Ο Καιρός του Τόξου

 

Ο διαγωνισμός του τόξου

Η Ομηρική Πολιτεία προκηρύσσει τον  παγκόσμιο διαγαλαξιακό  ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ,  αναδύοντος Ηλίου ξημερώματα μιας όμορφης καινούργιας ημέρας ηριγένειας  Ηούς ,  1000000 χρόνια από την αρχή του μεγάλου  ταξιδιού του κομήτη  ISON για το ραντεβού του, την συνάντηση  με το πρωταρχικό  κέντρο  του  και, 2493 έτη από την μάχη της  Σαλαμίνας,  για το καλύτερο έργο άρθρο μελέτη με θέμα “Ο διαγωνισμός του τόξου”  στην Οδύσσεια. Το άρθρο θα  πρέπει να περιέχει  12000 περίπου λέξεις και θα συνδέει τα κάτωθι ερωτήματα σε ολοκληρωμένη  συμπεριεκτική απάντηση:

1.Πόσοι και ποιοι είναι οι σταθμοί  νησιά του Οδυσσέα, τι συμβολίζουν μαζί με τους πελέκεις, και  τα ονόματα των μνηστήρων σε συλλογικό και προσωπικό διαχρονικό επίπεδο; 2.Ποιος ο ρόλος του Ερμή και της Αθηνάς στη διαδρομή του Οδυσσέα; 3.Ποιο  είναι το  άνομο των μνηστήρων των δούλων τους και η ετυμηγορία του Οδυσσέα; 4. Είχε δικαίωμα ο Οδυσσέας να τους σκοτώσει; 5. Γιατί δεν απευθύνθηκε πρώτα στον λαό της Ιθάκης ; 6. Ποια είναι η πρόταση του Ομήρου  για ειρήνη στη σύγχρονη εποχή;

Για σύγχρονους Οδυσσείς και μόνο εφ όσον υφίστανται  ακόμη και είναι ζωντανοί στη ροκ  οδυσσειακή σκηνή

Το βραβείο στον νικητή ή την νικήτρια  θα είναι:

Α) Η προσωπογραφία του,  φιλοτεχνημένο  ιδιαίτερο  πορτραίτο  του  με το τόξο των Ομηρικών Επών

Β)Η συνέντευξη  του που θα μεταδοθεί σε όλο τον παγκόσμιο διαδίκτυο

Γ) Και το αρχικό ποσό των 500 ευρώ  εκ μέρους της Ομηρικής Πολιτείας  που κατατίθεται για τον σκοπό αυτό.

 Ήτοι την έρευνα την μελέτη  την κατανόηση των Ομηρικών Επών  μέσα από την   γνωστική και αυτογνωστική  πορεία μιας ανθρώπινη ζωής  καθώς επίσης και την δημιουργία του συλλόγου των Ομηριστών τόσο  στην Ελλάδα όσο  και στο εξωτερικό.

Η εργασία  μπορεί να είναι πρωτογενούς εμπνεύσεως και συλλογισμού και δευτερογενούς εφ όσον αναφέρεται η   πρωταρχική πηγή ή οι  αξιόπιστες πηγές  της  μελέτης έρευνας.

 Οργάνωση : Η Ομηρική Πολιτεία

Προθεσμία υποβολής των έργων μέχρι 21 Μαρτίου του 2014 την εαρινή ισημερία.

Όλα  έργα θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα αμέσως μετά  ελεύθερα στο κοινό

με σχόλια  και κριτικές  και ψηφοφορίες που θα ληφθούν υπ όψιν για την ανάδειξη των νικητών από την κριτική επιτροπή.

Το βραβείο , οι έπαινοι οι τιμητικές διακρίσεις και τα δώρα  θα απονεμηθούν 21 Ιουνίου 2014  στο θερινό ηλιοστάσιο.

Δικαίωμα συμμετοχής  στον διαγωνισμό  έχουν όλοι οι κάτοικοι  πολίτες της Γης και του σύμπαντος που αγαπούν και μελετούν τον Όμηρο

Παράλληλα  θα δοθούν τιμητικές διακρίσεις και έπαινοι με διάφορα δώρα σε ελεύθερα έργα και θέματα  φωτογραφίας ζωγραφικής  γραφιστικής ποιήματος  θεατρικού  έργου, διηγήματος,  άρθρου  έρευνας  μελέτης ερμηνείας  βίντεο τραγουδιού  σκίτσου με  θέματα από τα Ομηρικά  Έπη

Η Ομηρική Πολιτεία

των σύγχρονων Ομηρικών Επών, οι πολίτες της τα μέλη της οι φίλοι της και οι διαχειριστές της οι συνδιαχειριστές της σας εύχονται ημερόεσσα ψυχική σωματική και πνευματική υγεία υψηπετήεσσα  νοημοσύνη και καλή επιτυχία.

Homerlands in Homerworld

Η ΠΕΡΙΦΡΩΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ

 

 

 

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ  .ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ  Giorgio Vasari and Giovanni Stradano 1561 – 1562 PALAZZO VECCHIO ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ (στα τέσσερα σημεια είναι οι ποταμιοι θεοί)

 

 

Η αριστερή πλευρά του Ανθρώπου, η θηλυκή.
Είναι η διαφορετική ‘ροή’ της ενέργειας αλλά, σαφώς συμπληρωματική,

γι’αυτό η γυναίκα στέκεται πάντα αριστερά από τον άντρα..
Η Πηνελόπη Είναι η Γνώση στο επίπεδο της Σιωπής.Η Εχέφρων κόρη του Ικαρίου, γνωρίζει πράγματα που, ο Οδυσσέας πρέπει να τα κάνει

λόγια, πράξεις, έργα, για νάχουν αξία.
Γι’αυτό και συναινεί σ’αυτό το ταξίδι και υπομένει αδιαμαρτύρητα αυτή την αναμονή.
Γι’ αυτό και δεν μπορεί να τον προδώσει η να τον ξεχάσει..
Έχουν συμφωνήσει γι’αυτήν την αναγκαιότητα, αυτής της διαδρομής.

Η Πηνελόπη γνωρίζει το Μυστικό και από εκεί προέρχεται η υπεροχή της.Η Μυστική Γνώση που κατέχει την κάνει απόρθητη και

δεν μπορεί να ενδώσει σε κανένα μνηστήρα.
Ούτως η άλλως τους περιφρονεί βαθύτατα.

Περιφρονεί όλους αυτούς τους άντρες που δεν στάθηκαν στο ύψος του προορισμού τους

και έχουν καταντήσει μνηστήρες και δούλοι.

Γι’αυτήν, όλοι ίδιοι είναι!

 

Η Πηνελόπη είναι ο ‘Οδυσσέας’ με θηλυκά ρούχα. Η Πηνελόπη είναι ο Σκοπός του πολεμιστή, το κέντρο του, το σημείο αναφοράς του και ο άκαμπτος στόχος του.
Αυτός που του επιτρέψει ακόμη και αν νικηθεί να μη …παραδοθεί ποτέ!
Είναι ο ‘στρατηγός’ με το θηλυκό πρόσωπο.

Δεν κοιμάται η Πηνελόπη.  Ονειρεύεται, αλλά δεν κοιμάται.
Πως μπορεί να κοιμάται μια γυναίκα, όταν, μέσα στο σπίτι της κυκλοφορούν

τόσοι μνηστήρες κι’έχει να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη της.
Ονειρεύεται η Πηνελόπη ,γιατί είναι ‘ονειρεύτρια’ και από την δύναμη και την εστίαση αυτού του Ονείρου της, θα εξαρτηθούν πολλά.
Ονειρεύεται η Πηνελόπη τον γυρισμό του Οδυσσέα ,γιατί ο Οδυσσέας

είναι το ΟΝΕΙΡΟ της Πηνελόπης!

Τον ονειρεύεται συνέχεια, με πίστη, με αφοσίωση που τίποτα και κανείς δεν μπορεί

να γκρεμίσει, μ”ολες τις λεπτομέρειες , τα χρώματα και τους ήχους

κρατώντας σταθερά την Προσοχή της σ’αυτό το Όνειρο.
Τον Ονειρεύεται σ¨ένα βαθύ επίπεδο, του στέλνει ενέργεια μέσω αυτού του Ονείρου,

του ψιθυρίζει λόγια έμπνευσης, τον στηρίζει, τον προστατεύει.

Τον επισκέπτεται κάθε βράδυ για σαράντα και μια νύχτες και ,

όταν έρχεται ο ο Μορφέας , τον παίρνει στην αγκαλιά της.

Τον αγγίζει, τον χαϊδεύει ,τον θεραπεύει τον παρηγορεί
Τ ο πρωί φεύγει με την ‘ ροδοδάκτυλη αυγούλα’ αφήνοντας μια μικρή ανάμνηση ,

μια ανάμνηση που θα λειτουργεί σαν φάρος, ώστε ο αγαπημένος της ,

να μη την ξεχάσει και χαθεί.

Ονειρεύεται ‘άγρυπνα’ η Πηνελόπη, γιατί επιθυμεί την ‘άλλη’ πλευρά της
Επιθυμεί τον Οδυσσέα, γιατί είναι ερωτευμένη μαζί του μ¨ένα έρωτα αιώνιο.

Λ αχταρά την επιστροφή του.

Η Πηνελόπη, η βασίλισσα της Ιθάκης, η Πηνελόπη , είναι αυτή ,

που ξετυλίγει το κουβάρι της πιο μεγάλης Ιστορίας στο κόσμο,
της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ!

Το  μεγάλο ταξίδι της γνωριμίας και της συνάντησης  με τον Εαυτό

και… της διεκδίκησής του!

ΕΛΖΙΝ

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

Η όραση εξωτερική ανήκει στον Απόλλωνα Ήλιο Λέοντα
και η εσωτερική στην Άρτεμη Υδροχόο Ουρανό.
Η Πηνελόπη είναι το Άγνωστο, το ναγουάλ και η σιωπηλή γνώση
Ο Οδυσσέας είναι το Γνωστό, η λογική και το τονάλ.
Στο βλέμμα της Πηνελόπης καθρεφτίζεται η περιφρόνηση, γι’αυτούς που εκπίπτουν συνεχώς στη κατηγορία των δούλων και μνηστήρων και είναι ο χειρότερος θάνατός … αυτό “το καθρέφτισμα”.
Στο βλέμμα του Οδυσσέα “λάμπει” το αδυσώπητο, αυτό που αντίκρισε όταν ατένισε το άπειρο και αναμετρήθηκε μαζί του και είναι αρκετά αποτελεσματικό.
Αυτά τα δύο βλέμματα θα κρατήσουν την μοίρα του κόσμου στα χέρια τους κάποια νύχτα που θα είναι η πιο μεγάλη του χρόνου και θα γυρίσουν τον τροχό στη ιστορία της ανθρωπότητας και του χρόνου.
Και αυτή η νύχτα αλλά και η επόμενη μέρα που ξημερώνει δεν είναι πολύ μακριά….
ΕΛΖΙΝ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Rene Magritte 1940
Ο Νότος!
Οι Πολεμιστές του Νότου, επωάζουν ένα Έρωτα Φάνητα Ωόν ,ακόμη και στην παγωνιά του χειμώνα σε Αλκυονίδες ημέρες τον καιρόν. Το φροντίζουν, το προστατεύουν, το ανατρέφουν , το διατρέφουν, το κυοφορούν γιατί βαθιά, σταθερά το αγαπούν.
Χορεύουν μαζί του και του τραγουδούν.
Είτε μιλούν, είτε σιωπούν, όλος ο χώρος γύρω τους διαποτίζεται από μια αύρα Απολλώνιας ζεστασιάς, εκτυφλωτική και ο χρόνος από μια Διονυσιακή οκτάβα μουσικής, υπερβατική.
Συνδέουν, ζευγαρώνουν το ναγουάλ με το τονάλ, ενέργεια και ύλη και είναι πραγματικοί δημιουργοί.
Με το άψογον των «μη πράξεων» τους, καλούν το πνεύμα να εμφανισθεί στην μεγάλη του κόσμου την σκηνή ,κυνηγοί και ονειρευτές αποτελεσματικοί.
Ο δισέγγονος του Ερμή, έρχεται από τον Νότο, την Κρήτη όπως δηλώνει στην Πηνελόπη σε μια ιστορία μισή αλήθεια και μισή ψέματα , μεγάλος παραμυθάς ,που εξιστορεί. Τυλιγμένος σε μια κόκκινη χλαίνη και στην ζεστασιά μιας νύχτας με την προστατευτική την προβιά στο παλάτι που ξενυχτά. Παρ όλο που έχει ξαναχρησιμοποιήσει την ενδυμασία προβάτου στου Κύκλωπα την σπηλιά, απέχει πολύ από την νοοτροπία αυτή του «αμνού». Δεν είναι τόσο καλό παιδί όσο ο Μενέλαος ο μετριοπαθής, δεν είναι τόσο απρόσιτος όσο ο Νέστωρ ο παρατηρητής, δεν είναι τόσο ημίθεος όσο ο Αχιλλέας ο μέγας κατακτητής. Ο Οδυσσέας είναι ένας άνθρωπος της γνώσης, ένας περιπετειώδης εξερευνητής. Με κύρια ιδιότητα το θάρρος και την ακαταπόνητη θαυμαστή λειτουργία ποτέ να μην παραιτείται και υποχωρεί ,ακόμη και αν όλοι οι σύντροφοι έχουν χαθεί, θα συνεχίσει μόνος την επιστροφή.
Με λάθη, με πάθη, λάτρης της περιπέτειας , των εντόνων καταστάσεων των αξιοθαύμαστων ελιγμών , ενεργειακών πιδάκων ανατρεπτικών, ακούραστος ταξιδευτής. Καθόλου χλιαρός , πολύ ψυχρός και πολύ καυτός, παίρνει μέρος σε όλα μέσα στην ζωή και περνάει απ όλα με τόλμη θαυμαστή. Η περιέργεια του τον βάζει σε μεγάλους μπελάδες ,το κοσμοπολίτικο πνεύμα του τον οδηγεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του να καταγράφει και να χαρτογραφεί.
Είναι όμως αυτός που μπορεί να ολοκληρώσει και να τελειώσει μια δουλειά και μια αποστολή όταν όλοι οι άλλοι θα έχουν παραιτηθεί.
Ο Οδυσσέας, εγγονός του Αυτόλυκου, έχει την ζεστασιά του Νότου, το μυαλό ,το νου τον ερωτικό, του Διός,την γοητεία του , στις πολλαπλές ερωτικές του περιπέτειες συλλήψεις που ζευγαρώνει και διαιρεί, την ευγλωττία του Ερμή, την ερμηνεία του και τα σκανδαλιάρικα ψέματα του.
Είναι μπερδεμένος στο συναίσθημα του Ποσειδώνα μέχρι το νερό των Νίπτρων να απεγκλωβιστεί, έχει την γνώση του Πλούτωνα μετά την συνομιλία του με τον μάντη τον Τειρεσία στον Άδη και τις οδηγίες του για το πώς θα πορευθεί Στο τέλος το τόξο του Απόλλωνα πιάνει για να ευθυγραμμίσει τα ενεργειακά κέντρα των σφαιρών σε νησί ευθύ. Μαζί του κουβαλάει πάντα την καρδιά του Τηλέμαχου, τον κόσμο να θαυμάζει και να απορεί
και τα ρούχα που του έχει δώσει η Πηνελόπη με γερή την αρματωσιά της αγάπης να κρατεί.
Ο Οδυσσέας είναι ένας πολυμήχανος , πολύστροφος πολεμιστής με ειδική πάστα και ενεργειακή δομή, νικά τα γηρατειά, πετά τα κουρέλια και την ζητιανιά, τον τέταρτο εχθρό της γνώσης μέσω της ανακεφαλαιωτικής διαδικασίας στριμώχνει σε μια ανατροπή της σκέψης στο ασύλληπτο. Σε προσωπικό, εθνικό και συλλογικό επίπεδο, στα ίχνη ενός Ποιητού Ομήρου, στην άκρη της θαλπωρής ενός ονείρου, στο κάθετο άξονα,
Ήλιος του μεσονυκτίου ,σφυρίζοντας από τρεις φορές, σε αμαξοστοιχία εξπρες, στις τέσσερις διευθύνσεις του ορίζοντα που κυκλώνει και τον διαπερνά.
Αυτός ο αξιοθαύμαστος άνθρωπος της Μνήμης, που ποτέ εκεί που θέλει και πρέπει να φθάσει δεν ξεχνά.
ΕΛΖΙΝ

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΑ

Ο ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΘΥΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ 9 ΤΑΥΡΟΥΣ
"...τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
"ὦ φίλ᾽, ἐπεὶ δὴ ταῦτά μ᾽ ἀνέμνησας καὶ ἔειπες,
φασὶ μνηστῆρας σῆς μητέρος εἵνεκα πολλοὺς
ἐν μεγάροις ἀέκητι σέθεν κακὰ μηχανάασθαι·
εἰπέ μοι, ἠὲ ἑκὼν ὑποδάμνασαι, ἦ σέ γε λαοὶ
ἐχθαίρουσ᾽ ἀνὰ δῆμον, ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ.
τίς δ᾽ οἶδ᾽ εἴ κέ ποτέ σφι βίας ἀποτίσεται ἐλθών,
ἢ ὅ γε μοῦνος ἐὼν ἢ καὶ σύμπαντες Ἀχαιοί;
εἰ γάρ σ᾽ ὣς ἐθέλοι φιλέειν γλαυκῶπις Ἀθήνη,
ὡς τότ᾽ Ὀδυσσῆος περικήδετο κυδαλίμοιο
δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅθι πάσχομεν ἄλγε᾽ Ἀχαιοί--
οὐ γάρ πω ἴδον ὧδε θεοὺς ἀναφανδὰ φιλεῦντας,
ὡς κείνῳ ἀναφανδὰ παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη--
εἴ σ᾽ οὕτως ἐθέλοι φιλέειν κήδοιτό τε θυμῷ,
τῶ κέν τις κείνων γε καὶ ἐκλελάθοιτο γάμοιο." ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΡΑΨ.γ ΣΤΙΧ.215-224

Κι ο αλογατάς γερήνιος Νέστορας απηλογιά του δίνει:
«Παιδί μου, μια και τ΄ αναθίβανες και μου μιλείς για τούτα,
ακούω να λεν πολλοί τη μάνα σου πως τη ζητούν μνηστήρες,
και συφορές μες στο παλάτι σου συγκλώθουν άθελά σου.
Πες μου, το θέλεις κι υποτάζεσαι; για μήπως μες στη χώρα,
θεού φωνή ακλουθώντας, όχτρητα για σένα νιώθει ο κόσμος;
Μπορεί κι αυτός να ΄ρθει, τις άνομες να γδικιωθεί δουλειές τους,
ποιος ξέρει, μοναχός του κάποτε, μπορεί κι οι Αργίτες όλοι.
Να ΄ταν αγάπη τόση να ΄δειχνε για σένα η Γλαυκομάτα,
καθώς τον ξακουσμένο εγνοιάζουνταν τότε Οδυσσέα στη χώρα
μακριά των Τρώων, εκεί που σέρναμε καημούς οι Αργίτες πλήθος!
Θεούς που ν΄ αγαπούν ξεφάνερα τόσο πολύ, ως εκείνον
παράστεκε η Αθηνά ξεφάνερα, δεν έχω ιδεί ποτέ μου.
Και σένα τόσο τώρα αν γνοιάζουνταν κι αγάπη σου ΄δειχνε όμοια,
πολλοί θαρρώ από κείνους θα ΄βγαζαν το γάμο από το νου τους.»
ΜΕΤ.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ-ΚΑΚΡΙΔΗ

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ,ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ Nicolas Joseph Ruyssen. 1800
Τότε ο ξανθός Μενέλαος θύμωσε βαριά κι απηλογήθη:
«Πω πω, σε τίνος λιονταρόκαρδου την κλίνη αντρός αλήθεια
θέλησαν να πλαγιάσουν άνθρωποι δειλοί και τιποτένιοι!
Πώς μια αλαφίνα λιόντα ανήμερου πατάει τα δασοτόπια,
τα νιόγεννά της βυζανιάρικα λαφάκια να κοιμίσει,
και ξεκινάει μετά γυρεύοντας τροφή στα καταράχια
και στα χλωρά φαράγγια· κι άξαφνα στην κοίτη του γυρνώντας
άσκημο ο λιόντας δίνει θάνατο σ΄ αυτήν και στα παιδιά της·
όμοια άσκημο θα δώσει θάνατο σε κείνους ο Οδυσσέας.
Να ΄ταν, πατέρα Δία κι Απόλλωνα και συ Αθηνά, και τώρα
καθώς και τότε στην καλόχτιστη τη Λέσβο, εκεί που μόλις
τον αντροκάλεσαν επάλεψε με το Φιλομηλείδη
και καταγής με βιας τον έστρωσε, κι όλοι οι Αχαιοί χαρήκαν!
Τέτοιος και τώρα εκεί να γύριζε, να σμίξει τους μνηστήρες,
πικρός ο γάμος θα τους έβγαινε, γοργός ο θάνατός τους!
ΡΑΨ.δ ΣΤΙΧ.332-346

Τὰ ἐν Λακεδαίμονι.

ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ, περιοχή της Πελλάνας, στις ανατολικές υπώρειες του Ταϋγέτου  λόφος Παλαιόκαστρο.

ΡΑΨ.δ
Κι εκείνοι οι δυο στην πολυφάραγγη, τη βαθουλή φτασμένοι
τη Λακεδαίμονα, στου πέρφανου Μενέλαου το παλάτι
τραβούσαν, πάνω αυτός που γιόρταζε της άψεγης του κόρης
το γάμο και του γιου του, κι έκανε τραπέζι στους δικούς του.
κοντά κρατώντας το κεφάλι του, να μην ακούσουν άλλοι:
«Για ιδές αλήθεια, υγιέ του Νέστορα, πιο αγαπημένε απ᾿ όλους,
πως μες στα σπίτια αυτά τ᾿ αχόλαλα ξαστράφτει ολούθε ο μπρούντζος,
το κεχριμπάρι και το μάλαμα, το φίλντισι, το ασήμι!
Όμοιο του Δία, θαρρώ, στον Όλυμπο θα δείχνει το παλάτι,
τόσο πολλά είναι εδώ, αλογάριαστα᾿ σαστίζω που τα βλέπω.»

 Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ 
Όμως το αφτί τον πήρε του ξανθού Μενέλαου που μιλούσε
κι έτσι, γυρνώντας ανεμάρπαστα τους συντυχαίνει λόγια:
«Παιδιά μου, με το Δία δε γίνεται να παραβγεί κανείς μας,
τι εκείνος έχει βιος αθάνατο κι αθάνατα παλάτια·

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΠΑΡΤΗΣ

Κι ως τούτα ανάδευε στα φρένα του και στην καρδιά του, βγήκε
η Ελένη απ᾿ τον αψηλοτάβανο, το μοσκοβολισμένο
γυναικωνίτη, όμοια στην Άρτεμη τη χρυσοδοξαρούσα.

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΙΑΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ

Θρονί μπροστά της καλοκάμωτο της βάζει η Αδρήστη η βάγια,
κι η Αλκίππη ένα κιλίμι μάλλινο, στα μαλακά να κάτσει'

Σωστά μιλώ για μη γελάστηκα; μα να μιλήσω θέλω:
Ποτέ μήτε άντρα εγώ δε γνώρισα μήτε γυναίκα ως τώρα
να μοιάζει τόσο με άλλον άνθρωπο — σαστίζω που τον βλέπω'—
καθώς αυτός με τον Τηλέμαχο, το γιο του ψυχωμένου
μοιάζει Οδυσσέα, που εκείνος αφήκε μωρό παιδί στο σπίτι,
σύντας οι Αργίτες ξεκινούσατε γι᾿ άγρια σφαγή πολέμου  
κάτω απ᾿ την Τροία για της αδιάντροπης εμένα το χατίρι.»

 Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ  Johann Heinrich Wilhelm Tischbein  1816 Großherzogliches Schloss Eutin
Τότε ο ξανθός Μενέλαος γύρισε κι απηλογιά της δίνει:
«Τώρα που πρώτη τον απείκασες, κι εγώ νογώ ποιος είναι,
γυναίκα᾿ τέτοια ήταν τα πόδια του, τέτοια τα χέρια εκείνου
 και των ματιών του τ᾿ αστραπόφεγγο κι η κεφαλή κι η κόμη.
Κι όταν λίγη ώρα πριν θυμήθηκα τον Οδυσσέα και πήρα
ν᾿ αναθιβάνω πόσα ετράβηξε για μένα πάθη εκείνος,
μπροστά στα μάτια τούτος σήκωσε το πορφυρό μαντί του
κι αφήκε κάτω από τα βλέφαρα πυκνά να τρέξουν δάκρυα.»


Και τότε η Ελένη άλλα στοχάστηκε, του γιου του Κρόνου η κόρη·
κάποιο βοτάνι επήρε κι έριξε μες στο κρασί που επίναν,
ξαρρωστικό του πόνου, ανέχολο, λησμονικό της πίκρας·
μες στο κροντήρι σαν το σύσμιγαν και το ΄πινε κανένας,
απ΄ την αυγή ως το βράδυ θα ΄μενε με αδάκρυτα τα μάτια,
ακόμα κι αν τυχόν του πέθαιναν μητέρα και πατέρας,
το γιο του ακόμα για το αδέρφι του μπροστά του εκεί αν σκότωναν
με το χαλκό, και με τα μάτια του τα ίδια θωρούσε εκείνος.
Τέτοιας λογής βοτάνια φύλαγε θαματουργά η Ελένη,
ξαρρωστικά· τα ΄χε απ΄ την Αίγυπτο, της Πολυδάμνας δώρο,
της γυναικός του Θώνα· αρίφνητα φυτρώνει η γης κει πέρα,
μισά ξαρρωστικά, αξεδιάλεχτα, μισά φαρμακωμένα.


Έτσι μιλούσε, κι ο βροντόφωνος Μενέλαος με το χέρι
τον χάιδεψε, του χαμογέλασε κι αυτά τα λόγια του ΄πε:
«Αρχοντικιά είναι, γιε μου, η φύτρα σου, τα λόγια σου το δείχνουν,
γι΄ αυτό σου μεταλλάζω τ΄ άλογα, τι μου περνά απ΄ το χέρι·
απ΄ τ΄ αγαθά που στο παλάτι μου βρίσκονται φυλαγμένα
εγώ το πιο ακριβό, το πιο όμορφο θα σου χαρίσω τώρα:

Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

Ένα κροντήρι καλοδούλευτο σου δίνω, ακέριο ασήμι,
που ΄ναι τα χείλια του με μάλαμα ψηλά μαργελωμένα,
δουλειά του Ηφαίστου· μου το χάρισε των Σιδονίων ο ρήγας;
ο τρανός Φαίδιμος, σα βρέθηκα, στου γυρισμού το δρόμο,
κει πέρα και με δέχτη σπίτι του· τώρα το δίνω εσένα.»

ΡΑΨ.ο  ΣΤΙΧ 104-132
Η Ελένη ωστόσο στις κασέλες της ήρθε κοντά και στάθη,
σκουτιά που κλείναν μυριοξόμπλιαστα, φασμένα από την ίδια.
Ένα τους διάλεξε και σήκωσε των γυναικών το θάμα,
το κάλλιο απ΄ όλα στα πλουμίσματα, το πιο φαρδύ από τ΄ άλλα,
που ΄λαμπε ως άστρο, και το φύλαγε στον πάτο της κασέλας.
Μετά γύρευαν τον Τηλέμαχο περνώντας το παλάτι,
κι αυτά ο ξανθός Μενέλαος του ΄λεγε, σαν έφτασαν μπροστά του:
«Ως το ποθείς βαθιά, Τηλέμαχε, να στρέψεις στην πατρίδα,
o άντρας της Ήρας, ο βαρύβροντος ο Δίας, να στο τελέψει.
Κι απ΄ όσα φυλαγμένα βρίσκουνται στο αρχοντικό μου πλούτη,
εγώ το πιο ακριβό, το πιο όμορφο να σου χαρίσω θέλω·
ένα κροντήρι καλοδούλευτο σου δίνω, ατόφιο ασήμι,
που ΄ναι τα χείλια του με μάλαμα ψηλά μαργελωμένα,
δουλειά του Ηφαίστου· μου το χάρισε των Σιδονίων ο ρήγας,
ο τρανός Φαίδιμος, σα βρέθηκα στου γυρισμού το δρόμο
κει πέρα και με δέχτη σπίτι του τώρα το δίνω εσένα.»

Αυτά είπε, και στα χέρια του ΄βαλε τη δίγουβη την κούπα
ο μέγας γιος του Ατρέα· το λιόφωτο σηκώνοντας κροντήρι
κι ο Μεγαπένθης του το απίθωσε στα πόδια, το ασημένιο·
στερνά κι η Ελένη η ροδομάγουλη τον σίμωσε, στα χέρια
κρατώντας το φαντό, τον έκραξε κι αυτά τα λόγια του ΄πε:
«Δέξου κι αυτό από μένα, αγόρι μου, το δώρο, απ΄ της Ελένης
τα χέρια θύμηση· και κάποτε, με το καλώ σα φτάσει
η ώρα του γάμου σου, το ταίρι σου να το φορέσει·
ως τότε να το φυλάει στο σπίτι η μάνα σου. Και τώρα στην πατρίδα,
στο αρχοντικό σας τ΄ ομορφόχτιστο με το καλό να στρέψεις!»
Είπε, και το ΄βαλε στα χέρια του, κι εκείνος το προσδέχτη
όλο χαρά· κι ο αρχοντογέννητος Πεισίστρατος τα δώρα
πήρε, τα θάμαξε και τα ΄κρυψε στο αμαξοκόφινό τους.

 

Ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ

ΤΑ ΕΝ ΠΥΛΩ   

Την όμορφη τη λίμνη αφήνοντας, στα ολόχαλκα τα ουράνια
πρόβαλε ο γήλιος, στους αθάνατους το φως του να χαρίσει
και στους θνητούς, στα πολυκάρπιστα της γης χωράφια απάνω·
και τούτοι έφταναν στην καλόχτιστη την Πύλο, του Νηλέα
το κάστρο· εκεί στην ώρα επρόσφερναν θυσίες στον Κοσμοσείστη

το γαλαζόχαιτο κατάμαυρους στο περιγιάλι ταύρους.

σ΄ εννιά σειρές κάθονταν όλοι τους — σειρά και πεντακόσιοι —
κι ομπρός στην καθεμιά τους κοίτουνταν εννιά σφαγμένοι ταύροι.

Κι απάνω που ΄χαν φάει τα σπλάχνα τους και τα μεριά θα καίγαν
στον Ποσειδώνα, εκείνοι ετράβηξαν γραμμή για το λιμάνι,
και τα πανιά μαΐναραν του άρμενου, το άραξαν κι όξω βγήκαν·
κι ως βγήκε απ΄ το άρμενο ο Τηλέμαχος, την Αθηνά ακλουθώντας,
πρώτη η Αθηνά, η θεά η γλαυκόματη, το λόγο επήρε κι είπε:
«Τηλέμαχε, η ντροπή τον τόπο της δεν έχει εδώ καθόλου·
για τούτο και το πέλαο διάβηκες, τον κύρη σου να μάθεις
ποιο χώμα εβρέθη και τον σκέπασε και ποια τον βρήκε μοίρα.

Έτσι η θεά δεόταν, μόνη της τα τέλευε όμως όλα.
Κι ως στου Οδυσσέα το γιο παράδωκε τη δίγουβη ώρια κούπα,
με τη σειρά του κι ο Τηλέμαχος στον Ποσειδώνα ευκήθη.

 

 

 

Μα του Οδυσσέα του αρχοντογέννητου τον άξιο γιο κει πέρα
ο αλογατάς γερήνιος Νέστορας σε καλοτρυπημένη
κλίνη τον κοίμισε, στο αχόλαλο το σκεπαστό του μέσα·
κι έβαλε πλάι του τον Πεισίστρατο τον αντρειανό να πέσει,
που από τους γιους του ακόμα ανύπαντρος καθόταν στο παλάτι·
ατός του στου αψηλού κοιμήθηκε του παλατιού το βάθος,
εκεί που του᾿ στρωνε το ταίρι του και πλάγιαζε μαζί του.

 

 

 

 Ωστόσο τον Τηλέμαχο έλουζε του Νέστορα μια κόρη

όμορφη, κι ήταν η μικρότερη στα χρόνια, η Πολυκάστη.
Κι ως τον απόλουσε, τον άλειψε με μυρωμένο λάδι
κι όμορφή πέρασε στους ώμους του χλαμύδα και χιτώνα,
κι απ΄ το λουτρό θαρρείς αθάνατος επρόβαλε στην όψη,
και τράβηξε κοντά στο Νέστορα το ρήγα να καθίσει.

Κι η Αυγή σα φάνη η πουρνογέννητη και ροδοδαχτυλάτη,
ζέψαν τ΄ αλόγατα κι ανέβηκαν στο πλουμισμένο αμάξι,
και βγήκαν όξω απ΄ την αυλόπορτα και το βουερό χαγιάτι.
Δίνει βιτσιά να φύγουν τ΄ άλογα, κι αυτά, γοργά ως πετούσαν,
σε λίγο φτάσαν στον πολύσταρο τον κάμπο και τελεύαν
το δρόμο· μ΄ έτοια ορμή τ΄ αλόγατα τα γρήγορα τους σέρναν
και πήρε ο γήλιος και βασίλεψε κι ισκιώσαν όλοι οι δρόμοι.

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ

Η ΑΜΑΞΑ ΤΟΥ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ by Peupin,  1814 "αὐτὰρ Τηλέμαχος προσέφη γλαυκῶπιν Ἀθήνην,ἄγχι σχὼν κεφαλήν, ἵνα μὴ πευθοίαθ᾽ οἱ ἄλλοι·"ξεῖνε φίλ᾽, ἦ καὶ μοι νεμεσήσεαι ὅττι κεν εἴπω;τούτοισιν μὲν ταῦτα μέλει, κίθαρις καὶ ἀοιδή, ῥεῖ᾽, ἐπεὶ ἀλλότριον βίοτον νήποινον ἔδουσιν, ἀνέρος, οὗ δή που λεύκ᾽ ὀστέα πύθεται ὄμβρῳ κείμεν᾽ ἐπ᾽ ἠπείρου, ἢ εἰν ἁλὶ κῦμα κυλίνδει. εἰ κεῖνόν γ᾽ Ἰθάκηνδε ἰδοίατο νοστήσαντα, πάντες κ᾽ ἀρησαίατ᾽ ἐλαφρότεροι πόδας εἶναι ἢ ἀφνειότεροι χρυσοῖό τε ἐσθῆτός τε." " Λέει τότε ὁ Τηλέμαχος τῆς γαλανοματούσας θεᾶς, κοντά της σκύβοντας, νὰ μὴν ἀκούσουν οἱ ἄλλοι·“Τάχα θὰ κρίνης ἄπρεπο τὸ τί θὰ πῶ, καλέ μου; Αὐτοὶ στὸ νοῦ τους ἔχουνε κιθάρες καὶ τραγούδια, καὶ τί τοὺς μέλει; ξένο βιὸς ἀπλέρωτα μασᾶνε, τοῦ ἀντροῦ ποὺ τ' ἄσπρα κόκκαλα μὲς στὶς βροχὲς σαπίζουν πὰς σὲ στεριὲς, ἢ στ' ἁρμυρὸ κυλιοῦνται ἴσως τὸ κῦμα. Μιὰς νὰ τὸν ἔβλεπαν ἐκειὸν νὰ μπαίνη μὲς στὸ Θιάκι, καὶ θὰ παρακαλούσανε νά 'ναι ἀλαφροὶ στὰ πόδια κάλλιο, παρὰ στὶς φορεσὲς καὶ στὰ χρυσάφια πλούσιοι. " Μετάφραση Ἀργύρη Ἐφταλιώτη

Κίρκης Αιαία

Η Κίρκη σε πίνακα του Dosso Dossi, National Gallery of Art, Ουάσινγκτον D.C.

Αἰαίην δ’ ἐς νῆσον ἀφικόμεθ’· ἔνθα δ’ ἔναιε

Κίρκη ἐϋπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα,

αὐτοκασιγνήτη ὀλοόφρονος Αἰήταο·

κ Οδυσσείας

Κρίκοι Κρίκης 

Κιρκόω,  δένω  σε κρίκους. Κιρκαία  σταθώρι, το φυτό που χρησιμοποιούσαν  στην μαγεία. Κίρκη γεράκι  που περιστρέφεται στον αέρα πριν εφορμήσει στο θέμα του. Λεξικόν  Βερέττας

Κερκίς , λεπτόν  μακρύ ίσιο ραβδί που μεταχειριζόταν ο  υφάντης, υφάντρα  ως εργαλείο στον αργαλιό. Χείρα, πήχυς

Σφηνοειδής διαίρεση των καθισμάτων στο αρχαίο θέατρο.

Κέρκος είναι η  ουρά ζώου

Κίρκη η κιρνώσα τα φάρμακα, η παρά την κερκίδα. Κερκίς παρα τω κρέκω.Τας δε παιπαλώσεις γυναίκας Κίρκας φαμεν. Κίρκον ιέρακα ή ουρά ήκωπηλάτη.Λύσις ονείρου. Χειρός  πεταχθείς κίρκος άρχουσι βλάβη. Κίρκους κατασχών ου θέλεις πάντως τύχοις. ΣΟΥΪΔΑ

Ευρύλοχος   ο πρώτος λόχος  στην εξερεύνηση του νησιού με Κλήρο

 Αρχηγός με  22 άνδρες κ  203-209. Ο αριθμός των χρωμοσωμάτων  της μιας καλλιπλόκαμου έλικος  είναι 23.

Η Κίρκη ανοίγει τις θύρες.

Ο κήδιστος  αγαπητός  Πολίτης εισέρχεται.

Απροσανατολισμός .  Δεν ξέρουμε που πέφτει η Δύση και η Ανατολή  κ 189-194

Άκαμπτος νους  ο  Οδυσσέας,  ακήλητος νόος  μερμήριζε  κ 151 χαρτογραφεί την κατάσταση και το νησί .

Κάπνος αίθοψ και  πυκνός δρυμός  και ύλη να κείται  στο κάτω  μέρος του σώματος  χθαμαλή.

Ελάφον υψίκερνων  μέγαν θηρίον  ο Οδυσσέας στους ώμους κρατεί και κερνά τους συντρόφους του . Κάποιος θεός  με λυπήθηκε και μου το έστειλε λέει σε μονολογία αγόρευση μοναδική. Κ 1577

Με τόξο και ξίφος σπαθί  ξεκινά  για την αποστολή κ 262   

Αλλά η   Κίρκη έχει ένα αργαλειό και  είναι: πολυφάρμακος κ 276, πότνια σεβαστή: κ 549, καλλιπλοκάμος κ 220 και εϋπλόκαμος κ 136 και λ 8.

Με ανοικτές τις θύρες τον καλεί και με ωραία αυδή φωνή κυκεώνα ερωτικών χυμών  τον κερνά

Ο Ερμής χρυσόρραπις με το Κηρύκειον  όμως του έχει δώσει το μαγικό Μώλυ με το χέρι του αντίδοτο  και συνταγή.

Μώλυ, μη όλλυμι  του θανάτου

 Έχει 4    αμφιπόλους κ 348 που γεννήθηκαν από  κρήνες και άλση και ιερούς ποταμούς. 4 διαφορετικές εργασίες επιτελούν  με νερό γη αέρα και φωτιά σε 4 αζωτούχες βάσεις ζωής.

 

Η Κίρκη ήταν μάγισσα ή νύμφη. Πατέρας της ήταν ο θεός Ήλιος και μητέρα της η Πέρση, μία από τις Ωκεανίδες. Η Κίρκη ήταν αδελφή του Αιήτη και της Πασιφάης. ‘ Η από την Αστερόπη μια Ωκεανίδα και τον Υπερίωνα.

Κατοικούσε δυτικά, εκεί όπου υψώνεται το “Κιρκαίο όρος”, σε μια χερσόνησο της τυρρηνικής ακτής.  Έχει συγγένεια με την Μήδεια.Η Κίρκη ζούσε στο νησί στο οποίο ήταν βασίλισσα, την Αιαία και μεταμόρφωνε τους εχθρούς της ή όσους την προσέβαλαν σε ζώα με τη χρήση μαγικών ποτών, καθώς γνώριζε πολλά για τα βότανα και τη φαρμακευτική τους επίδραση.

Είναι επίσης αρπακτική πλανεύτρα, και το όνομά της, Κίρκη, συνδέεται με τον κίρκο, το αρπακτικό που κυκλώνει την πτήση του, ή τον λύκο και συνδέεται στον Όμηρο με το γεράκι.

Με τη βοήθεια του θεού Ερμή, που έδωσε στον Οδυσσέα το μαγικό φυτό  μώλυ  με τη μαύρη ρίζα και τα λευκά άνθη. Ο Οδυσσέας  έγινε άτρωτος στα μαγικά τεχνάσματα της Κίρκης, υποχρεώνοντας την σε όρκο  όταν τράβηξε το σπαθί του .Η Κίρκη του εξηγεί όλες τις τελετουργικές διαδικασίες που απαιτούνται για να εισέλθει στον κάτω κόσμο και εδώ φαίνεται πλέον ως φύλακας της πύλης και το νησί της μια πύλη για τον κόσμο των νεκρών.

Να βρει την Περσεφόνη και τον Κωκυτό ποταμό σε ταξίδι  στης σπονδυλικής στήλης  με   τον κόκκυγα  πρώτο σταθμό οστό τον συμβουλεύει ενδεδυμένη  με ζώνη καλύπτρα και ρούχα αστραφτερά.

Ο Τηλέγονος είναι ο  καρπός αυτού του έρωτα   συνεχίζουν κάποια κείμενα μεταομηρικά.

Ποιος τι είναι ο ΤΗΛΕΓΟΝΟΣ;

Η Αθηνά  Μέντωρ τον ΤΗΛΕΜΑΧΟ οδηγεί προσεχτικά στα Έπη τα Ομηρικά.

Κρίκοι Δύναμης

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ

"Η ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΜΕΝΤΟΡΑ-ΑΘΗΝΑ"

Ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΜΕΝΤΟΡΑ   Charles – Joseph Natoire, 1740  Musée de Troyes  ΓΑΛΛΙΑ

"....Κι ἐσένα γνώμη φρόνιμη σοῦ δίνω, ἂν θὲς ν' ἀκούσης·
καράβι μὲ εἴκοσι κουπιά, καλό, σὰν πάρης, ἔβγα
νὰ μάθης γιὰ τὸν κύρη σου τὸν πολυπλανημένο·
ἢ κάποιος θὰ σοῦ πῆ θνητός, ἢ τὴ φωνὴ θ' ἀκούσης
ποὺ στέλνει ὁ Δίας, καὶ στὴ γῆς συχνὰ σκορπάει τὶς φῆμες.
Πρῶτα στὴν Πύλο, καὶ ρωτᾶς τὸ Νέστορα τὸ μέγα·
σύρε κατόπι στὸν ξανθὸ τῆς Σπάρτης τὸ Μενέλα,
τὸν πιὸ στερνὸ χαλκοάρματο Ἀχαιὸ ποὺ γύρσε πίσω.
Κι ἂ μάθης πὼς ὁ κύρης σου καὶ ζῆ καὶ θὰ γυρίση,
ἀπάντεξε, ὅσο κι ἂν πονῆς, ὡς ἕνα χρόνο ἀκόμα·
ἂν πάλε πὼς ἀπέθανε καὶ πὼς σοῦ χάθη ἀκούσης
γυρίζεις πίσω στὰ γλυκὰ λημέρια τῆς πατρίδας,
τοῦ στήνεις μνῆμα, νεκρικὰ πολλὰ τοῦ θέτεις δῶρα,
ὅσα τοῦ πρέπουν, κι ὕστερα παντρεύεις καὶ τή μάνα.
Καὶ σὰν τὰ πράξης ὅλ' αὐτὰ καὶ τὰ καλοτελειώσης,
μὲς στὸ μυαλό σου γύρισε καὶ μέσα στήν ψυχή σου
τὸ πῶς σ' αὐτοὺς τούς πύργους σου θὰ λυώσης τοὺς μνηστῆρες
εἴτε μὲ δόλο, ἢ φανερά· τὶ πιὰ δὲν σοῦ ταιριάζει
μωρὸ παιδὶ νὰ φαίνεσαι, μικρὸς ἀφοῦ δὲν εἶσαι."ΡΑΨ. α 284-296
Σὰν εἶπε αὐτὰ ξεκίνησε ἡ θεὰ ἡ γαλανομάτα,
κι ἔγιν' ἀϊτὸς καὶ πέταξε· μὲς στὴν καρδιά του ὡς τόσο
ἀφῆκε θαρρεσιὰ κι ἀντρειά, καὶ τοῦ γονιοῦ του ἡ μνήμη
πιὸ ζωντανὴ ξανάρχουνταν· ξιππάστηκε ἡ ψυχή του,
καὶ θάμασε, γιατὶ θεὸς κατάλαβε πὼς ἦταν.

ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ Victor-Louis Mottez 1848 Musée des Beaux-Arts de Nantes

OI ΣΕΙΡΗΝΕΣ….και τα βράχια τους.
Η χειρότερη μορφή δικτατορίας είναι, να μη γνωρίζεις ότι ζεις και υπόκεισαι σε αυτήν και δυστυχώς οι δικτατορίες εξελίσσονται μαζί με τους ανθρώπους και γίνονται πιο έξυπνες … όπως και ιοί!
Τα μεγάλα συστήματα κοινωνικής διαμόρφωσης και χειραγώγησης της μεγάλης μάζας των ανθρώπων, αιχμαλωτίζουν την προσοχή και κατά συνέπεια απορροφούν την ενέργεια μέσω της επανάληψης, της προώθησης σταρ, βεντετών, ειδώλων, προσφέροντας πλούσιον άρτον και θεάματα,κατά την ρωμαική τεχνική.
Μέσω των επισήμων καθιερωμένων τελετών και τελετουργιών
αλλά και την ανόδου της ασημαντότητας,
χειρίζονται και στρέφουν την κοινή γνώμη όπου και όπως θέλουν αποσιωπώντας σημαντικά θέματα
ή διαστρεβλώνοντας τα.
Με αυτό τον τρόπο εξουσιάζουν και υποδουλώνουν τους ανθρώπους,
βάζοντας τους να δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε εξοντωτικές συνθήκες εργασίας για λίγα ευρώ, και πολλά να είναι, η λογική παραμένει η ίδια
…του παραλόγου.
Ότι ενέργεια έχει απομείνει φροντίζουν να απορροφηθεί στις υπόλοιπες ασχολίες.
Τους υπνωτίζουν εκκλησίες και προσκυνούν, στα γήπεδα και ουρλιάζουν,στην τηλεόραση αποχαυνωμένοι σε ένα καναπέ και τα ΜΜΕ στα ευτελή ρεάλιτυ σόου να χαζογελούν, στην πορνεία και την πορνογραφία να απανθρωπίζονται, στην μόδα να κλοουνίζουν, στα ναρκωτικά να αυτοκαταστρέφονται και στους πολέμους να σκοτώνουν και να σκοτώνονται.
Η κομματικοποιημένη πολιτική ιδεολογία των δήθεν διαφορών μεταξύ τους δεν μπορεί να στηριχθεί χωρίς την άμεση υποστήριξη και “ευλογία του θεού” που έχει… τον πρώτο λόγο.
Έτσι όλοι φροντίζουν να τα έχουν καλά μαζί του για να συνεχίζουν το θεάρεστο έργο του.
Με την “ελέω θεού” έγκριση κυβερνούν και χειρίζονται τα ενεργειακά αποθέματα των ανθρώπων,
των ανθρώπων που ίσως να αντιδρούσαν και να αντιδρούν στους κομματάρχες αλλά στους “αληθινούς θεούς” υποτάσσονται και παγιδεύονται.
Πως να αμφισβητήσεις… τον “Θεό”;;;
Οι κυρίαρχες θρησκευτικές ιδεολογίες και οι παραθρησκευτικές
Θεοκρατικές ως επί το πλείστον δημιουργούν, καλλιεργούν εμμονές, φανατισμούς, αυτοκαταστροφικές τάσεις και το χειρότερο ψυχική εξάρτηση μετακινώντας το σημείο αντίληψης των οπαδών τους και παγιώνοντας το στην θέση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους δίνοντας μπόλικες υποσχέσεις…
“παραδείσου και αγάπης”.
Έχοντας και την υποστήριξη του κράτους… δρουν ανενόχλητοι.
Δεν είναι καθόλου μακριά από την αλήθεια η φράση:
Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού.
Και πραγματικά αν συγκρίνει κανείς της αντιληπτική ικανότητα και συμπεριφορά ενός οπιομανούς με ένα φανατικό πιστό θα βρει πολλές ομοιότητες και ελάχιστες διαφορές.
Αυτός ο κίνδυνος του φανατισμού ανάγκασε τους μεγάλους ιεροφάντες και δημιουργούς τέτοιων ιδεολογιών και γνωρίζοντας τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης και την σκιά της, να παραδώσουν προσεχτικά την γνώση τονίζοντας και επιμένοντας στην φιλοσοφική προσέγγιση σαν δικλείδα ασφαλείας και την μετριοπάθεια των απόψεων και το ‘γνώθι σαυτόν”.
Οι μεγάλοι μάγοι Ιεροφάντες, βγαίνοντας από την μύηση των Μυστήριων του 8ου οίκου και μετά την άνοδο από τον Άδη έχουν τα κλειδιά της Γνώσης, τόσο της δεξιάς λογικής όσο και της αριστερής και σιωπηλής.
Χειρίζονται το σημείο αντίληψης τόσο οριζόντια όσο και κάθετα, η δε χρησιμοποίηση του ονειρικού σώματος τους επιτρέπει να ταξιδεύουν στον χώρο και στο χρόνο και να βρίσκονται σε δύο μέρη ταυτόχρονα.
Η φιλοσοφία, η αρετή, η καλλιέργεια του νου η σκέψη η ένωση αυτιών των κομματιών είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος για την επίτευξη της ανθρώπινης αρμονίας και συνεργασίας και να μη ενδώσει κανείς στην κατάχρηση δύναμης
και στην προσφορά της Καλυψούς…για εξουσία και προνόμια.
Τα μεγάλα λόγια για “αγάπη” χωρίς αυτογνωσία σε ένα κόσμο που διψά για αυτή, δυστυχής και ταλαιπωρημένος, οι αποκλειστικές αλήθειας και εμφανίσεις του “αληθινού θεού” επί της γης, υστερίες προσωπολατρίας, οι ιεροί πόλεμοι οδηγούν τους ανθρώπους σε μεγάλες πλάνες και αυτοκαταστροφές.
Είναι ύποπτα και αντιδεοντολογικά.
Η φιλοσοφική προσέγγιση όλων των θεμάτων της γνώσης και της πίστης, είναι τα σχοινιά που θα κρατήσουν δεμένο ένα άνθρωπο στο κατάρτι για να μη ξελογιαστεί από το τραγούδι των Σειρήνων, τις υποσχέσεις τους και την αθέμιτο επιρροή της μαύρης μαγείας τους.
Όσοι άνδρες έχουν ακούσει το τραγούδι τους και έχουν πλησιάσει,έχουν τσακιστεί στα βράχια τους και βρίσκονται οι σκελετοί πολλών …εκεί πέρα.
Και οι γυναίκες όμως υποφέρουν περισσότερο σε τέτοια θεοκρατικά συστήματα ακόμη και του σύγχρονου κόσμου.
Επειδή είναι πιο κοντά στην σιωπηλή γνώση και την καταλαβαίνουν,
εξουδετερώνονται νωρίς και λεηλατείται η ενέργεια τους ληστρικά με πολλούς τρόπους και ασεβώς.
Η περιφρόνηση στην γυναίκα, η ασέβεια στην θηλυκή αρχή, φαίνεται από την απαγόρευση της στη ενεργή συμμετοχή των μυστηρίων
Έτσι στο “δίκαιο σχιζοφρενικό” κόσμο αυτών θεόπνευστων θρησκειών δεν υπάρχουν ιέρειες γυναίκες,μόνο άντρες ιερείς και φωτισμένοι δάσκαλοι και θεοί… ανέραστοι,
που διδάσκουν και λόγους…δεν κρατούν.
Καλημέρα στις θεές, στις ιέρειες, στις φιλοσοφημένες γυναίκες, άξιες μητέρες, δυνατές,ευφυείς,
όμορφες, αυστηρές, απόρθητες,υπερήφανες,βασίλισσες
ενός καινούργιου κόσμου αρμονικού και ολοκληρωμένου…ενός Νησιού!
Στις Πηνελόπες … μιας Ιθάκης!

Ο Πυθαγόρας έδινε μεγάλη σημασία στις Σειρήνες γιατί κατέχουν τις γνώσεις και τις τεχνικές να χειρίζονται το σημείο αντίληψης των ανθρώπων προωθώντας τα δικά τους συμφέροντα και…αναρριχόμενες στην εξουσία.
Γνωρίζουν βαθιά και πολύ καλά την ανθρώπινη φύση, τις αδυναμίες της τους καημούς της, τα παράπονα της τις προσδοκίες της, την λαχτάρα της ψυχής για καταφύγιο και ξέρουν να τραγουδούν γλυκά για ό...

λα αυτά.

Έτσι όταν ακούς να μιλούν για της αγάπη που λαχταρά ο κάθε άνθρωπος για το παράδεισο που τον περιμένει για τον καλό θεό που υπέφερε για χάρη του, για τους πεινασμένους που θα χορτάσουν για τους ταπεινούς που θα ανυψωθούν, για τους φιλάνθρωπους που θα ελεηθούν να κρατάει κανείς μικρό καλάθι και να βρίσκεται κοντά σε ένα κατάρτι ν α δεθεί…
Η ιστορία αιώνων αποδεικνύει, πως δεν είναι έτσι και μόνο τα κόκαλα των ανθρώπων στα βράχια τους …υπάρχουν.
Τα κόκαλα και οι σκελετοί των ανθρώπων που σε ένα κόσμο δύσκολο,με την κάθε νάρκη να παραμονεύει σε κάθε βήμα και ένα ελεύθερο σκοπευτή,αναζήτησαν παρηγοριά και καταφύγιο σαν δειλοί σε στάνες,σε ψεύτικα λόγια και μεγάλα, σε “θεούς” που υπόσχονται πολλά.

 

Οι Σειρήνες μικρές και μεγάλες, νόμιμες και παράνομες,έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, εκτός από τα μελωδικά τραγούδια που λένε όλες τους,αυτά που λαχταρά ο άνθρωπος και θέλει να ακούσει.
Σου τάζουν ένα παράδεισο και σου χαρίζουν… την κόλαση,αρκεί να υποταχθείς και να προσκυνήσεις ή,να το ανέχεσαι,επίσης… τους βολεύει.
ΟΙ εκπρόσωποι αντιπρόσωποι και ιθύνοντες αυτού του “παραδείσου”
έχουν πάντα μεγάλες κοιλιές, χοντρό λαιμό, πρησμένο συκώτι και πολύ μεγάλο πουγκί για το χρυσάφι που συσσωρεύουν από την πώληση…”της ευτυχίας”.
Εμείς έχουμε “το κατάρτι” και είμαστε ακόμη ζωντανοί
και επιλέγουμε τα δύσκολα!
ΕΛΖΙΝ

Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ

ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ Bryson Burroughs in 1914.

O Αετός, ο Πλούτωνας και το σκοτεινό του βασίλειο, ο Ήφαιστος και το εργαστήρι του,
ο Αδης, το προσωπικό υποσυνείδητο, η σκιά, ο άνιμους, η άνιμα, ο έρωτας, το σεξ, η σεξουαλική ενέργεια, η χρήση της και η κατάχρηση, η μαγεία, τα μυστήρια, ο Γολγοθάς, ο σταυρός, η σταύρωση, η Γνώση και οι αγγελιοφόροι της, η αναγέννηση.
Ο Κέρβερος, η Κίρκη, η κάθοδος του Οδυσσέα και του Ηρακλή στον Άδη, και η επάνοδο τους.
Ο 8ος οίκος είναι ο σπόρος!
O σπόρος που καθορίζει και το είδος του δέντρου και τους καρπούς… που θα βγάλει.
Ο Πλούτωνας έχει το κλειδί του DNA και ο Ερμής είναι ο κλειδοκράτορας μαζί με το κηρύκειο του.
Ο Πλούτωνας και ο Ερμής ο ψυχοπομπός συνεργάζονται στενά και ο Λόγος του Ερμή, όταν σε κλέβει και σε εξαπατά σε οδηγεί στον θάνατο, όχι μόνο με την φυσική του σημασία αλλά και με την συμβολική.
Σε οδηγεί στην ψευδαίσθηση, στην αδράνεια, στην αυτούπνωση και ύπνωση, στην ομίχλη ξεμένεις σε παγιδευτικούς τόπους και νησιά και ψεύτικους λόγους, αποχαυνωτικούς που αρέσκεσαι να πιστεύεις και σε εφησυχάζουν ενώ “το σπίτι σου έχει πάρει φωτιά”.
Κατεβαίνοντας στο Βασίλειο του Άδη θα συναντήσεις πολλές σκιές περπατώντας στην σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου καθ΄όλο το μήκος της.
Μία από αυτές είναι η δική σου!
Θα τρομάξεις όταν βρεθείς απέναντί της.
Νόμιζες πως ήσουν αλλιώς, αλλά συνειδητοποιείς με το κουράγιο και την ειλικρίνεια που πρέπει να διαθέτεις πως “είσαι κάπως έτσι” ,σαν όλους αυτούς που συνάντησες στον δρόμο και στην διαδρομή σου, τους “Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες”!
Είσαι σπουδαιοφανής, εγωιστής, έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου που δεν συμμαζεύεται, μαζί με την αυτολύπηση σου, πουλάς συναισθήματα και αγάπη,όπου και όταν σε βολεύουν, αυτοπαραμυθιάζεσαι στα εύκολα,
τεμπέλης, αχάριστος, λάγνος, άπληστος, φθονερός, ύπουλος, σκληρός,βίαιος, δογματικός, υπερόπτης, αδύναμος και το χειρότερο νομίζειςπώς θα ζήσεις για πάντα να συνεχίζεις να ζεις έτσι.
“Είσαι ο ιός πάνω στην γη κ, Άντερσον” και έχεις καταστρέψει πολλά και συνεχίζεις το έργο σου!Αυτό θα σε παραλύσει.
Αντιμέτωπος με τα δαιμόνια και τις σκιές, θα αναπολήσεις
όλη την ζωή σου, τις αντιδράσεις σου και τις δράσεις σου ακόμη και τις ζωές άλλων ανθρώπων ιστορικών και μυθικών προσώπων.
Θα διανύσεις όλο το χείλος της Αβύσσου σερνόμενος σαν ερπετό με το κεντρί του Σκορπιού θανατηφόρο για σένα και τους άλλους μέχρι να “σου βγει η ψυχή”.
Μετά θα πέσεις στην φωτιά!
Αν έχεις κατορθώσει να κρυσταλλοποιήσεις ένα κόκκο διαμαντιού, ένα κόκκο χρυσού θα περάσεις και θα βγεις καθαρός απαστράπτων Αετός υψηλών κορυφών.
Από εκεί και μετά θα έχεις δικά σου Φτερά να πετάς σε καθαρούς ουρανούς.
Θα έχεις δει, θα έχεις αντιμετωπίσει και θα έχεις νικήσει την σκοτεινή σου πλευρά.
Θα την μετουσιώσεις σε γνώση δύναμη και σοφία και κατανόηση για τα πάντα, μαζί με τον εαυτό σου, που θα τον γνωρίζεις πολύ καλά και όλες τις πλευρές του.
ΕΛΖΙΝ