ΑΜΑΖΟΝΕΣ

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΑΜΑΖΟΝΩΝ, ΙΠΠΟΛΥΤΗ  Pierre Mignard Musée Calvet d'Avignon 1660

 

Η συμβολική της εικών είναι η ανεξάρτητη γυναίκα , η αρχετυπική της, ως τέκνο του Αρη είναι η μαχητικότητα, επιθετικότητα, το πολεμικό μένος, η αντοχή και η σκληρότητα.  Ως  τέκνο της Ναϊάδας Νύμφης Αρμονίας δεν παραμένει ανέραστος, και  ερωτεύεται με πάθος αν και είναι προστατευόμενη της Αρτέμιδος.

Ο Ιππος σύμβολο της Αμαζόνας είναι το όχημα που την μεταφέρει στα πεδία των μαχών αλλά δεν είναι αδιάσπαστο μέρος του σώματός της . Έτσι μπορεί να το εγκαταλείψει όποτε θέλει. Ο Ιππος/αλογο, η γενετήσια ορμή  αποτελεί μέρος της ζωής της αλλά δεν είναι όλη της η ζωή. Η θήλεια φύση της, το ενστικτώδες και το συναισθηματικό, κληρονομιά της μητέρας της μπορεί να το έχει υπό έλεγχο αφού μπορεί να κατέβει όταν θέλει
Και εδώ είναι η διαφορά με τον Κένταυρο, γιατί άνδρας και ίππος είναι ενωμένα. Ο Ιππος εδώ αποτελεί την θηλεια αρχή και είναι ισοδύναμο της μητρός του, είναι η συμπληρωματική της φύσης του από την οποία δεν μπορεί να απελευθερωθεί. Ετσι άνθρωπος και ίππος είναι ημιτελείς γιατί αν αποχωριστούν ο ένας από τον άλλον θα ακρωτηριαστούν και θα πεθάνουν.

Στο ναό του Ασκληπιού οι μεν Κενταυροι βρίσκονται στο ανατολικό αέτωμα στραμμένο προς την πλευρά του ναού της Αρτέμιδος  και αυτό γιατί οι άνδρες πρέπει να αντιληφθούν αν θέλουν να αποκτήσουν αυτοσυνειδησία , ότι οφείλουν να συνεργασθούν ισότιμα με τις δυνάμεις της αγνότητας της θήλειας αρχής, χωρίς κακοποίηση και πολεμικό μένος εναντίον της. .

Οι δε Αμαζόνες στο  δυτικό αέτωμα στραμμένο προς το Μνημείο της Θόλου οφείλουν να συνεργασθούν με το φώς του Απόλλωνα, δηλ. να μετριάσουν το επιθετικό μένος  και να εξισορροπήσουν, εναρμονίζοντας τα άρρενα με τα θήλεια στοιχεία της φύσης τους και της συμπεριφοράς τους.ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ,ΜΕΤΡΟ ΑΡΜΟΝΙΑ
Οι άνδρες πρέπει να ανεξαρτητοποιηθούν από το αρχέτυπο του κενταύρου δια της κυριαρχίας του φαλλού,  ενώ οι γυναίκες να μην υποκύψουν στην ελευθερία που τους παρέχει Αμαζόνιος φύση τους και θελήσουν να υπερβεί τον άνδρα, ανταγωνιζόμενες το ανδρικό φύλο γιατί έτσι ευνουχίζει το σώμα της και δεν θα γνωρίσει ποτέ την ερωτική πληρότητα μιας σχέσης αμοιβαίας αγάπης.

Ο ίππος ως κοινό  σύμβολο  και των δύο φύλων καλύπτει δια της δημιουργίας  αυτά, αφού έχουν τις ίδιες επιθυμίες και δυνατότητες. Ο Ιππος επισημαίνει την ανάγκη εκδήλωσης του γενετήσιου ενστίκτου δια της δημιουργίας φυσικών τέκνων  και του δημιουργικού πνευματικού έργου δια του πτερωτού Πήγασου, τον εμπνέοντα  τους ποιητές.

Γι΄αυτό σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να κατασταλεί η έξαρση αυτής της ορμής γιατί καταστρέφεται η ισορροπία των φυσικών, δημιουργικών/συναισθηματικών και λογικών/πνευματικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα το ανικανοποίητο του σώματος και τον αποπροσανατολισμό της ψυχής με  επακόλουθο ψυχοσωματικά προβλήματα και τραύματα που παρουσιάζουν και τα δύο φύλα εκπροσωπούμενα από τον ΙΠΠΟ/ΓΕΝΝΗΤΗΣΙΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ.

Η ισορροπία του Ζυγού είναι η ουράνια επιταγή της εξισορρόπησης των δύο φύλων στον Ζωδιακό Κύκλο του Διόνυσου Ζαγρέως. Η αρμονία είναι το ζητούμενο της ψυχής και η αυτοθεραπεία της , το δε κοινο σύμβολο του ίππου το οποίο εμφανίζεται και στα δύο φύλα είναι η κατανόηση ότι πέρα των ομοιοτήτων απαιτείται και η αποδοχή των διαφορών τους.

 

 

ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ

O Κένταυρος είναι η εικών του πάσχοντος ανδρός, ο οποίος κατοικεί δυστυχής διεσπασμένος εντός δύο σωμάτων, από την μέση και κάτω ίππος και από την μέση και άνω άνθρωπος. Δυστυχής  και μονίμως εξαγριωμένος μη δυνάμενος να αναγνωρίσει την αιτία της εσωτερικής του διάσπασης με αποτέλεσμα την εξωτερική διαμάχη, ο άνδρας πάσχει. Εξωτερικά η διφυής φύση του φαίνεται ενωμένη αλλά εσωτερικά βρίσκονται σε μόνιμη σύγκρουση. Γι΄αυτό οι Κένταυροι σε όλες τις παραστάσεις βρίσκονται σε μόνιμα μαχόμενοι, προβάλλοντες έτσι την ψυχική εικόνα του διεσπασμένου άνδρα, τον υπερτροφικό ίππο και τον αδύναμο άνθρωπο με το ατροφικό Λογικό. Ο λόγος αυτής της δυσμορφίας, η έλλειψη μέτρου αρμονίας.

 Για τους Ελληνες το Κάλλος είναι η επιβεβαιώση της ψυχικής γαλήνης και ηρεμίας, αποτέλεσμα εσωτερικής αρμονίας ενότητας και ισορροπίας.

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ

1. ΓΕΝΕΤΗΣΙΑ ΟΡΜΗ. Η αδυναμία του χαρακτηρίζεται από την εξάρτησή του από ενστικτώδη αυτή ορμή, που τον εμποδίζει να αποχωρισθεί τον ίππο/άλογο μέρος της ψυχής του. Ετσι ταυτίζεται με το γεννητήσια όργανα του και βρίσκεται μονίμα υπο την κατοχή τους. Από την άλλη όμως ο άνδρας δεν μπορεί να κατέβει και να αφήσει τον ίππο του γιατί αυτό ισοδυναμεί με τον θάνατό του.
2. Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ. Στην περίπτωση του Κένταυρου ο ίππος συμβολίζει και μητέρα/μήτρα από την οποία προήλθε. Η συναισθηματική εξάρτηση από την μητέρα του είναι εμφανής και θα τον συνοδεύει δια παντός.  Δεν μπορεί να απογκιστρωθεί από το συναισθηματικό του μέρος αφού είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον ίππο του. Αυτή η εξάρτηση του στην υπερβολική της  έκφραση δεν επιτρέπει στον άνδρα να δημιουργήσει ώριμες σχέσεις και η σχέση του που έχει μαζί της  προσδιορίζει  και τις σχέσεις του με το άλλο φύλο, εξαρτημένη ή απαξιωτική , παραμένοντας και στις δύο περιπτώσεις ένα όν ακρωτηριασμένο.
3. ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ. Κάποιες ψυχές έχουν την ικανότητα να διαισθάνονται την ροή των γεγονότων χωρίς την παρέμβαση της λογικής, είτε με τα όνειρα είτε και κατά την εγρήγορση. Σπάνια το Λογικό ,που είναι ελάχιστα ανεπτυγμένο μέρος του Κένταυρου, υπερτερεί του συναισθηματικού φορέα, με τον Χείρωνα να είναι η εξαίρεση του κανόνα.

ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ  ΚΕΝΤ- ΑΥΡΟΣ     ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ   ΕΠΙ-ΑΥΡΟΣ, και οι δύο λέξεις συνδέονται με την ΑΥΡΑ-ΨΥΧΗ,  και στην Επίδαυρο η δράση επι  της Αύρας πραγματοποιείται με ειδικές κινήσεις δια του ΚΕΝΤΕΙΝ= ΑΓΚΥΛΏΝΩ , ΑΝΑΓΚΑΖΩ ΚΑΠΟΙΟ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΉΣΕΙ
ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΕΙΝ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΛΟΓΟΝ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΤΟ ΟΠΟΊΟ ΚΕΝΤΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΝΙΟΧΟ/ΛΟΓΙΚΟ ΥΠΑΚΟΥΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙ. ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΙΚΌ(ΜΑΥΡΟ ΑΛΟΓΟ) ΚΑΙ ΤΟ ΘΥΜΟΕΙΔΕΣ (ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΠΟΣ) ΑΦΥΠΝΙΖΟΝΤΑΙ , ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ (ΗΝΙΟΧΟΣ) ΜΈΡΟΥΣ ΤΗΣ ΨΥΧΉΣ.

1. ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ. Στον Κένταυρο η κοιλιά είναι παράλληλη με την γή όπως και στα ζώα ενώ στον άνθρωπο είναι κάθετος. Εδώ είναι ξεκάθαρη η μανία της γενετήσιας ορμής που εντοπίζεται στα γεννητικά όργανα και την κοιλιά του ίππου. Η παράλληλος θέση αλληγορεί ως οριζόντια την πορεία της ζωής προς τον θάνατο, ενώ η κάθετος την κίνηση , την άγουσα προς την αθανασία.
2. ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΥΔΑΤΟΣ. Στην μυθολογία ο θάνατος συνδέεται με το υδωρ, όπως η Αχερουσία λίμνη, της οποίας το νερό είναι η συναισθηματική σύνδεση της ψυχής. Στον Κένταυρο παρατηρούμε δύο καρδιές. Η καρδιά του ίππου αφορά το συναίσθημα άνευ λογικής  και την σύνδεση με την μητέρα , πάντα τροφοδοτούμενος και καθοδηγούμενος από αυτή. Η καρδιά του ανθρώπου στο πάνω μέρος, υποδεικνύει στον άνδρα την δυνατότητα του να οδηγήσει τον συναισθηματικό υδάτινο φορέα μακρυά από την αυτή την αρωστημένη εξάρτηση και την άλογο επιθυμία, τείνων προς τα ανώτερα επίπεδα του συνειδησιακού του έιναι, προς τον Νου/Λογική. Και αυτή είναι η ευκαιρία του άνδρα που πρέπει να αδράξει , δεδομένου ότι δεν μπορεί να «σκοτώσει» τον ίππο του αφου θα «πεθάνει» και ο ίδιος.

Ο ΟΡΘΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΑΡΔΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΜΕΛΗ ΜΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΣ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ Η  ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΕΤΗΣΙΑ ΟΡΜΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥ

3. ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΑΕΡΑ. Η μικρή δολιχοκέφαλος δασύτριχος κεφαλή του κενταύρου συμβολίζει την έλλειψη  του  του στοιχείου του αέρα/σκέψεις, γιατί υποδεικνύει ατροφία του λογικού μέρους. Η λαγνεία τροφοδοτείται από την έλλειψη των σκέψεων και σκοπού και η ανία είναι η αιτία η οποία τρέφει την λαγνεία.
4. ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ.  Ο Κένταυρος , αλαζονικός, εριστικός, κυριαρχικός  εκφράζει το πύρ  με την εκτόξευση του βέλους. Αυτή η επιθετικότητα τους κατευθύνεται εναντίον των Ηρώων και των Λαπιθών.

ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΗΝΙΟΧΟΥ

Η ΥΓΙΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ/ΗΝΙΟΧΟΥ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΜΕΤΡΟ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΕΤΗΣΙΟΥ ΕΝΣΤΙΚΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΤΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΗΝΙΟΧΙΚΟΥ ΤΗ ΜΕΡΟΥΣ.

Ο ΠΑΣΧΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΠΟΤΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΟΓΟΝ, ΚΑΤΩΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟ ΑΤΡΟΦΙΚΟ ΚΑΙ ΑΦΡΟΝ ΑΝΑΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ. Η ΑΝΕΞΕΛΙΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΚΤΟΣ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ Τις ΥΠΕΡΒΟΛΕς ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ.

Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΟΥ, ΕΦΟΣΟΝ ΜΕ ΤΑ ΗΝΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΥΜΟΕΙΔΕΣ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ. ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ, ΑΝΔΡΕΙΑ, ΦΡΟΝΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ/ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ      ΕΠΙΘΥΜΗΤΟΝ/ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΓΕΝΝΕΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΚΟΙΛΙΑ

ΑΝΔΡΕΙΑ                                   ΘΥΜΟΕΙΔΕΣ                                              ΚΑΡΔΙΑ

ΦΡΟΝΗΣΗ                                 ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ                                                 ΚΕΦΑΛΙ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Η μυθολογία ο προάγγελος της ψυχολογίας , μας καθοδηγεί την διάνοια μας, δια της οδού της φιλοσοφίας κείμενο/λόγος, που αφορά τον Ηνίοχο του Πλατωνικού Φαίδρου, τον κατέχοντα δύο ίππους , και με την εικόνα/άγαλμα, που αφορά τον Ηνίοχο των δελφών..Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΕΩΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟΣ.

Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ, ορίζει τους τέσσερις ίππους/στοιχεία  και είναι το πέμπττο στοιχείο ο αιθήρ. Κυρίαρχος των τεσσάρων ίππων φέρνει ενώπιον μας το ευχάριστο θέαμα μιας συγκροτημένης ανθρώπινης φύσης. Ο οδηγών του 4 ίππους, είναι το σκεπτόμενο όν, το οποίο δρά δια της λογικής, κρατώντας τα ηνία της ψυχικής ισορροπίας των τεσσάρων στοιχείων. Το άρμα πάνω στο οποίο ίσταται είναι το σώμα, κατεχόμενο και κινούμενο από την ψυχή, ελεγχόμενο όμως από τον Ηνίοχο/λογικό, γιατί ο Ηνίοχος είναι ανεξάρτητος από τους ίππους, τους οποίους ελέγχει και καθοδηγεί.

ΩΣ ΠΕΜΠΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ Ο ΙΔΙΟΣ, ΑΙΘΗΡ, ΚΑΛΎΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΧΩΡΟ ΑΙΘΩΝ/ΛΑΜΠΩΝ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ Η ΓΕΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΙΘΗΡ-ΑΙΘ-  ΕΡΟΣ

Για τους Ελληνες το Κάλλος είναι η επιβεβαιώση της ψυχικής γαλήνης και ηρεμίας, αποτέλεσμα εσωτερικής αρμονίας ενότητας και ισορροπίας.

 

ΑΛΤΑΝΗ "ΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΑ ΠΑΘΗ"

 

Η ΧΙΜΑΙΡΑ ΚΑΙ Ο ΒΕΛΛΕΡΟΦΟΝΤΗΣ

Ο ΒΕΛΛΕΡΟΦΟΝΤΗΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΧΙΜΑΙΡΑ 1635 PETER PAUL RUBENS

Η Χίμαιρα είναι ένα μιαρό τέρας, πελώριο, ταχύποδο, αναπνέον πύρ και  καταλαμβάνει με τα τρία κεφάλια όλη την έκταση του σώματος που καταδεικνύει την καθολικότητα της διαταραγμένης ψυχής. Το πύρ που αναπνέει , υποδηλώνει την οργή που νοιώθει και η οποία εκδηλώνεται με μεγίστη κινητικότητα, ως ΠΟΔΩΚΥΣ, και η καταστροφική της ενέργεια είναι σαρωτική. Οι γονείς της , η ΕΧΙΔΝΑ και ο ΤΥΦΩΝ της έχουν κληρονομήσει την έλλειψη συναισθηματικής ευαισθησίας και τους βδελυρούς πόθους. Η χιμαιρική δε αυταπάτη έχει σαν αποτέλεσμα την έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα.

ΧΙΜΑΙΡΑ=Χ(θονια)+ΜΙΑΡΑΙ+ΑΡΑΙ   ΑΡΑ=ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΚΑΤΑΡΑ, ΒΛΑΒΗ Το όνομα του τέρατος προβάλλει την απαξία, την οποία αισθάνεται ο νούς όταν η φαντασίωση της υποκειμενικής κρίσης αμαυρώνει την αισθητή και την θεία πραγματικότητα.

Ο Ομηρος και ο Ησίοδος ονομάζουν θείαν την Χίμαιρα. Αν την διακρίνουμε και αναγνωρίσουμε με δέος την καταλυτική της ισχύ θα είμαστε σε θέση να την περιορίσουμε, να την ελέγξουμε και να την εξοντώσουμε.

ΟΙ ΧΙΜΑΙΡΙΚΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΑΝΑΚΠΛΗΡΩΤΩΝ ΠΟΘΩΝ ΕΠΙΦΕΡΟΥΣΕΣ ΣΟΒΑΡΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ Η ΜΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΜΙΑ ΑΓΧΩΔΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΟΝΗΣ, Η ΟΠΟΊΑ ΤΡΕΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΕΝΤΑΣΗ ΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΒΑΘΟΣ  ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΥΣ ΠΟΘΟΥΣ.  Η  ΨΥΧΗ ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ ΜΑΚΡΥΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΙΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙ ΣΕ ΑΝΗΛΙΑΓΑ, ΕΡΕΒΩΔΗ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ, ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗΣ.

Η προσπάθεια του ανθρώπου να γίνει θεός αποτελούσε ύβρη για τους Έλληνες. Ο κόσμος είναι ένα εν-τάξη σύμπαν του οποίου η υπέρβαση επιφέρει κυρώσεις ακόμη και στους θεούς. Όπως αναφέρει και ο Ηράκλειτος "ο Ήλιος δεν θα υπερβεί τα όρια του, ειδάλλως, οι Ερινύες που επικουρούν τη Δίκη, θα τον ανακαλύψουν."

Οι περιγραφές του Ησίοδου και του Ομήρου συμπίπτουν. Η Χίμαιρα έχει τρεις κεφαλές με κοινό χαρακτηριστικό το πύρινο μένος, το οποίο κληρονόμησε από τον πατέρα της Τύφωνα, που κατακαίει τα σπλάχνα  με την πλάνη την οποία δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί. ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ Σ+ ΠΛΑΝΗ+ Χ εκδηλώνουν με τις ασθένειες τα πάθη της χιμαιρικής ψυχής.

Η μορφή της Χίμαιρας είναι επικίνδυνος, και καθορίζει ποιες είναι οι τρείς βασικές διαστροφές της ανθρώπινης ψυχής. Το πύρ που αναπνέει ενδυναμώνει την μιαρά  μανία των διαστροφών αυτών.

Η πρώτη κεφαλή , ο Λέων,  όταν παρουσιάζεται με την μορφή τέρατος, συμβολίζει την καταδυνάστευση των άλλων δια της  τυραννικής εξουσίας.

Η δεύτερη κεφαλή, η Αίγα, σύμβολο των γενετήσεων ορμών, στον κοιλιακόν χώρο των ορέξεων, αποδεσμεύει τα αχαλίνωτα πάθη των ενστίκτων,  και η Τρίτη κεφαλή του δράκοντος/όφεως, στην ουρά, όμοια με ένα οίακα κατευθύνει τις πράξεις υποκινούμενες από τις αχαλίνωτες ορμές και την ματαιόδοξη εγωπάθεια. Το κεφάλι του όφεως στην ουρά της ΧΙΜΑΙΡΑΣ=ΜΙΑΡΑΣ επισημαίνει την κυριαρχία των διεστραμένων σκέψεων  και των ασύδοτων ανεξέλεγκτων πόθων που διαπερνά όλο το σώμα, που αποτελεί το όχημα της φαντασίωσης.

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΕΦΑΛΕΣ ΤΟΥΝ ΤΕΡΑΤΟΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ.

ΧΙΜΑΙΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΤΡΙΚΕΦΑΛΟΝ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΚΑΙ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ  ΑΓΝΟΙΑ  ΤΩΝ ΑΣΧΡΩΝ ΚΑΙ ΜΙΑΡΩΝ ΠΟΘΩΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.

ΑΧΑΛΙΝΑΓΩΓΗΤΟΣ ΘΑ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ Η ΟΠΟΊΑ ΔΕΝ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ. ΕΚΔΗΛΟΥΜΕΝΗ ΘΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟΝ.

Το πρώτο κακό είναι η πονηριά , το δεύτερο η αγνοια, λέγει ο Πλάτων. Αιτία και των δύο η δοκησισοφία, δηλαδή η φαντασίωση, σε συνδυασμό με την ματαιοδοξία. Η αίγλη της δόξας και το αστήρικτο κύρος είναι το κίνητρο το οποιο θέλγει και δελεάζει τις ανόητες ψυχές και όχι η αναζήτηση της αρετής δια της αλήθειας που βασίζεται σε αρχές και αξίες.

«ΑΡΕΤΗ ΜΕΝ ΑΡΑ , ΩΣ ΕΟΙΚΕΝ, ΥΓΙΕΙΑ ΤΕ ΤΙΣ ΑΝ ΕΙΗ ΚΑΙ ΚΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΕΞΙΑ ΨΥΧΗΣ, ΚΑΚΙΑ ΔΕ ΝΟΣΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ»

«ΚΑΘΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΑΡΕΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΗΥΓΕΊΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΝΩ ΚΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ, ΑΣΧΗΜΙΑ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ.» ΠΟΛΙΤΕΙΑ 444

O ΒΕΛΛΕΡΟΦΟΝΤΗΣ Γυιός του Γλαύκου και εγγονός του Σίσυφου, βασιλιά της Κορίνθου και ιδρυτής των Ισθμίων, αποκτά τόση ματαιοδοξία ώστε επιθυμεί να κλέψει την Περσεφόνη. Ετσι υφίσταται την τιμωρία να μεταφέρει έναν τεράστιο λίθο μέχρι την κορυφή του όρους, ο οποίος ξανακυλά και επαναλαμβάνεται αυτό το μαρτύριο , της άνευ σκοπού προσπάθειας, όμοιας με την ματαιοδοξία και την φαντασιόπληκτη επιθυμία, εις την αιωνιότητα. Αυτή η φαντασιοπληξία κληρονομείται και στον Βελλερεφόντη τον εγγονό του, ο οποίος επιθυμεί να καταλάβει τον θρόνο στον Όλυμπο. Ο Πήγασος με εντολή του Δία τον κατακρημνίζει στα Τάρταρα.

Οι δύο ήρωες ο Περσέας και ο Βελλεροφόντης βρίσκονται στους αντίποδες της ψυχολογίας. Ο πρώτος ακολουθεί την λογική, ο δεύτερος το συναίσθημα και έχουν διαφορετικά κίνητρα , ο ένας την λογική και την φρόνηση και αυτοθεραπεύεται και ο άλλος την φαντασιοπληξία, η οποία καταδυναστεύεται από τους πόθους εξουσίας, ενστίκτων και αυτοκαταστρέφεται.

Ο Βελλεροφόντης είναι ο ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ ο οποίος με την ορμή των συναισθημάτων του ΠΟΣΕΙΔΩΝ ο ποντομέδων πατήρ παραμένει στην πλάνη της ψυχής και καταποντίζεται. Ο Περσέας είναι ηλιοκεντρικός Ηρωας, ο οποίος δια του φωτός/γνώσης Νου ΖΕΥΣ, ο φλογόεις πατήρ συλλαμβάνει την ουσία του ηλιοκεντρισμού της ψυχής και αυτοθεραπέυεται, καταστερώνεται.

Κόρη του Διός η Αθηνά συνοδεύει και τους δύο ήρωες. Η ψυχή  με την Λογική/Αθηνά αφού  φονεύσει τα τέρατα της εγωπάθειας/Μέδουσας  και της φαντασίωσης/Χίμαιρας, μη θέλοντας πλέον να έρπει σαν όφις επί της γής, πρέπει να αποβάλλει και το παλαιό της δέρμα, την παλαιά της κοσμοαντίληψη για να προχωρήσει στο επόμενο ανελικτικό της στάδιο. Αυτό έκανε ο Περσέας αποφασμένος, ενώ ο Βελλεροφόντης κυκλοθυμικός επανέρχεται στην πρότερη κατάσταση του .

 

Ο ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΣΕΑ

Ο Περσεύς είναι Ηλιακός ήρωας αφού είναι τέκνο του Διός, ο οποίος ως χρυσή βροχή  έσμιξε με την Δανάη, και είναι εντεταλμένος να καταστρέψει τις δυνάμεις του σκότους με τις έμμονες ιδέες.

Ο ΠΕΡΣΕΥΣ Benvenuto Cellini Loggia dei Lanzi ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ

"Το υπερφίαλο εγω¨η Μέδουσα πρέπει να αποκεφαλισθεί από το ηρωικό εγώ/Περσεύς. Είναι πολύ δύσκολο το εγχείρημα και απαιτείται ειδική ασπίδα ώστε να προστατευθεί ο Ήρωας από το μοχθηρό τέρας της ματαιοδοξίας.
Τα ελαττώματα της θνητής Μέδουσας/εγωπάθεια/ματαιοδοξία υπόκεινται στην φθορά και τον θάνατο.Εντούτοις ο Περσεύς κινδυνεύει  και απο τις άλλες δύο αδελφές, την ΕΥΡΥΑΛΗ και την ΣΘΕΝΩ,που τον καταδιώκουν. Για να διαφύγει χρησιμοποιεί την ¨ΚΥΝΕΗΝ' και ΤΑ ΠΤΕΡΩΤΑ ΠΕΔΙΛΑ που του δίνουν οι Νηρηίδες. Τα συναισθηματικά αδιέξοδα (ΕΥΡΥΑΛΗ), που δημιουργούν τα δράματα της ζωής και η επιθυμία κυριαρχίας (ΣΘΕΝΩ) δεν αποβάλλονται απο την ψυχή γι' αυτό και είναι αθάνατες. Μετά τον θάνατο όμως της Μέδουσας, η ηρωική ψυχή παραιτείται από τις παράλογες απαιτήσεις και εξαρτήσεις, γι΄αυτό και δεν βλέπουν τον Περσέα, ο οποίος με τα πτερωτά πέδιλα της σκέψης εξαφανίζεται και διασώζεται. Οι έμμονες φθοροποιές σκέψεις διαλύονται και ο Περσεύς γίνεται αόρατος.

Μετά τον αποκεφαλισμό ο Περσεύς κρατά πάνω στην καρδιά του εντός της κιβίσεως την κεφαλή της Μέδουσας,για να θυμάται τον κίνδυνο της ματαιοδοξίας, καταδεικνύει δε αυτή εις τους εχθρούς του, οι οποίοι απολιθώνται στην θέα της.Αλληγορεί δε την ανάγκη συνεχούς επαγρύπνησης και υπενθύμησης του κινδύνου της εγωπάθειας που ποτέ δεν εγκαταλείπει τον άνθρωπο

Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ Ως ΕΜΜΟΝΕΣ ΙΔΕΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΕΞΑΛΛΟ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΛΑ ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΠΑΤΗΛΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.
Η ΨΥΧΗ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΡΩΣΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΤΩΝ "ΑΛΛΩΝ".ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΔΕ ΤΗΝ ΚΥΝΕΗΝ ΟΙ ΔΥΟ ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΑΔΕΛΦΕΣ , ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΟΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΝ.

Η ΑΡΜΑΤΩΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΣΕΑ 1885 Edward Burne-Jones

Southampton Art Gallery, Southampton  The sea nymphs giving Perseus a helmet which renders him invisible, the winged sandals of Hermes, and a goatskin pouch for the head of the Medusa.

 
Η ΑΣΠΙΣ ΤΟΥ ΠΕΡΣΕΑ
 
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΣΕΑ ΑΠΟ ΧΑΛΚΟΎ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΦΑΙΣΤΟ  ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΗ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΠΤΙΣΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΔΩΝ ΜΑΣ ΟΡΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ. Ο«ΑΛΛΟΣ» ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΆ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟΣ.

Ο χαλκός σαν μέταλλο είναι εύκαμπτο και  αυτό γιατί  το συναίσθημα ως πλέον ευάλωτο μέρος του ανθρώπου δεν πρέπει να προστατεύεται από ένα άκαμπτο και σκληρό υλικό. Η ασπίδα από χαλκό σφυρηλατημένη εν ψυχρώ, δηλώνει την ψυχρή, αδυσώπητη, αντικειμενική πραγματικότητα, η οποία αποτρέπει την υποκειμενική σκέψη.

«από χαλκού η θαυμασία αίγλη, η πασιφανής….» « από χαλκού θεσπεσίοιο αίγλη παμφανόωσα» ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ Β458

Ο Θησέας κρατά την ασπίδα σε ευθεία, τείνοντας το χέρι μακριά και το εσωτερικό της βλέπει προς τα έξω ενώ το εξωτερικό της αντικατοπτρίζει το τέρας. Λόγω της απόστασης της ασπίδος από την έδρα των συναισθημάτων η εκτεθειμένη ηρωική ψυχή αντικρύζει ακάλυπτο το αποτρόπαιο θέαμα του τέρατος. Συναίσθημα και ένστικτα εμφανίζουν την πραγματική τους εικόνα, και δεν μπορούν να παραπλανήσουν και να απολιθώσουν τον ήρωα. Απελευθερώνεται έτσι η δημιουργική ορμή της καρδιάς, και των καθαρών εμπνευσεων και αφυπνίζεται.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΥ ΧΡΥΣΑΩΡ/ΟΞΥΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΣΟΣ/ΕΜΠΝΕΥΣΙΣ

Τέκνα της Μέδουσας την στιγμή του αποκεφαλισμού της ξεπηδούν από την κεφαλή της. Ο μέν Χρυσάωρ , ο κατέχων το χρυσό ξίφος, ΑΟΡ=ΞΙΦΟΣ, ο δε Πήγασος έλαβε την ονομασία γιατί γεννήθηκε δίπλα στις πηγές του μεγάλου Ωκεανού, των μεγάλων εμπνεύσεων. Πατέρας τους ο Ποσειδώνας, ο οποίος ενεργοποιεί την θεία επαφή, εφόσον η καθαρότητα της ψυχής δεν έχει πια ιδιοτελείς απαιτήσεις προβολής, δόξας και υλικών απολαβών. Τότε ο Χρυσάωρ διασχίζει τα υψηλά νοητικά αθάνατα πεδία και απαστράπτων εντός της αιωνιότητας, εμπιστεύεται στον άξιο θνητό δημιουργό προσωρινό κάτοικο του αισθητού πεδίου την υπερχρονική λάμψη των αθάνατων έργων.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΗΓΑΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΩΡΑ Edward Burne Jones 1876 Southampton Art Gallery 

 

ΜΕΔΟΥΣΑ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΔΟΥΣΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ O ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΤΟΥ;;;
Τι είναι αυτό το όνομα και τι αντιπροσωπεύει, όταν μέσα από τα βάθη των αιώνων φέρνει ανατριχίλα και ταραχή;Εκείνο το φοβερό κεφάλι όπου ωσάν μαλλιά τα φίδια σφύριζαν και τα μάτια πέτρωναν οτιδήποτε κοίταζαν

Sleeping Medusa  Fernando Khnopff   1896 (PRIVATE)

Η ΜΕΔΟΥΣΑ είναι το τέρας, το οποίο εκπροσωπεί τους Οφεις και κυοφορεί, τον ΧΡΥΣΑΩΡΑ, (ΧΡΥΣΟ ΞΙΦΟΣ) και  τον πτερωτό Ιππον ΠΗΓΑΣΟ, την νόηση και το συναίσθημα στην διττή τους έκφραση, εφόσον και οι δύο κατέχουν καταστροφικές και ευεργετικές δυνάμεις.Ετσι, ο υλικός κόσμος γίνεται εχθρός της υψηλής διανόησης, αφού την παραλύει . Η πολυμήχανος και ματαιόδοξος Μέδουσα εκφράζει το απόλυτο«του ΕΓΩ ΜΑΣ». Αυτό το πανίσχυρο «ΕΓΩ» διεσπασμένο σε αναρρίθμητους ΟΦΕΙΣ, επινοεί και μηχανεύεται εις το αεί του παντός την διαχρονική λύση, η οποία θα του επιτρέψει την επιστροφή εις ΤΟ ΕΝ , ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ.
 

ΓΟΡΓΟΝΕΣ=ΓΟΡΓ+ΝΟΕΣ , Η ΜΕΔΟΥΣΑ, είναι η θνητή αδελφή , οι άλλες δύο η ΕΥΡΥΑΛΗ(συναισθηματικές εξαρτήσεις) ΚΑΙ Η ΣΘΕΝΩ (θηριώδη ένστικτα κοινωνικής επιβουλής και επικράτησης) είναι αθάνατες.Τα ελαττώματα της θνητής Μέδουσας/εγωπάθεια/ματαιοδοξία υπόκεινται στην φθορά και τον θάνατο. Τα συναισθηματικά αδιέξοδα (ΕΥΡΥΑΛΗ), που δημιουργούν τα δράματα της ζωής και η επιθυμία κυριαρχίας (ΣΘΕΝΩ) δεν αποβάλλονται απο την ψυχή γι' αυτό και είναι αθάνατες.

Εχθροί των θνητών οι «βροτοστυγείς Γοργόνες», διότι έχουν νόας γοργούς, δεινούς και φοβερούς, και διαβιούν στα πέρατα της ψυχής μας, όπου είναι δύσκολο να τις διακρίνουμε , γι΄αυτό και είναι τόσο επικίνδυνες. Στον αντίποδα τους βρίσκεται η θεά Αθηνά, που συνοδεύει τους ήρωες και εκφράζει την διαύγεια της σκέψης και την υψηλή νοημοσύνη .

ΟΙ ΔΥΟ ΑΡΤΗΡΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ
Η Μέδουσα, μόλις περιέλθει στην αρματωσιά της θεάς Αθηνάς, φέρνει τα δικά της δώρα: Μέσα στο σακούλι, εκτός από το κεφάλι της Μέδουσας, υπάρχουν δύο φιάλες με το αίμα της Γοργούς από τις φλέβες του δεξιού μα και του αριστερού χεριού, αίμα που δίνει ζωή και θάνατο.Αυτό το αίμα χρησιμοποιεί και ο Ασκληπιός

«Η ΑΘΗΝΑ ΜΑΖΕΨΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΔΩΣΕ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ. ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕ.»
 
ΑΙΜΑ  - ΙΑΜΑ

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ  ΔΗΛΗΤΗΡ+ΙΑΣΗ

ΔΗΛΗΜΑ= ΒΛΑΒΗ, ΦΘΟΡΑ   ΔΗΛΗΜΩΝ= ΟΛΕΘΡΙΟΣ, ΔΗΛΗΣΙΣ= ΒΛΑΒΗ, ΔΗΛΗΤΗΡ= ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ

ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΝ=ΦΑΡΜΑΚΟ ΚΑΛΟ Η ΚΑΚΟ   , το έχων βλαπτική ή  θεραπευτική ιδιότητα.

ΟΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΟΦΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΔΗΛΗΤΉΡΙΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΎΣΟΥΝ.

ΑΙΜΑ. Χορηγός της ζωής, η δε αιμορραγία επιφέρει τον θάνατο και οποιαδήποτε ασθένεια του σώματος έχει επιπτώσεις πάνω του, αφού δηλητηριάζεται. Ανάλογα  από την θέση που εκπορεύεται το αίμα μπορεί να καταστεί  ΙΑΜΑ ή ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ. Έτσι η δεξιά αρτηρία της Μέδουσας έχει σκοπό την ίαση η δε αριστερά έχει το δηλητήριο με σκοπό τον θάνατο. Την εξήγηση μας την δίνει ο μακρόκοσμος του σύμπαντος

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ Fernand Khnopff 1898

Η Μέδουσα κυοφορεί από τον Ποσειδώνα, τον ΠΗΓΑΣΟ «ΤΗΣ  ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, και τον ΧΡΥΣΑΟΡΑ « ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ».Οι όφεις, οι σκέψεις της, ο πτερωτός Ιππος και το  Χρυσούν Ξίφος, τα τέκνα της, προήλθαν από την σφορδή επιθυμία της δια την ΑΘΑΝΑΣΙΑ. Αυτήν στερείται η ουσία της και αντισταθμίζει την έλλειψή της, επαίρεται ότι είναι ομορφότερη της ΑΘΗΝΑΣ, θεάς των αφθάρτων θείων συλλογισμών του παντός, εντός της αιωνιότητας.

Στο θνητό γένος η Μέδουσα είναι η ιερά ΔΥΑΣ, η οποία δια της χορηγίας του αίματος των δύο αρτηριών της, καθίσταται πάντα αιτία ζωής, τόσο κατά την παραμονή μας στο όστρακον όσον και μετά την απαλλαγή μας από αυτό.
Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΦΑΙΡΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΣΚΕΨΗ/ΟΦΙΝ. Αλλιώς «το εγώ» επιστρέφει από τον πανικό του αοράτου στην σύγχυση του αισθητού.
Η ΜΕΔΟΥΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΝΗΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΟΠΟΊΕΣ ΦΟΒΌΜΑΣΤΕ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ, ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΛΙΘΩΝΟΜΑΣΤΕ.
Η ζώνη της με τους αντικριστούς όφεις στα τρία κομβικά σημεία-ΚΗΡΥΚΕΙΟΝ  ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, επικοινωνεί  με τους Αλεξίμορους μέσω του Ιητήρος ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ. Αποκοπείσα η κεφαλή της/ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΘΑΡΤΟΝ ΣΩΜΑ, καθίσταται ο προσωπικός μας ΕΡΜΗΣ ΜΥΣΤΑΓΩΓΟΣ.
ΑΝΕΥ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΝΟΗΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΑΓΕΤΗ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ
ΜΕΔΟΥΣΑ   --ΔΕΟΥΣΑ,  Μ-ΟΥΣΑ   ΟΥΣΑ, με την ονοματοθεσία της η Μέδουσα προηγείται των Μουσών, αφού είναι η Δέουσα Μούσα, η ΟΥΣΑ ικανή να μυήσει την διττή μας ύπαρξη στην καθολική ΥΓΕΙΑ.   (ΑΛΤΑΝΗ)