού Θεαγένη, αρχηγού του στρατού της Θήβας στη μάχη της Χαιρώνειας,
Μετά τη νίκη του στρατηλάτη, η πόλη ισοπεδώθηκε, χιλιάδες σκοτώθηκαν και πουλήθηκαν ως δούλοι.Ο Αλέξανδρος διέταξε να μην καταστραφεί μόνο η οικία του ποιητή Πινδάρου.  Ο Αλέξανδρος είχε παραδώσει ως τρόπαιο την τιμή και την περιουσία των Θηβαίων, στη διάθεση του στρατού του.Η Τιμόκλεια συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Αλέξανδρο άφού σκότωσε , ρίχνοντας τον σε ένα πηγάδι ένα αξιωματικό από την Θράκη.Ο Αλέξανδρος την ρώτησε, τι περίμενε να της συμβεί μετά από την πράξη της. Εκείνη στάθηκε με γενναιότητα απέναντί του , δηλώνοντας του ότι αν δεν την κρατούσαν τα δεσμά της θα τον κατασπάρασσε με τα ίδια της τα νύχια.Ο Αλέξανδρος   καλλιεργημένος  και δίκαιος   εδωσε εντολή να αφεθεί η Τιμόκλεια ελεύθερη και οι στρατιώτες του να την προστατεύσουν και να την οδηγήσουν με ασφάλεια στο σπίτι του Πινδάρου .

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΤΙΜΟΚΛΕΙΑ  Domenico Zampieri   1615 ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΥΒΡΟΥ

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΝΙΚΟΥ 1665 Charles Le Brun ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ

Ακολούθησε η μάχη στον Γρανικό ποταμό το 334 π.Χ. απέναντι στους Πέρσες η οποία αποτέλεσε την πρώτη ουσιαστική αναμέτρηση με την αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών. Η μάχη ήταν νικηφόρα για τον Αλέξανδρο και αποτέλεσε στρατηγικό πλεονέκτημα για την μετέπειτα πορεία των Μακεδονικών στρατευμάτων στα παράλια της Μικράς Ασίας.Από τα λάφυρα που άφησαν στο πεδίο της μάχης οι βάρβαροι, έστειλε 300 πανοπλίες στην Αθήνα, για να κοσμήσουν με αυτές τον Παρθενώνα. Στην αφιερωματική επιγραφή έδωσε εντολή να γραφτούν τα εξής: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων». Εξαιρούσε τους Λακεδαιμόνιους και τους στιγμάτιζε μ' αυτόν τον τρόπο, διότι ήταν οι μόνοι Έλληνες που δεν πήραν μέρος στην εκστρατεία.

 Την άνοιξη του 333 π.Χ. έφτασε στην πόλη Γόρδιο. Εκεί υπήρχε ένα αμάξι με έναν πολύπλοκο κόμπο, ο γνωστός ως Γόρδιος δεσμός. Κατά την παράδοση όποιος τον έλυνε, θα γινόταν κύριος όλης της Ασίας. Ο Αλέξανδρος χωρίς αμφιταλαντεύσεις έκοψε με το ξίφος του τον άλυτο αυτό κόμπο θέλοντας να δείξει έτσι πως με το σπαθί του θα κατακτήσει την Ασία. Μετά πέρασε τα πανύψηλα βουνά του Ταύρου και φτάνοντας ιδρωμένος στον ποταμό Κύδνο έπεσε στα νερά του, για να δροσιστεί. Αρρώστησε βαριά, αλλά ο προσωπικός του γιατρός Φίλιππος τον έσωσε.

 

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΒΕΙ ΤΟΝ ΓΟΡΔΙΟ ΔΕΣΜΟ  Giovanni Paolo Panini 1718 Walters Art Museum

Δε πέρασε πολύς καιρός και οι Μακεδόνες με αρχηγό τον Αλέξανδρο αντιμετώπισαν εκ νέου τα εχθρικά στρατεύματα των Περσών τα οποία ηγούνταν από τον αρχηγό τους τον Δαρείο Γ' στην Ισσό το 333 π.Χ.

Η ΜΑΧΗ ΤΗ Σ ΙΣΣΟΥ  Albrecht Altdorfer 1528
 Η μάχη ήταν σημαντική και η νίκη ακόμα σημαντικότερη μιας και οι λιγοστοί Μακεδόνες έτρεψαν σε φυγή τους κατά πολύ περισσότερους Πέρσες.Οι 500.000 Πέρσες διαλύθηκαν και πάλι και ο Δαρείος γλίτωσε με τη φυγή. Άφησε όμως στα χέρια του Αλέξανδρου τη μητέρα του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Εκείνος όμως φέρθηκε με μεγαλοψυχία και ιπποτισμό προς τους υψηλούς αιχμαλώτους του.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ Veronese, Paolo 1565 National Gallery ΛΟΝΔΙΝΟ

Μετά προχώρησε νότια και έφτασε στη Φοινίκη, την οποία κυρίεψε και αιχμαλώτισε το στόλο της. Επίσης κατέλαβε την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Εκεί άφησε το στρατό του και με λίγους διαλεχτούς άνδρες προχώρησε στην έρημο, για να επισκεφτεί το μαντείο του Άμμωνα Δία. Ύστερα από περιπετειώδη πορεία έφτασε στο ξακουσμένο ιερό, όπου τον υποδέχτηκαν οι ιερείς με μεγάλες τιμές και ο αρχιερέας τον προσφώνησε «παιδί του Δία». Από εκεί εφοδιασμένος με χρησμούς που έλεγαν ότι θα κυριαρχούσε στην Ασία, ξαναγύρισε στην Αίγυπτο και άρχισε να ετοιμάζει το στρατό του για νέες μάχες. Μετά, αφού χάραξε τις όχθες της Αιγύπτου και κοντά στις εκβολές του Νείλου τα τείχη και τους δρόμους μιας νέας πόλης, της Αλεξάνδρειας, ξαναγύρισε στην Ασία.

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΔΡΥΕΙ  ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ Placido Costanzi  1736 Walters Art Museum

Κατά την διάρκεια του ίδιου έτους (333 π.Χ.) ο Μέγας Αλέξανδρος στη πορεία του προς τη Φοινίκη πήρε άλλη μια σημαντική νίκη αλλά αυτή τη φορά στρατηγικής σημασίας. Πολιόρκησε για περίπου 10 μήνες και τελικά κατέκτησε την πόλη της Τύρου η οποία κατά την άποψη του Μέγα Αλέξανδρου κατείχε εξαίχουσα γεωγραφική θέση στρατηγικού χαρακτήρος.

Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΤΥΡΟΥ

"Φίλοι και σύμμαχοι, βλέπω ότι η πορεία μας προς την Αίγυπτο δεν είναι ασφαλής, όσο οι Πέρσες επικρατούν στη θάλασσα. Ούτε είναι ασφαλές να συνεχίσουμε την καταδίωξη του Δαρείου, όσο έχουμε πίσω μας την αφερέγγυα πόλη της Τύρου και οι Πέρσες κατέχουν την Κύπρο και την Αίγυπτο. Θα έχουμε προβλήματα κυρίως στην Ελλάδα. Αν οι Πέρσες επανακτήσουν την κυριαρχία των παραλίων, ενώ εμείς θα προχωρούμε εναντίον της Βαβυλώνας και του Δαρείου, θα μεταφέρουν με μεγαλύτερες δυνάμεις τον πόλεμο στην Ελλάδα. Εκεί από τη μια η Σπάρτη μας πολεμά ανοιχτά, από την άλλη την Αθήνα την ελέγχουμε προς το παρόν περισσότερο εξαιτίας του φόβου της και λιγότερο επειδή μας συμπαθεί. Αν όμως καταστρέψουμε την Τύρο, όχι μόνο θα επικρατήσουμε σε ολόκληρη τη Φοινίκη, αλλά και το πιο σημαντικό και πιο αξιόμαχο κομμάτι του περσικού ναυτικού, το φοινικικό, θα περάσει προφανώς στα χέρια μας. "
 Με αυτά τα λόγια τους έπεισε εύκολα να επιτεθούν στην Τύρο. Επηρεάστηκε μάλιστα και από ένα θεϊκό σημάδι· την ίδια εκείνη νύχτα, είδε όνειρο πως πλησίασε τα τείχη της Τύρου και ο ίδιος ο Ηρακλής τον δέχτηκε και τον οδήγησε στην πόλη. Ο Αρίστανδρος το εξήγησε λέγοντας ότι η Τύρος θα καταληφθεί με κόπο, γιατί και οι άθλοι του Ηρακλή με κόπο έγιναν. Φαινόταν πράγματι δύσκολη υπόθεση η πολιορκία της Τύρου.

Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΤΥΡΟΥ


  Ως μάχη των Γαυγαμήλων ή μάχη στα Γαυγάμηλα εννοείται η τελευταία και μεγαλύτερη μάχη του Αλέξανδρου Γ' Μακεδόνα κατά του Δαρείου Γ΄ Κοδομανού το 331 ΠΚΕ, χάρη στην οποία ο Αλέξανδρος έκαμψε την τελευταία αντίσταση του μεγάλου βασιλέα στην πορεία του για την κατάληψη της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών. Κατέχοντας ο Αλέξανδρος τα παράλια της Αν. Μεσογείου και έχοντας εξουδετερώσει τον περσικό στόλο, ήταν έτοιμος να περάσει στη Μεσοποταμία. Πριν εκκινήσει, χρειάστηκε να καταστείλει την εξέγερση των Ιουδαίων της Σαμάρειας που είχαν κάψει ζωντανό τον Ανδρόμαχο, στρατηγό της περιοχής.
Το ίδιο βράδυ (20 Σεπτεμβρίου 331 ΠΚΕ) συνέβη ολική έκλειψη σελήνης και φόβος εξαπλώθηκε στο στρατόπεδο, καθώς η έκλειψη θεωρείτο κακός οιωνός. Ο μάντης Αρίστανδος όμως θύμισε στο στράτευμα πως σύμφωνα με τους Πέρσες μάγους ο ήλιος είναι το έμβλημα των Ελλήνων και η σελήνη έμβλημα των Περσών. Κατόπιν θυσίασε στη Σελήνη, τον Ήλιο και τη Γη ο μάντης και εξετάζοντας τα σφάγια βρήκε πως η έκλειψη ήταν ευνοϊκή για τους Έλληνες και ότι μέσα σε ένα μήνα θα γινόταν νικηφόρα μάχη.
Ο Αλέξανδρος όμως δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένος. Όσο ζει ο Δαρείος, η κατάκτηση του Περσικού κράτους δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει τελειώσει. Γι' αυτό συνεχίζει την καταδίωξή του.
Προχωρώντας κυριεύει τη Βαβυλώνα, τα Σούσα με τους βασιλικούς θησαυρούς των Περσών και τέλος την αρχαία πρωτεύουσά τους, την Περσέπολη, όπου βρίσκονταν τα μυθικά ανάκτορα του Δαρείου και οι τάφοι των προγόνων του. Εκεί στέφτηκε ο Αλέξανδρος βασιλιάς της Περσίας και μετά συνέχισε την καταδίωξη του Δαρείου. Στο μεταξύ όμως ο σατράπης της Βακτριανής Βήσσος αιχμαλώτισε το Δαρείο, με σκοπό να γίνει ο ίδιος βασιλιάς της Περσίας και, όταν καταδιωκόμενος από τον Αλέξανδρο είδε πως ο Δαρείος θα πέσει στα χέρια των Μακεδόνων, τον σκότωσε. Αργότερα ο Αλέξανδρος έπιασε το Βήσσο και τον παρέδωσε στους Πέρσες, για να τον τιμωρήσουν εκείνοι όπως ήθελαν.
Η μάχη στα Γαυγάμηλα (329 π.Χ.) σήμανε την τέλεια καταστροφή του περσικού στρατού και ο θάνατος του Δαρείου την υποταγή ολόκληρου του Περσικού κράτους στον Αλέξανδρο. 

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΓΑΥΓΑΜΗΛΩΝ ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΥ (ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ)

Στην Ινδία πέρασε αφού ολοκλήρωσε την πολιορκία της Αόρνου Πέτρας για τον εορτασμό των επινικείων χτίστηκε ναός και θυσιαστήρια προς την Νίκαια Αθηνά. Κατά τον Αρριανό η Άορνος Πέτρα (Πιρ Σαρ) ήταν βράχος απρόσβλητος και η μοναδική πρόσβαση ήταν μόνο ένα μονοπάτι, τεχνητό και δύσβατο .

ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ  περιοχη Πακιστάν Πίνακας του 1850, του στρατηγού  Τζειμς  Άμποτ
Οι πόλεις  έπεσαν η μία ύστερα από την άλλη, ώσπου φτάνοντας στον Υδάσπη ποταμό συνάντησε το βασιλιά Πώρο να τον περιμένει στην απέναντι όχθη με πολυάριθμο στρατό, ιππικό και 200 ελέφαντες. Κατόρθωσε όμως να περάσει το στρατό του απέναντι, να νικήσει τους Ινδούς και να συλλάβει αιχμάλωτο τον Πώρο, τον οποίο, επειδή θαύμασε για την ανδρεία του, τον συγχώρεσε και του ανέθεσε πάλι τη διοίκηση της χώρας του. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκε και ο Βουκεφάλας. Ο Αλέξανδρος έθαψε με τιμές το αγαπημένο του άλογο και στον τόπο εκείνο έχτισε μία πόλη, στην οποία έδωσε το όνομα Βουκεφάλα.

 

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΥΔΑΣΠΗ  Nicolaes Pietersz Berchem   1640 THE BATTLE BETWEEN ALEXANDRE ET PORUS
  Οι στρατιώτες του όμως είχαν κουραστεί και αρνήθηκαν να συνεχίσουν τις κατακτήσεις. Τότε ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να επιστρέψει (326 π.Χ.). Στη χώρα των Μαλλών πληγώθηκε και κινδύνεψε να σκοτωθεί. Μετά προχώρησε στα Πάταλλα. Μετά ένα μέρος του στρατού το έστειλε με το στόλο στην Περσία. Αρχηγό αυτών είχε βάλει το ναύαρχο Νέαρχο. Ο ίδιος με τον υπόλοιπο στρατό διέσχισε την έρημο Γεδρωσία, όπου έχασε τα 3/4 των αντρών του και έφτασε στην πρωτεύουσά της Πούρα.

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΒΑΒΥΛΩΝΑ) Charles Le Brun 1673 ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΥΒΡΟΥ
Ο Αλέξανδρος, ολοκλήρωσε την ενοποίηση των αυτόνομων ελληνικών πόλεων-κρατών της εποχής, και κατέκτησε σχεδόν όλο τον γνωστό τότε κόσμο (Μικρά Ασία, Περσία Αίγυπτο κλπ), φτάνοντας στις παρυφές της Ινδίας και  επέστρεψε στη Βαβυλώνα όπου άρχισε να οργανώνει τον περίπλου της Αραβίας και την εξερεύνηση των ακτών της Βόρειας Αφρικής.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΦΙΠΠΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΥ
 

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ  Gustave Moreau 1875 ΜΟΥΣΕΙΟ Moreau ΠΑΡΙΣΙ
Ο Αλέξανδρος έζησε την εποχή του Κριού και έδρασε …σαν Άρης ! Η παρουσία του ήταν η προβολή του Αχιλλέα και το περπάτημα του στη Γη. Δίδαξε όλες τις αρχές τις πολεμικότητας, το θάρρος την ανδρεία, την φυσική δύναμη, την στρατηγική ευφυία.
Ένας άνδρας θα πρέπει και να πολεμάει αν χρειαστεί και …να ΜΠΟΡΕΙ. Ο ιδρώτας του μαχητή πολεμιστή σε φυσική μάχη είναι διαφορετικός από τον ιδρώτα του γραφιά σε ένα γραφείο. Και έχουμε πολλούς τέτοιους ανίκανους σε όλα τα επίπεδα. Αν αποφασίσει να αποσυρθεί ένας πολεμιστής να είναι από δύναμη και όχι από αδυναμία. Είναι διαφορετικό… το θέλω και δεν μπορώ και άλλο, το μπορώ …και κάνω μια άλλη επιλογή. Το πρώτο είναι όσα δεν φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, το δεύτερο είναι πραγματική αρετή. Ο Καστανέντα είναι ένας διανοούμενος του 20ου αιώνα και η ενασχόληση του με την μαντική τον κάνει αξιοσημείωτο αλλά όχι αυθεντία. Οι Έλληνες έχουν την δική τους σημαντική κληρονομιά και άλλο χαρακτήρα και προτίμησης χρώμα. Δεν μπορούν να γίνουν γιόγκι ή Ινδιάνοι με σαμάνου φτερά, ή Αμερικάνοι της γνώσης με δανεική ιστορία.
Ο Αλέξανδρος είναι μεγάλος πολεμιστής!
Δίδαξε στους άνδρες πώς να είναι άνδρες και να μπορούν… να τα καταφέρουν παντού! Τίποτα να μην είναι αδύνατο για αυτούς. Ο ρόλος του ήταν ταχύς και τελείωσε νωρίς. Τα σχοινιά χρησιμοποιούνται ποικιλοτρόπως και αναλόγως των περιστάσεων. Είναι για να σε δένουν στο κατάρτι, να σε βγάζουν από τον Λαβύρινθο, να σε μπλέκουν σε άλυτους κόμπους και αινίγματα, να σε τυλίγουν σε πηνία και υφαντά και ….άλλους ιστούς. Αναλόγως δρας. Πότε τα κόβεις και πότε τα δένεις …αλλά πάντα πολεμάς  ΕΛΖΙΝ   Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΝΙΚΟΥ  Charles   Le Brun 1665 ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΥΒΡΟΥ
Όσο καιρό ο Αλέξανδρος πολεμούσε στον βορρά, οι Θηβαίοι επαναστάτησαν και πολιόρκησαν την μακεδονική φρουρά της Καδμείας , ενώ και στην Αθήνα και άλλες πόλεις επικράτησε αναβρασμός που προκαλούσαν οι αντιμακεδονικοί διαδίδοντας φήμες ότι ο Αλέξανδρος είναι νεκρός.Ο Αλέξανδρος με μια αστραπιαία πορεία, διένυσε τα 500 χιλιόμετρα από την Ιλλυρία  στη Θήβα σε δώδεκα μέρες. Εκεί, μετά από σύντομη αλλά σθεναρή αντίσταση των Θηβαίων κατόρθωσε να τους υποτάξει.
Γυρίζοντας ο Αλέξανδρος πήγε  στους Δελφούς  για να πάρει τον χρησμό.

 

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ  Louis Jean Francois Lagrenee Musee Fabre

Ο Μέγας Αλέξανδρος κατανόησε με αξιοθαύμαστη ενέργεια τις σημερινές στρατιωτικές αρχές της οργάνωσης, της κινητοποίησης, της άμεσης δράσης και, περισσότερο απ' όλα, της έγκαιρης συγκέντρωσης των στρατιωτικών δυνάμεων. Ένα από τα αξιώματά του ήταν: βάδιζε χωριστά και πολέμα ενωμένος.
Οι επικεφαλής του στρατού του ήταν όλοι Μακεδόνες. Δεύτερος στην τάξη στρατηγός μετά από αυτόν ήταν ο Παρμενίων, παλιός συμπολεμιστής του πατέρα του. Ακολουθούσαν οι γιοί του Παρμενίωνα, Φιλώταςκαι Νικάνωρ, ο Αμύντας, ο Περδίκκας, ο Κρατερός, ο Πτολεμαίος, και ο Μελέαγρος. Διοικητής των Ελλήνων συμμάχων ήταν ο Αντίγονος, και των μισθοφόρων ο Μένανδρος.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΒΕΙ ΤΟΝ ΓΟΡΔΙΟ ΔΕΣΜΟ Giovanni Paolo Panini  1718 Walters Art Museum ΒΑΛΤΙΜΟΡΗ

Ο Αλέξανδρος αγάπησε τους Ομηρικούς ήρωες και είχε ως πρότυπο τον Αχιλλέα. Η αγάπη του αυτή θα φανεί αργότερα όταν θα πατήσει το πόδι του στην Τροία, θα αποδώσει τιμές στον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο και θα μεταφέρει μαζί του την ασπίδα που πήρε από τον ναό της Τροίας.

Ο ΑΛΕΧΑΝΔΡΟΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ Dufresnoy   Charles Alfonse 1650 ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΥΒΡΟΥ

Ο ρόλος του Αλεξάνδρου υπήρξε καθοριστικός στις εξελίξεις τις ιστορικές του Ελληνισμού και πρέπει να εξετάζεται με τις ανάλογες ιστορικές συνθήκες. Αν δεν εμφανιζόταν ο Αθάνατος Χαιλάντερ, η Ελλάς θα είχε αφανισθεί και δεν πρέπει να το παραβλέπουμε αυτό. Μαζί της θα είχε καταστραφεί κάθε ίχνος ανθρώπινου πολιτισμού. Αν Παρεις τον Άρη, τον γιο του Δία και της ¨Ηρας, τον αφαιρέσεις από ένα άνδρα θα έχεις ένα δειλό ΠΑρη-Αλέξανδρο που κρύβεται στα φουστάνια της Ελένης και αφήνει τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και να πληρώσουν τον λογαριασμό και τα σπασμένα.
Η Πηνελόπεια ενέργεια όταν κατεβαίνει τα σκαλιά τοποθετεί τον Άρη στην φυσική του θέση στο κεφάλι αρχίζοντας με την πολεμική Ιλιάδα. Άγριο πολύ. Και την ασπίδα του Αχιλλέα!
  Η Δήμητρα με το άροτρο στο λαιμό, το κέντρο των αποφάσεων οργώνει και καλλιεργεί αγρούς.
Ο Ερμής αναπτύσσεται και αναλαμβάνει τον έλεγχο της σωστής αναπνοής των πνευμόνων και της εκφώνησης του ορθού λόγου και της κίνησης των χεριών. Μαζεύει τους ανέμους αφήνοντας ένα ελαφρό αεράκι τη σκέψης να οδηγεί το πλοίο της Ελευθερίας στην Ιθάκη και δαμάζει τα άλογα του Διομήδη.
Ο Απόλλων αρχίζει να το ακολουθεί και μαζεύει το κοπάδι του διευρύνοντας την αντίληψη του και μεταθέτοντας το σημείο της .
Η Ήρα αναλαμβάνει την Λερναία Ύδρα και μέσω της ανακεφαλαίωσης την εξοντώνει, με το ΚΛέος του Ηρακλή. Ο Οδυσσέας βγαίνει από την σπηλιά του Κύκλωπα με απώλειες συντρόφων που καταβρόχθισε ο Πολύφημος.
Η Εστία αναλαμβάνει το καθαρισμό και τον εξαγνισμό της περιοχής των εντέρων των Στυμφαλίδων Ορνίθων και του παλατιού και της θεραπείας με την βοήθεια του Χείρωνα.
Η Αφροδίτη στην περιοχή των νεφρών και των δύο ποταμών ρυθμίζει τις συμφωνίες και καθορίζει τους κόπρους του Αυγεία ανάμεσα από την Σκύλλα και την Χάρυβδη περνά ο Οδυσσέας,
 ο Πλούτων στην περιοχή των γεννητικών οργάνων ελέγχει την Κίρκη, δεν την σκοτώνει, και η κόρη από τον Άδη ανεβαίνει, η Αθηνά στους μηρούς τις Σειρήνες και τις Αμαζόνες κρατά μακριά, ο Ζεύς από τα γόνατα και το συκώτι τον άνθρωπο όρθιο κρατά,η Άρτεμις τρέχει γρήγορα και από τους αστραγάλους με το κυκλοφορικό της καρδιάς συνεργάζεται και βοηθά και ο Ποσειδών τα πρησμένα πόδια και κουρασμένα του ταξιδευτή με τον νερό των Νίπτρων ξεπλένει μαζί με τις ομίχλες σε μια τελετή. Από εκεί και μετά ο Οδυσσέας μπαίνει στο παλάτι, παίρνει τον έλεγχο των αποφάσεων κόβοντας τον λαιμό του Αντίνοου, , παίρνει την ηγεσία του νου σκοπεύοντας το συκώτι του Ευρύμαχου και ανεβαίνει τις σκάλες του που οδηγούν στα ψηλά δώματα του κεφαλιού. Εκεί συναντά μια γυναίκα που μοιάζει με την Αφροδίτη, την Άρτεμη, την Αθηνά και, ο Ζευς είναι ικανοποιημένος στου Ολύμπου την κορυφή την αγαπημένη του Ήρα αγκαλιάζει κρυφά και… χαμογελά;)

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ  Eugene Delacroix  1800  Palais Bourbon ΠΑΡΙΣΙ
Ο Άρης φτιάχνει τον Αχιλλέα και την Ιλιάδα , την κατακτηση της Ύλης και του Γνωστού και η Αθηνά, τον Οδυσσέα, τη εξερεύνηση του Αγνωστου και την Οδύσσεια. Και οι δυο ,τον Όμηρο, πολεμιστή τρίτης προσοχής, που ενώνει και τις δυό προσοχές σε αμφίδρομες γέφυρες μαζί του Ι, Ι, Η, του Ιλιακού Κύκλου και Τόξου Οδυσσειακού στην Υ επιλογή του δύσκολου μονοπατιού!

ΕΛΖΙΝ

ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Ξ ανασκέφτηκα κάποια πράγματα, αναπολώντας τα χρόνια, που, οι ανάγκες της επιβίωσης, ανάγκες που υπήρχαν από την εφηβική σχεδόν ηλικία, με οδήγησαν σε διάφορες δουλειές και απασχολήσεις , κατά τις οποίες προσπαθούσα , όχι μόνο να “ζήσω” αλλά,
και να κρατήσω κάτι σημαντικό, ” ζώντας”:
την ανθρώπινη αξιοπρέπεια!

Αυτό με οδήγησε σε μια άμεση τριβή, με διάφορα είδη ανθρώπων και
στην καταγραφή της ανθρώπινης συμπεριφοράς και αντίδρασης.
Προσπαθούσα να δω τι ήταν” αυτό “, κάτω από αυτό, που παρουσίαζαν πάντα προς τα «έξω».
.Αγωνιζόμουν να κατακτήσω την ύλη και να λύσω βασικά προβλήματα.
Πάλευα να γκρεμίσω τα τείχη του Ίλιου- Τροίας και να κατακτήσω
τα απαραίτητα…προς τον Ζην.

Είδα λοιπόν, πολλά κεφάλια να πέφτουν εκεί , πολύ πόνο, πολύ βία, ένα μεγάλο αγώνα και η Τροία απόρθητη.
Είδα, τους αρχηγούς των Ελλήνων και των Τρώων ,να διατάζουν επιθέσεις και χιλιάδες απλοί άνθρωποι και συνειδήσεις να εξαφανίζονται και να προδίδονται ταυτόχρονα
Είδα τους φτωχούς να γίνονται φτωχότεροι, ζητιάνοι, δούλοι, γλείφτες του συστήματος και, τους πλούσιους , πλουσιότερους, πιο άπληστους, πιο προκλητικούς.
Παρατηρούσα τον εξευτελισμό των ανθρώπων και την γελοιοποίηση της ανθρώπινης υπόστασης, ‘σ΄ένα διαρκές ” σόου καραγκιόζηδων και γελωτοποιών”.
Είδα τους νέους των φτωχών, ν’αυτοκτονούν απελπισμένοι απο την εξαθλίωση, με το φτηνό “χόρτο” και τους νέους των πλούσιων να πνίγουν την ανία και την πλήξη τους στο ακριβό «χόρτο.»
Μα πάνω απ’όλα, είδα τους ανθρώπους όπως είναι πραγματικά, πίσω από αυτό που πλασάρουν και, το χειρότερο ,
την πλήρη αντίφαση των λόγων και των πράξεων τους.

Ακτινογράφησα λοιπόν , τον άνθρωπο κάτω από την μάσκα του, όπως είναι : Επιπόλαιος, απειθάρχητος ,άβουλος, αναποφάσιστος, θρασύδειλος, μίζερος, κοινότυπος, άπληστος, πολυλογάς, βίαιος.
Δουλικός, με τους ανώτερους ιεραρχικά και σκληρός και αυταρχικός με τους κατωτέρους.
Επιδεικτικός,ανταγωνιστικος, ωραιοπαθής, εγωμανής, οκνηρός, μονόπλευρος, με εμμονές
και ανόητες προσκολλήσεις, με ψεύτικα και ρηχά συναισθήματα, όπου και οταν τον βολεύουν.
Είδα τον άνθρωπο να χαραμίζει την ζωή του , μ’αυτό τον τρόπο και ταυτόχρονα είδα και τον εαυτό μου να είναι κάπως,…έτσι.
Διαπίστωσα πως η ανθρώπινη ζωή είναι ούτως η άλλως μια Ιλιάδα και κάποιοι άνθρωποι δεν θα ξεκινήσουν ποτέ μια Οδύσσεια κα, τον δρόμο της επιστροφής…
Θα μείνουν εκεί, ακρωτηριασμένοι, ηττημένοι και «νεκροί» κάτω από τα τείχη μιας Τροίας, που δεν μπόρεσαν …να πάρουν ποτέ.

Αυτό το αδυσσώπητο συναίσθημα, όχι μόνο με ωρίμαζε, και με έκανε πιό δυνατό, αλλά μου έδινε και ένα στόχο ,που εστιαζόταν σ’ένα άκαμπτο σκοπό.Με μια λέξη:
Όχι , όχι, δεν θα μπορούσε να περάσει έτσι!

O Hρακλής, το Ίλιον και … η περσόνα!

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ- ΑΠΟΛΛΩΝ

 

John Singer Sargent’s Apollo and the Muses. Museum of Fine Arts, Boston.

ΣΘΕΝΟΣ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Το Λευκό Φώς είναι το Λύκειον Φώς του Απόλλωνα, από την λύκη του λυκαυγούς και του λυκό φωτός, προερχόμενο, απαιτεί προϋποθέσεις γνώσεων του πρωταρχικού απρόσωπου θείου Νόμου, που με μυστικό τρόπο μας παραδόθηκε διαμέσου της μυθολογίας μας . Αυτή η λαμπρή κληρονομιά μας που αποτελεί αρωγό στο μεγάλο έργο της Ηλιακής μετάλλαξης της ψυχής.

Το θείον δεν εκδηλώνεται στον θνητό δια της απευθείας επαφής, δεν πληγώνει, δεν τραυματίζει την ψυχή αλλά μόνο την θωπεύει δια των σημείων.

«… ο άναξ ο οποίος είναι ο κύριος του μαντείου των Δελφών, ούτε λέγει ούτε κρύπτει, αλλά σημαίνει… « ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Ποία η σύνδεση του νοητού φωτός, της καθαρότητας της Νόησης του Απόλλωνα με την Δικαιοσύνη.

Το Μαντείο ήταν αρχικά αφιερωμένο στην Γαία και στην συνέχεια στην κόρη της την Θέμιδα, επόπτρια των θεσμών. Η παράδοση του Μαντείου από την θέμιδα στον Απόλλωνα μεταφέρει την αρμοδιότητα απονομής της Δικαιοσύνης στον νέο θεό. Έτσι ο Απόλλωνας αναλαμβάνει  την εφαρμογή του Νόμου και της Δικαιοσύνης, αφού διδάσκεται του θεσμούς από την ίδια την Θέμιδα. 

«Οὐρανόπαιδ᾽ ἁγνὴν καλέω Θέμιν εὐπατέρειαν, Γαίης τὸ βλάστημα, νέην καλυκώπιδα κούρην, ἣ πρώτη κατέδειξε βροτοῖς μαντήιον ἁγνὸν   Δελφικῶι ἐν κευθμῶνι θεμιστεύουσα θεοῖσ<ι> Πυθίωι ἐν δαπέδωι, ὅθι Πύθων ἐμβασίλευεν· ἣ καὶ Φοῖβον ἄνακτα θεμιστοσύνας ἐδίδαξε·»

«Την κόρην του Ουρανού την αγνήν προσκαλώ, την θέμιν με τον καλόν πατέρα, το νέον βλαστάρι της Γης την κόρην πού έχει πρόσωπον σαν άνθος,
πού πρώτη έδειξε εις τους ανθρώπους το ιερόν μαντείον
εις τον κρυψώνα των Δελφών και απέδιδε το δίκαιον εις τους θεούς εις τον ναόν του Απόλλωνος, ότε έβασίλευεν εις τους Δελφούς αυτή πού και τον Φοίβον τον άνακτα εδίδαξε τα δίκαια « ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΜΙΔΑ

Επίσης ο Απόλλων μόλις γεννήθηκε η Θέμις του πρόσφερε νέκταρ και αμβροσία, που επικυρώνει την ύψιστη λειτουργία την οποία αναλαμβάνει. Έτσι ο Απόλλων καθίσταται κάτοχος της σφραγίδας, η οποία επικυρώνει την ισχύ του επί του παντός και αφετέρου την χρυσή Λύρα, ως Χρυσολύρης, δια των δονήσεων του ήχου απλώνεται στο νοήμον σύμπαν, επικράτεια του Διός την Νοόσφαιρα του παντός, γιατί ο Νους είναι ο Ους.

Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΑ ΟΥΡΑΝΙΑ  Charles Meynier  1800 Cleveland Museum of Art

Ο Απόλλων κατέχει  την Ουράνια Σφραγίδα διότι είναι το Νοητόν Σώμα του Σύμπαντος κόσμου και έχει το « πανδερκές φαεσίμβροτον όμμα»

«… ούνεκα παντός έχεις κόσμου σφρηγίδα τυπώτιν..’’ Ορφικός Ύμνος Απόλλωνα

Από τα Μνημεία και τους Ναούς του Απόλλωνα εκπέμπονται τα Φαεινά Σήματα που έχουν την δυνατότητα να θεραπεύσουν τον θνητό από τα τέρατα της ψυχής του, φωτίζοντας της τα πιο απόκρυφα σημεία της.

ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ είναι το ισχυρότερο Απολλώνιο όπλο, αλλά και φάρμακο για την ψυχή, το οποίο ο ήρωας οφείλει να κατακτήσει.

Τα βέλη του εκατηβελέτου Απόλλωνα αποκαθαίρουν για πάντα την ψυχή από την αταξία, δυσαρμονία, αρρυθμία, ασχήμια, της άνευ σχήματος όψης των πραγμάτων και των όντων και την αδικία,  η οποία έτοιμη πια θα ανασύρει από την λήθη (Λητώ) τις Απολλώνιες Αποτυπώσεις.

Αποτυπώσεις είναι τα γιγάντια όπλα, τα ψυχικά μας αντισώματα, η Απολλώνιος Σφραγίδα, η οποία καθεύδει, κοιμάται στο Διονυσιακό Λίκνο της ψυχής. Τα ουράνια αυτά αποτυπώματα θα καταπολεμήσουν τους ιούς της μαζικοποίησης, ηλιθιοποίησης και εξαφάνισης κάθε ατομικότητας από το θνητό όν και θα απαλλάξει τον εγκέφαλο από κάθε μορφής πλύσης, η οποία έντεχνα και δόλια παρεισφρέει στο υποσυνείδητο μέσω απατηλών εικόνων.

Η κάθαρση θα επανδρώσει εκ των έσω την ψυχή με σθένος και ανδρεία ώστε να αντισταθεί σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό, να συγκρατήσει την αυτοτέλεια της να παραμείνει στην ενσυνείδητο επιλογή των δικαίων αποφάσεων της.

Ο Απόλλων , δια του φωτισμού της διάνοιας , είναι ο κατ΄εξοχήν θεός, ο κατέχων το σκήπτρο του συμβολισμού. Σε αυτόν ανήκει το λεξιλόγιο, το προκύπτον από τα πιο ισχυρά σύμβολα, το ΤΟΞΟ και ΤΑ ΒΕΛΗ ΤΟΥ.

Η Ελληνική γλώσσα δια της Μυθολογίας αφιέρωσε στον θεό του Φωτός, το σύμ-βολον, το βάλλον δια τον βολών/βελών του τόξου την διάνοια, ενώ ταυτόχρονα την φωτίζει με αυτά. Και οι δύο επιδιώξεις, του φωτισμού, που χωρίς αυτό ο στόχος είναι δυσδιάκριτος και η αποτυχία αναπόφευκτος, και της επίτευξης του στόχου είναι της δικαιοδοσίας του θεού.

Η τοξευτική τέχνη αποτελείται από τέσσερις σύνθετους συλλογισμούς , τέσσερις ιδιότητες του Θεού Απόλλωνα και αναφέρονται από τον Σωκράτη στον διάλογο «ΚΡΑΤΥΛΟΣ» του Πλάτωνα, και είναι Η ΤΟΞΕΥΤΙΚΗ, Η ΜΟΥΣΙΚΗ, Η ΜΑΝΤΙΚΗ , Η ΙΑΤΡΙΚΗ.

Η πεμπτουσία της Απολλώνειας λατρείας που αποτελείται απο  τρεις θεϊκές ιδιότητές του  τη Μουσική, τη Μαντική και την Αυτοκριτική  στοχεύει τον “εσωτερικό άνθρωπο” και οδηγούν και οι τρείς τους (μέσω “συν-κίνησης”) στην Έμπνευση και την Έκσταση  και την κάθαρση  για να επιτευχθεί η Υπέρβαση

 Ο Σωκράτης αναλύει τις Απολλώνιες ιδιότητες που συνοδεύουν την ψυχή του ικέτη με την  κάθαρση, την εναρμόνιση, την πρόληψη και την υγεία.

ΚΑΘΑΡΣΗ—— ΔΙΑ ΤΗΣ ΤΟΞΕΥΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ——-ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ——- ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΤΙΚΗΣ.

Η Ιατρική, η τέταρτη ιδιότητα του θεού απαιτεί την άσκηση και των τριών πρώτων ενσυνείδητων ενεργειών και που συμβολίζονται αντίστοιχα με το ΤΟΞΟ, ΛΥΡΑ και τον ΤΡΙΠΟΔΑ. Το αποτέλεσμα είναι η Υγεία, φυσική συνέπεια αυτών των τριών. Αθέατος  και άνευ συμβόλου η Υγεία δεσπόζει υπέροχος, και παρούσα.

 

 

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ  Giovanni Domenico Ferretti  1750  Palazzo Sansedoni ΣΙΕΝΑ

Απόλλων το φως της συνείδησης

Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Gustave Moreau   Art Museum, Harvard University  1871

 
Η Αφροδίτη,  Ο Έρως,  το  Παν!

ΑΦΡΟΔΙΤΗ!  Η αγάπη είναι γένους θηλυκού, ειρηνική!
Ο Έρως ανήκει στην άρρεν αρχή,  την πολεμική
Η Αφροδίτη μητέρα της Αρμονίας…  μας μυεί  στο δικό της  κόσμο , της ομορφιάς  και του έρωτα για να μας  μεταδώσει την δική της σοφία και τις δικές της αξίες  . Η αισθητική, η αρμονία, το κάλλος, η αγάπη, η γλυκύτητα, η καλοσύνη, η ευγένεια, η τρυφερότητα, η συνεργασία, η Ειρήνη!
Αιωνίως νέα, αιωνίως ερωτική,  εποπτεύει την ερωτική συνουσία του Κόσμου, έτσι ώστε να διασφαλίζεται το φυσικό γίγνεσθαι. Κοντά της μέχρι και ο Άρης γλυκαίνει, χαλαρώνει, αναζητά λύσεις συνύπαρξης, χτίζει γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας, αφήνοντας τον μοναχικό δρόμο  και αναζητά την συντροφικότητα της τέλειας πανέμορφης Θεάς. Η ισχύς, η δύναμη από τη μία και η ομορφιά  η καλαισθησία από την άλλη  εν τη ενώσει!

Η ΗΡΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ Benjamin West, 1771 University of Virginia Art Museum

Ο πλανήτης Αφροδίτη, είναι ο δεύτερος σε απόσταση απο τον Ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος, και ο κοντινότερος πλανήτης στην Γη. Ως ο φωτεινότερος πλανήτης στον νυχτερινό Ουρανό, ήταν γνωστός ήδη από τους αρχαιοτάτους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατός με γυμνό μάτι από τη Γη. Ως το λαμπρότερο άστρο που συνοδεύει το φεγγάρι, έλαβε το όνομα της θεάς της ομορφιάς και του έρωτα, της Αφροδίτης. Ο Πυθαγόρας την ονόμαζε «άλλο ήλιο» (Sol Alter), χάρη στην υπέροχη ακτινοβολία της.
Λόγω του ότι η Αφροδίτη, είναι ορατή στον νυχτερινό ουρανό νωρίς το πρωί, την αυγή πριν την ανατολή του Ηλίου, και λίγο μετά την δύση του Ηλίου, έλαβε επίσης τα ονόματα, Εωσφόρος (αυτός που φέρνει το φως ή την Αυγή) και Έσπερος. Οι αρχαίοι φαντάζονταν τον Εωσφόρο και τον Έσπερο σαν δυο νέους, που κρατούν από έναν πυρσό, αναγγέλλοντας διαδοχικά τον ερχομό της μέρας και της νύχτας.


Όλο Σύμπαν ανταποκρίνεται στο  εσωτερικό κάλεσμα της «Ουρανίας Αφροδίτης», και η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη  στον «Ερωτα» για την ένωση της με την συμπαντική ψυχή, τον τόπο προέλευσης και προορισμού της.
Ο ΕΡΩΤΑΣ  που η δύναμη του σμίγει τα πάντα και γίνεται ΖΩΗ είναι γιος της Αφροδίτης.
Πως θα μπορούσε ο κόσμος να ήταν χωρίς την ΟΜΟΡΦΙΑ!
Και χωρίς τον ΕΡΩΤΑ που τον κινεί .
Άραγε   μπορεί η  ομορφιά   να σώσει τον κόσμo;;;
Μόνο όταν δεν είναι κλεμμένη!

The Birth and Triumph of Venus - Francois Boucher, 1740 Nationalmuseum, ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ

 

 

Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

"ΑΦ'ΕΣΤΙΑΣ"
Η Εστία είναι η θεά της φωτιάς, είναι η ζωντανή φλόγα που καίει ασταμάτητα στο κέντρο του σπιτιού, του ναού, της πόλης.. Η Εστία καθαγίαζε ναούς και κατοικίες και μόνον με την παρουσία της. Ηεστίαστους ναούς, που ήταν η απεικόνιση της θεάς Εστίας, άναβε πάντα από το φως του Ηλίου, άρα έχει σχέση με τις τροπές του Ηλίου και μάλιστα με την χειμερινή τροπή όπου θεωρείται ότι γεννιέται ο Ηλιος.
Σ’ αυτήν οι Έλληνες απέδιδαν την επινόηση της τέχνης για το χτίσιμο του πρώτου σπιτιού, καθώς  επίσης και στην ενότητα που η ίδια αντιπροσώπευε, γι΄αυτό της είχαν αφιερώσει το κυριότερο μέρος της οικίας: εκεί δηλαδή που έκαιγε η φωτιά και συγκεντρώνονταν όλα τα μέλη της οικογένειας τριγύρω της. Σαν προστάτιδα της οικιακής ζωής και της οικογένειας,  λάμβανε την πρώτη προσφορά σε κάθε θυσία στο σπιτικό, και στις ευωχίες οι πρώτες σπονδές γίνονταν προς τιμήν της, γι΄αυτό και η έκφραση  «αφ’ Εστίας». αλλά δεν είχε δημόσια λατρεία. Εξαιτίας της γαλήνης, της πραότητας και της ηρεμίας που τη διέκρινε δε συμμετείχε ποτέ σε πολέμους ή διαμάχες.
.Οι επικλήσεις της «Πατρώα», «Ένοικος», «Σύνοικος», «Εφέστιος», «Πρυτανίτις», μας εγγυώνται την σταθερότητα αλλά και την μονιμότητα  και την συνέχιση του βίου.


Το Εφέστιο Ιερό Πυρ, για τους Έλληνες  αποτελεί ένα ηθικό ον. Λάμπει, ζεσταίνει και μαγειρεύει την ιερή τροφή, όμως ταυτόχρονα «σκέπτεται» και έχει ολοκληρωμένη συνείδηση. Γνωρίζει τα καθήκοντα των ανθρώπων και επιβλέπει την εκπλήρωσή τους. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε και «ανθρώπινο», γιατί κατέχει τη διπλή ανθρώπινη φύση, αφού σε υλικό επίπεδο, αναφλέγεται, κινείται, ζει, παρέχει αφθονία, ετοιμάζει τα γεύματα, τρέφει το σώμα και σε ψυχικό επίπεδο εκδηλώνει συναισθήματα και αγάπη, δίνει στον άνθρωπο αγνότητα, επιβάλλει το κάλλος και το αγαθό, τρέφει την ψυχή.

Ο ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗΣ ΕΣΤΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΕ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 1807 

	Heinrich    Wilhelm   Olbers  ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΝΑΣΑ Η "ΑΥΓΗ"  ΣΤΙΣ 16 ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΕΘΗΚΕ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑ  ΓΙΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ, ΣΤΙΣ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  2012 ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗ ΔΗΜΗΤΡΑ

 

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΩΝΑ

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ  Nicolas Mignard 1651  ΙΔ. ΣΥΛΛΟΓΗ

ΠΛΟΥΤΩΝ:  Ο αόρατος  άρχων της σποράς, των σπερμάτων, της σεξουαλικής ενέργειας,
 κυρίαρχος της γέννησης και του θανάτου

Πολλές είναι οι παραδόσεις που κυριαρχούσαν στoν Ελληνικό Κόσμο σχετικά με τον Κάτω Κόσμο,  μετά τον Όμηρο όμως επικράτησε ως μεγαλύτερη μορφή ο Άδης, (Αΐδης=αόρατος βασιλιάς και κυρίαρχος του σιωπηλού κόσμου των νεκρών.
Τα Ομηρικά επίθετα για τον Άδη εκφράζουν  τον τρόμο που εμπνέει ο υποχθόνιος αυτός θεός: «Ίφθιμος», «Κρατερός» , «Στυγερός», «Αμείλιχος» και «Αδάμαστος»,  «άναξ ενέρων» ή «ενέροισιν ανάσσων» τα οποία θα διατηρηθούν  και από τους μεταγενέστερους ποιητές, καθώς και Άδμητος (αδάμαστος) και Νηλεύς (άσπλαχνος). Επειδή τα άλογα του Άδη, με τα οποία αρπάζει κάθε άνθρωπο, όπως άρπαξε την Κόρη στο Νύσιον πεδίον, ήταν θεϊκά και μοναδικά στον κόσμο για τη γρηγοράδα και την ευφυΐα τους, στον Όμηρο χαρακτηρίζεται επίσης Αΐδης κλυτόπωλος, και ο Πλούτωνα “πολυώνυμος”, μια και απέφευγαν γενικά οι άνθρωποι να αναφέρονται σ’ αυτόν με το πραγματικό του όνομα. Αποκαλούνταν επίσης Πολυδέγμων ή Πολυδέκτης, γιατί δεχόταν στην επικράτειά του όλους τους ανθρώπους που πέθαιναν.
Κύριο σύμβολο   της εξουσίας του Πλούτωνα η κυνή,  η «Άϊδος κυνέην»  η οποία σηματοδοτούσε τη βαθιά νύκτα μέσα στην οποία βασιλεύει ο θεός. Η κυνή κάνει αόρατο, όχι μόνο αυτόν, αλλά και οποιονδήποτε άλλο θεό τη φορά, όπως η Αθηνά, που χάρη σ’ αυτήν κατόρθωσε να βοηθήσει τον προστατευόμενό της Διομήδη ξεφεύγοντας από το βλέμμα του Άρη στην περίφημη ομηρική μάχη. αλλά και ο Περσέας, όταν επιχειρούσε τον αποκεφαλισμό της Μέδουσας, καθώς και ο θεός Ερμής κατά την Γιγαντομαχία
Πλούτωνας, σαν μία άλλη εκδοχή , παράγωγο της λέξης «πλούτος», θεωρείται συγχρόνως και θεός της γεωργικής αφθονίας που παράγει τους δημητριακούς καρπούς,  Με τη δεύτερη αυτή ιδιότητά του, ο Άδης ως Πλούτωνας, είναι θεός ευεργετικός, αφού είναι κάτοχος και χορηγός όλου του πλούτου της γης, ακόμη και των μετάλλων, προπάντων όμως είναι ο φύλακας και ο δωρητής του πλούτου των δημητριακών, γι’ αυτό και συνδέεται με τη θεά Δήμητρα, με την ευνοϊκή διάθεση και τη βοήθεια της οποίας, έχουμε την ευφορία της γης.
Το κυρίαρχο σύμβολό του, είναι  το κέρας της Αμαλθείας, πολύ συχνά εικονίζεται στο πλευρό της Περσεφόνης κρατώντας στο χέρι το κέρας  και σε ένα μεγάλο ανάγλυφο της Ελευσίνας υπάρχει μία χαρακτηριστική παράσταση του Πλούτου, ο οποίος παρουσιάζεται ως μικρό παιδί ανάμεσα στη Δήμητρα και την Περσεφόνη.

Η ΨΥΧΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΤΟ ΕΛΙΞΗΡΙΟ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ Natoire, Charles Joseph 1735

Το ιερό δέντρο του ήταν η «αίγειρος» (πανύψηλη λεύκη) και το κυπαρίσσι , ιερό φυτό έχει το πολύτριχο και ως ιερό άνθος το νάρκισσο, ενώ ο δυόσμος και ο ασφόδελος ήταν τα ιερά φυτά της Περσεφόνης.Στον Άδη οι ψυχές κατεβαίνουν από τους τρομερούς ποταμούς Αχέροντα και Κωκυτό και από τις λίμνες Αχερουσία και Στύγα και από αυτούς  οριοθετείται ο κάτω κόσμος από τον Επάνω και περιβάλλονται από ομίχλη.
Τα ονόματα τους συμβολίζουν τις θλίψεις και τους στεναγμούς που δοκιμάζουν οι ψυχές στον Άδη. Ο Όμηρος,  μνημονεύει  τον  Αχέροντα, σαν ποτάμι του «άχους», της στενοχώριας και της θλίψης,  τον Κωκυτό , σαν ποταμό των «κλαυθμών» και των θρηνητικών κραυγών, τον Πυριφλεγέθοντα «πύρινο ποτάμι» και η πηγή του Κάτω Κόσμου, η Στυξ, με το «μαύρο νερό» ποτάμι του «μίσους» . Είναι η φοβερή κόρη του Ωκεανού, που, κατά τον Ησίοδο, προκαλεί τρόμο ακόμη και στους αθάνατους θεούς γι’ αυτό και την επικαλούνται, όταν ορκίζονται.
Ο Κωκυτός τοποθετείται στα βουνά της Αρκαδίας και ο  δε Αχέροντας  στη Πρέβεζα και σχηματίζει, λίγο πριν φτάσει στο Ιόνιο πέλαγος, τη λίμνη Αχερουσία. Εκεί αρχίζει το ταξίδι της αναχώρησης για τον κόσμο των νεκρών. Ακοίμητος οδηγός περιμένει στην όχθη ο Χάροντας, τραχύς και σκυθρωπός, για να μεταφέρει με τη βάρκα του, μέσα στην ομίχλη και το βούρκο των ποταμών, τις ψυχές στην αντίπερα όχθη, παίρνοντας ως αμοιβή τον οβολό που οι ζωντανοί έβαζαν στο στόμα των νεκρών για να πληρώσουν τα πορθμεία της μετάβασης στον άλλο κόσμο.
Στην αρχαία Έφυρα,  θα συναντήσουμε έναν κωνικό λόφο και μέσα σένα ειδικά διαμορφωμένο σπήλαιο υπάρχει το Άδυτο του Άδη, ιερό που είχε μετατραπεί και σε Νεκρομαντείο.Ονομάζεται και Νεκυομαντείο «Νέκυς» η ψυχή είδωλο του νεκρού και  λειτουργούσε από την Ομηρική εποχή. Ο Όμηρος  αναφέρει ότι οι ψυχές, μετά το χωρισμό τους απ’ το σώμα, πηγαίνουν σαν είδωλα νεκρών «στα δώματα του Άδη», τον οποίο ονομάζει Αΐδη, δηλαδή Αόρατος.
Στον Κάτω Κόσμο κατέβηκε και ο Οδυσσέας , όπως τον συμβούλεψε ο Ερμής, λίγο πριν αναχωρήσει από το νησί της Κίρκης, και συνομίλησε με τις ψυχές των νεκρών.

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ JAN STYKA
 Στην Ραψωδία Λ’ της Ομήρου Οδύσσειας, η Nέκυια  , περιγράφεται η κάθοδος του  στον Άδη, στην προσπάθεια του να αποσπάσει τη συμβουλή του μάντη Τειρεσία.
Ηδη από την ραψωδία Κ ο  Οδυσσέας απελπισμένος   ακούει την Κίρκη να του προτείνει ότι πρέπει να περάσει από τον Αδη, αλλά ύστερα μετά από σκέψη συνειδητοποίησε ότι είναι η μόνη λύση για να φθάσει στην Ιθάκη, τον τελικό προορισμό του.

Αὐτὰ σὰν εἶπε, ἐμένανε ραγίστηκε ἡ καρδιά μου·
καὶ στὸ κλινάρι κάθισα καὶ τό ‘ριξα στὸ κλάμα,
καὶ μήτε ζωὴ μήτε ἥλιου φῶς δὲν ἤθελε ἡ ψυχή μου,
Μὰ σὰ χαμοκυλίστηκα καὶ χόρτασα τὸ κλάμα,
πάλε τῆς ξαναμίλησα καὶ ρώτηξά την κι εἶπα·
(κ 495-499)

 

Ο Ηρακλής  δε , ως γνωστόν, εκτελώντας έναν από τους 12 Αθλους του με διαταγή του Ευρυσθέα κατέβηκε με επιτυχία, φέρνοντας μαζί του και τον Κέρβερο. το Ταίναρο της Λακωνίας, στο οποίο καταλήγει η χερσόνησος που διαμορφώνεται από τον Ταΰγετο. Εκεί υπήρχε ένας ναός του Ποσειδώνα, κοντά σε μια σπηλιά, από την οποία, κατά τη μυθολογία, ο Ηρακλής κατέβηκε στον Άδη, για να ανεβάσει τον Κέρβερο.

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΝ ΚΕΡΒΕΡΟ Johann Koler 1855 ΕΣΘΟΝΙΑ

 

 

Πλούτος Σπόρου