Ο ΑΣΚΟΣ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ! 2000 FRANCO FORTUNATO
Ένας μικρός Όλυμπος δηλαδή , στο νησί του, αποτελεί την βάση για την ανάπτυξη της σκέψης και της γνώσης, κρατώντας σε ισορροπία και αρμονία τόσο τις “”αρσενικές σκέψεις όσο και τις “θηλυκές”, αναγωγικές και επαγωγικές.
Ο 3ος οίκος είναι οι Δίδυμοι και ο Ερμής , το πρώτο ζώδιο του αέρα και των ανέμων των συλλογισμών και των λόγων, τα μαθητικά χρόνια, τα αδέλφια, η γειτονιά και οι γείτονες με τα κουτσομπολιά τους που ανοίγουν κάθε φορά τους ασκούς του Αιόλου, καθώς και τα παράθυρα των ΜΜΕ, η πληροφόρηση και η παραπληροφόρηση.
Το πρωταρχικό υλικό της γνώσης, ένας μικρός λαβύρινθος, η ακοή, η κάθε μορφής επικοινωνία, γράμματα τηλέφωνα μηνύματα και η πρώτη προσοχή και η κάθε… προσοχή!
Γι αυτό τον λόγο, ο σωστός και αρμονικός Λόγος, η σώφρων μεταχείριση του,
μαζεύει τους ανέμους που τριγυρνούν εδώ και εκεί ανεξέλεγκτα και εμποδίζουν τον νου να φθάσει σε… μια Ιθάκη, πρ΄όλο που μπορεί να βρίσκεται πολύ κοντά.
Και σίγουρα η επίτευξη αυτού του στόχου ισοδυναμεί με την κατάκτηση ενός “μικρού”… Ολύμπου !
Ο Αίολος είναι δύσκολος σταθμός παρ΄όλο που δεν φαίνεται αμέσως.
Όμως η συγκέντρωση όλων των ανέμων σε ένα ασκό είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα για την κατάκτηση του μεγάλου Ολύμπου για να μη ξοδεύουν την ενέργεια
σε άσκοπες περιπλανήσεις του νου και χάνεται.
Αυτή η συγκέντρωση έχει σχέση με τον λόγο, την ορθή χρήση του, την σκέψη, την πειθαρχία της και ένα σωστό εσωτερικό διάλογο που δεν παρασύρεται από εξωτερικές επιδείξεις της αρπαγής της προσοχής του και δεν πάει όπου φυσάει άνεμος και μάλιστα ο δυνατός των εντυπώσεων, των άρτων και των θεαμάτων.
Το πρόβλημα σε αυτό το σημείο εδώ είναι μια “μικρή” Σκύλλα και Χάρυβδη.
Η ποικιλία της αχταρματοποιήσης ή η στενότητα του μονόπλευρου τύπου;
Ο κίνδυνος ελλοχεύει και από τι δυο πλευρές.
Αν περιφρουρώντας κανείς την ησυχία του νου υιοθετήσει μόνο μιας συγκεκριμένης θεματολογία και ειδίκευση θα καταλήξει ειδικός σε κάτι σαφώς, πλην όμως δογματικός
ελαφρώς βαρετός, συμπαγής, μονόχτωτος.
Θα στερείται έμπνευσης διανθίσματος από άλλες πλευρές και η ζωή θα τον ξεπερνά γιατί θα αποδεικνύεται κάθε φορά πολύ πιο πολύπλευρη και σύνθετη.
Αν αποφασίσει να κάνει τον γυρολόγο αγκαλιάζοντας όποιο καθρεφτάκι του γυαλίζει λίγο απ΄όλα και αυτό καλό και το άλλο καλύτερο,
θα καταλήξει επιπόλαια σαν τις βαρκούλες αρμενίζουν εδώ και εκεί και όπου τις πάει ο άνεμος
χωρίς να στεριώνουν πουθενά γιατί δεν έχουν άγκυρα.
Η μόνη λύση σε αυτό το δυσδιάκριτο πρόβλημα είναι να περάσει ανάμεσα από τα δύο τέρατα
έχοντας τα μάτια του ανοιχτά και 12 μαζί με τα αυτιά του.
Οπωσδήποτε χρειάζεται να τοποθετήσει ένα θεμέλιο λίθο για να μη χτίζει κάστρα στην άμμο αλλά παλάτι Παρθενώνα σε βράχο ακροπόλεως γερό.
Αυτός ο λίθος είναι και το δέντρο του Οδυσσέα και της Πηνελόπης που τους συνδέει αιώνια και αξεπέραστα.
Είναι η προτίμηση του πολεμιστή,
η αγάπη του, το σημείο αναφοράς που επιστρέφει πάντα, ο φάρος του, η Ιθάκη του.
Είναι το κέντρο του τονάλ για αυτόν και αφού το τοποθετήσει μπορεί και πρέπει να γνωρίσει όλα τα υπόλοιπα ώστε τίποτα να μη του είναι έγνωστο.
Έτσι λοιπόν είναι σημαντικό κάποιος να έχει βρει και ξέρει το δέντρο του και μετά
να γυρίσει και να γνωρίσει όλο τον κόσμο χωρίς να χαθεί και να τον αγαπήσει και αυτόν μαζί με την κύρια αγάπη του και να τον αγκαλιάσει.
ΕΛΖΙΝ
Όμως η συγκέντρωση όλων των ανέμων σε ένα ασκό είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα για την κατάκτηση του μεγάλου Ολύμπου για να μη ξοδεύουν την ενέργεια
σε άσκοπες περιπλανήσεις του νου και χάνεται.
Αυτή η συγκέντρωση έχει σχέση με τον λόγο, την ορθή χρήση του, την σκέψη, την πειθαρχία της και ένα σωστό εσωτερικό διάλογο που δεν παρασύρεται από εξωτερικές επιδείξεις της αρπαγής της προσοχής του και δεν πάει όπου φυσάει άνεμος και μάλιστα ο δυνατός των εντυπώσεων, των άρτων και των θεαμάτων.
Το πρόβλημα σε αυτό το σημείο εδώ είναι μια “μικρή” Σκύλλα και Χάρυβδη.
Η ποικιλία της αχταρματοποιήσης ή η στενότητα του μονόπλευρου τύπου;
Ο κίνδυνος ελλοχεύει και από τι δυο πλευρές.
Αν περιφρουρώντας κανείς την ησυχία του νου υιοθετήσει μόνο μιας συγκεκριμένης θεματολογία και ειδίκευση θα καταλήξει ειδικός σε κάτι σαφώς, πλην όμως δογματικός
ελαφρώς βαρετός, συμπαγής, μονόχτωτος.
Θα στερείται έμπνευσης διανθίσματος από άλλες πλευρές και η ζωή θα τον ξεπερνά γιατί θα αποδεικνύεται κάθε φορά πολύ πιο πολύπλευρη και σύνθετη.
Αν αποφασίσει να κάνει τον γυρολόγο αγκαλιάζοντας όποιο καθρεφτάκι του γυαλίζει λίγο απ΄όλα και αυτό καλό και το άλλο καλύτερο,
θα καταλήξει επιπόλαια σαν τις βαρκούλες αρμενίζουν εδώ και εκεί και όπου τις πάει ο άνεμος
χωρίς να στεριώνουν πουθενά γιατί δεν έχουν άγκυρα.
Η μόνη λύση σε αυτό το δυσδιάκριτο πρόβλημα είναι να περάσει ανάμεσα από τα δύο τέρατα
έχοντας τα μάτια του ανοιχτά και 12 μαζί με τα αυτιά του.
Οπωσδήποτε χρειάζεται να τοποθετήσει ένα θεμέλιο λίθο για να μη χτίζει κάστρα στην άμμο αλλά παλάτι Παρθενώνα σε βράχο ακροπόλεως γερό.
Αυτός ο λίθος είναι και το δέντρο του Οδυσσέα και της Πηνελόπης που τους συνδέει αιώνια και αξεπέραστα.
Είναι η προτίμηση του πολεμιστή,
η αγάπη του, το σημείο αναφοράς που επιστρέφει πάντα, ο φάρος του, η Ιθάκη του.
Είναι το κέντρο του τονάλ για αυτόν και αφού το τοποθετήσει μπορεί και πρέπει να γνωρίσει όλα τα υπόλοιπα ώστε τίποτα να μη του είναι έγνωστο.
Έτσι λοιπόν είναι σημαντικό κάποιος να έχει βρει και ξέρει το δέντρο του και μετά
να γυρίσει και να γνωρίσει όλο τον κόσμο χωρίς να χαθεί και να τον αγαπήσει και αυτόν μαζί με την κύρια αγάπη του και να τον αγκαλιάσει.
ΕΛΖΙΝ